Απόσπασμα απο υπο εκδοσιν βιβλιου μου, επίκαιρο γιατί ο Αγιος Ιάκωβος ο ασκητης εορταζει σήμερα.
Τὴν ἱστορία τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ ἀσκητοῦ τὴν ἀνακάλυψα μόνος μου στὰ Συναξάρια. Ἀπὸ μικρὸ παιδι στὴν Ἐκκλησία καὶ τὰ κατηχητικὰ ποτὲ κανεις δὲν μοῦ τὴν εἶχε ἀναφέρει.
Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀσκητής ζοῦσε σὲ μιὰ κωμόπολη, ποὺ λέγονταν Πορφυριανή, στὴν Παλαιστίνη (σημερινὴ Χάιφα) καὶ ἀσκήτευε σὲ μιὰ σπηλιὰ 15 χρονια. Εἶχε φθάσει σὲ μεγάλα μέτρα ἀρετῆς καὶ ὁ Θεός τοῦ χάρισε τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργιας.
Κάποτε μάλιστα, ἄνθρωποι πονηροί, τοῦ στείλανε στὴν σπηλιά του μιὰ πόρνη, ἀλλὰ ὁ ἅγιος ἀντιστάθηκε καὶ νίκησε τὸν πειρασμὸ τῆς σαρκός.
Ὅμως κυριεύτηκε ἀπὸ ὑπερηφάνεια, νομίζοντας ὅτι ἔχει ὁριστικὰ ἐξασφαλίσει τὴν ἀρετὴ καὶ ὁ δαίμονας βρῆκε εὐκαιρια νὰ τοῦ ἐπιτεθεῖ ἀγρίως. Ἔτσι ἐνας πατέρας τοῦ ἔφερε τὴν κόρη του δαιμονισμένη νεαρὴ κοπέλα καὶ ὁ ἅγιος τὴν θεράπευσε μὲ τὴν προσευχή του. Τὸν παρακάλεσε, λοιπόν, νὰ τὴν ἀφήσει ἐκεῖ κοντά του μὲ τὸν νεαρὸ ἐπίσης ἀδελφό της, φοβούμενος νέα ἐπίθεση τῶν δαιμονίων.
Ἐδῶ εἶναι ὅμως ποὺ τὴν πάτησε ὁ ἀσκητὴς Ἰάκωβος. Ἀντὶ νὰ πεῖ τὸ ὄχι καὶ νὰ προστατέψει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὸν πειρασμὸ τῆς σαρκός, νόμιζε πὼς εἶχε φτάσει πιὰ σὲ ἀπάθεια. Ἐδῶ τοῦ ἐψιθύρισε ὁ μισόκαλος στὸ αὐτί, «Ἔδιωξες τὴν πόρνη, ποὺ σοῦ ὅρμησε προκλητική, αὐτὴ τὴν κοπελίτσα θὰ φοβηθεῖς, μὴν πέσεις; Ἐδῶ ἐσὺ ἔχεις χαρίσματα καὶ ἔβγαλες ἀπὸ μέσα της δαιμόνια, ἄσ’ την τὴν καημένη δίπλα σου, ἀφοῦ θὰ εἶναι καὶ ὁ ἀδελφός της.»
Ἐνῶ ὅμως ὁ ἅγιος ἀντιστάθηκε στὴν πόρνη μὲ σθένος, παρασύρθηκε ἀπὸ τὴν κόρη καὶ ἔπεσε σὲ σαρκικὸ ἁμάρτημα. Κατόπιν συγκλονισμένος ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔκανε, μὴ θέλοντας νὰ ἀποκαλυφθεῖ, λὲς καὶ αὐτὸ ἦταν τὸ ζητούμενο, τὴν σκότωσε.
Ἔτσι θολώνει τὸ μυαλὸ τῶν Χριστιανῶν ὁ μισόκαλος καὶ ἀνεβάζει σιγὰ - σιγὰ τὸν πῆχυ. Ἀπὸ πορνεία τὸν ἔφθασε στὸ φόνο. Μπῆκε ἐκείνη τὴν ὥρα καὶ ὁ ἀδελφὸς καὶ ὁ Ἰάκωβος τὸν σκότωσε καὶ κεῖνον. Διπλὸς ὁ φόνος, τὸ λοιπόν.
Δὲν τοῦ ἔφθαναν τοῦτα τὰ θανάσιμα ἁμαρτήματα τοῦ μισόκαλου, τὸν ἔσπρωξε νὰ πάει νὰ αὐτοκτονήσει. Φαντάζεστε τί τοῦ ψυθίριζε στὰ αὐτιά, ὅσο προχώραγε νὰ πάει στὸ ποτάμι ἐκεῖ κοντά, νὰ πέσει νὰ πνιγεῖ. Ο Θεός, ὅμως, τοῦ ἐστειλε ἕναν Γέροντα ἀσκητὴ (μὴν ἦταν καὶ ἄγγελος Κυρίου, ἀπεσταλμένος νὰ τὸν σώσει).
― Ποῦ πᾶς, Ἰάκωβε;
― Πάω νὰ πέσω νὰ πνιγῶ, ὅπως τὰ ἔκανα.
Τὸν ξομολόγησε, λοιπόν, ὁ Γέροντας καὶ τοῦ εἶπε:
― Κοίτα, Ἰάκωβε, πραγματικὰ μὲ αὐτὰ ποὺ ἔκανες θάνατος σοῦ ἀξίζει. Ὅμως τὸ πότε θὰ πεθάνουμε εἶναι τοῦ Θεοῦ! Μὴν κάνεις τοῦ μισόκαλου τὴν χάρη, νὰ κερδίσει καὶ τὴν ἀθάνατη ψυχή σου. Νὰ πᾶς, λοιπόν, στὰ μνήματα, νὰ βρεῖς ἕνα ἀδειανὸ καὶ κεῖ, μακριὰ ἀπ τοὺς ἀνθρώπους, νὰ κλάψεις ζωντανός -νεκρὸς τὰ κρίματά σου, γιὰ νὰ σὲ λυπηθεῖ ὁ Θεός καὶ νὰ σὲ συγχωρήσει.
Ἔτσι, λοιπόν, κλείστηκε σὲ ἕναν τάφο ἐγκαταλελειμμενο, τρεφόμενος τὴν νύχτα μόνο ἀπὸ λίγα χόρτα ποὺ φύτρωναν ἐκεῖ κοντά.
Δέκα χρονια ἀργότερα καὶ ἐνῶ ὁ ἅγιος ζοῦσε μὲ δάκρυα καὶ μετάνοια, ἔπεσε μεγάλη ἀνομβρία καὶ ὁ Θεός φώτισε τὸν ἐπίσκοπο τῆς περιοχῆς νὰ πάρει κλῆρο καὶ λαὸ νὰ κάνει λιτανεία καὶ νὰ βρεῖ τὸν ἀσκητὴ Ἰάκωβο, κρυμμένο μὲς στὸ μνῆμα καὶ νὰ ζητήσουν ἀπὸ αὐτὸν νὰ προσευχηθεῖ νὰ σταματήσει ἡ ξηρασία. Μόνο μὲ τὴν δική του προσευχὴ θὰ σταματοῦσε ἡ ἀνομβρία!
Καὶ ὁ Θεός χαρίτωσε ξανὰ τὸν ἅγιο, σταμάτησε καὶ τὴν βροχὴ καὶ ἔκανε πάλι θαύματα καὶ ἔφθασε 75 χρονῶν, μέχρι νὰ παραδώσει τὴν ψυχὴ του καὶ ἔζησε μὲ δάκρυα δακρύων καὶ μετάνοια.
Αὐτὴ ἡ ἱστορία δείχνει, ἀγαπημένοι ἀδελφοί, ὅτι ποτὲ δὲν πρέπει νὰ ἔχεις ἐμπιστοσύνη στὸν ἑαυτό σου καὶ νὰ νομίζεις πὼς μπορεῖς νὰ μπαίνεις στὸν πειρασμὸ καὶ νὰ ἀντισταθεῖς καὶ νὰ μὴν πέσεις. Ἔχεις τὴν ἀρετὴ τοῦ ἁγίου Ἰακώβου; Βγάζεις δαιμόνια; Καὶ πάλι πρόσεχε, γιατί θὰ πέσεις. Ἀλλιῶς τί παρακαλᾶς καθημερινῶς στὴν Κυριακὴ Προσευχὴ «Μὴ εἰσενέγκεις ἡμᾶς εἰς πειρασμόν».
Ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ ἀσκητοῦ ἑορτάζεται 28 Ἰανουαρίου.
Σὲ ἄλλα συναξάρια διάβασα πὼς ἔζησε καὶ ἀσκήτεψε μέχρι τὰ γηρατειά του καὶ ἐκεῖ ποὺ ἀσκητεψε καὶ θαυματουργοῦσε χτίστηκε μεγάλος ναος. Σὲ ἄλλα πάλι διάβασα πὼς πέθανε 3 μέρες μετὰ τὴν λύση τῆς ἀνομβρίας, ποὺ ἔγινε μὲ τὶς προσευχές του.
Στέφανος Δημόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου