Μια από τις ενήλικες φίλες μου, που ετοιμαζόταν να γίνει μητέρα για πρώτη φορά σε πολύ συνειδητή ηλικία, με ρώτησε: «Νατασα, τι γίνεται με τα παιδιά;».
Σκέφτηκα, σκέφτηκα και για πρώτη φορά στη ζωή μου είπα αυτό που πραγματικά πιστεύω για αυτό:
- Τα παιδιά, Νατάσα, είναι σαν να σου έβγαλαν την καρδιά για πάντα και κρεμάστηκε σε ένα ψηλό δέντρο. Και τώρα κρέμεται εκεί, ανοιχτό σε όλους τους ανέμους. Σβησμένη λίγο από το κρύο, συρρικνώνεται από τον φόβο, πιάστηκε από τον παγετό - σκεπασμένη με πάγο από τη φρίκη, θερμαινόμενο από τον ήλιο - λιώνει από την αγάπη. Η καρδιά σου δεν προστατεύεται πια με τίποτα, δεν είναι τυλιγμένη με τίποτα.
Αναστασία Νικολάγεβα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου