"Καθώς βάδιζα, βλέπω κατά σύμπτωση ἕνα κουρελιάρη φτωχό, πού πάνω ἀπό τό κεφάλι του – τί θαῦμα! – στεκόταν ἡ μορφή τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖ πού προχωροῦσε ὁ φτωχός τόν συνάντησε κάποιος ἐλεήμων καί τοῦ ἔδωσε ἕνα κομμάτι ψωμί. Μόλις λοιπόν ἅπλωσε τό χέρι του ὁ φιλόπτωχος ἐκεῖνος πρός τόν ζητιάνο, ἅπλωσε καί ὁ Κύριος τό χέρι Του ἀπό τήν εἰκόνα, πῆρε τό ψωμί καί τόν εὐχαρίστησε. Ἔπειτα τό ἔδωσε στόν φτωχό. Οὔτε αὐτός ὅμως οὔτε καί ὁ ἐλεήμων κατάλαβαν τίποτε. Θαύμασα καί πίστεψα. Ἀπό τότε ἤξερα ὅτι ὅποιος δίνει στούς ἀδελφούς ὅ,τι ἔχουν ἀνάγκη, τό βάζει πραγματικά στά χέρια τοῦ Χριστοῦ. Αὐτή τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ τή βλέπω νά στέκεται πάνω ἀπ’ ὅλους τούς φτωχούς καί γι’ αὐτό μέ δέος ἀσκῶ ὅσο μπορῶ, τήν ἀρετή τῆς ἐλεημοσύνης πού τόσο εὐχαριστεῖ τόν Κύριο"
Ἅγιος Νήφων Κωνσταντιανῆς, Βίος, 1986, 83-84
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου