* Οἱ καλοί καί θεοφιλεῖς ἐλέγχουν τούς ἀνθρώπους μπροστά τους. Ἂν ὃμως δέν εἶναι παρόντες, δέν τούς κακολογοῦν, ἀλλά οὒτε καί αὐτούς πού ἐπιχειροῦν νά ποῦν κάτι (κακό γιά 'κείνους) τό ἐπιτρέπουν.
* Ὁ θάνατος ὃταν τόν κατανοήσουν οἱ ἂνθρωποι, εἶναι ἀθανασία. Ἐπειδή ὃμως δέν τόν κατανοοῦν οἱ ἀπαίδευτοι, ὁ θάνατος εἶναι θάνατος. Δέν πρέπει ὃμως νά τόν φοβόμαστε αὐτόν τό θάνατο. Πρέπει νά φοβούμαστε τήν ἀπώλεια τῆς ψυχῆς πού εἶναι ἒλλειψη γνώσεως Θεοῦ. Αὐτό εἶναι φοβερό γιά τήν ψυχή.
*Ἂν κάνουμε τό πᾶν γιά νά ἀποφύγουμε τόν σωματικό θάνατο, πολύ περισσότερο πρέπει νά φροντίζουμε νά ἀποφεύγουμε τόν ψυχικό θάνατο. Γι'αὐτόν πού θέλει νά σωθῆ, δέν ὑπάρχει κανένα ἐμπόδιο ἐκτός ἀπό τήν ἀμέλεια καί τήν τεμπελιά τῆς ψυχῆς.
* Ὃπως ἒχουμε ἀπό τό Θεό τήν ὃραση καί διακρίνουμε τά φαινόμενα, τί εἶναι λευκό καί τί εἶναι μαῦρο, ἒτσι μᾶς ἐχει δωρηθῆ ἀπό τόν Θεό καί τό λογικό γιά νά διακρίνουμε ὃσα συμφέρουν στήν ψυχή. Ὃταν ὃμως ἡ ἐπιθυμία ἀπομακρυνθῆ ἀπό τό λογικό, γεννάει ἡδονή. Καί ἡ ἡδονή δέν ἐπιτρέπει στήν ψυχή νά σωθῆ ἢ νά ἑνωθῆ μέ τό τό Θεό.
*Ὃσοι δέν ἱκανοποιοῦνται κατέχοντες ὃ,τι τώρα ἒχουν, ἀλλά ἐπιθυμοῦν νά ἒχουν περισσότερα, ὑποδουλώνουν τόν ἑαυτό τους στά πάθη πού ταράζουν τήν ψυχή καί τήν φορτώνουν λογισμούς καί ἐντυπώσεις γιατί εἶναι τά ἲδια κακά. Καί ὃπως ἀκριβῶς τά πάρα πολύ μακρυά ροῦχα ἐμποδίζουν αὐτούς πού ἀγωνίζονται στό τρέξιμο, ἒτσι καί ἡ ὂρεξη τῆς ὑπέρμερτης περιουσίας δέν ἐπιτρέπει στίς ψυχές νά ἀγωνισθοῦν ἢ νά σωθοῦν.
* Ἂς μή ζοῦμε ζωή καλή καί ἀρεστή στό Θεό γιά νά μᾶς ἐπαινέσουν οἱ ἀνθρωποι, ἀλλά γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Γιατί κάθε μέρα βλέπουμε μπροστά στά μάτια μας τόν θάνατο. Καί τά ἀνθρώπινα εἶναι ἀβέβαια.
Ἱερομ. Εὐσεβίου, "ΜΙΚΡΗ ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου