Στυλιανή Κουλούρη ἐνορίτισσας τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Ζαρουχλεΐκων Πατρῶν Ἐπικήδειος γιά τήν Πρεσβυτέρα Ἀνθή

 

Στυλιανή Κουλούρη

ἐνορίτισσας τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Ζαρουχλεΐκων Πατρῶν

Ἐπικήδειος γιά τήν Πρεσβυτέρα Ἀνθή

Μετά τήν θεία Λειτουργία πού τελέσθηκε 8 Δεκεμβρίου καί ἐνῶ βρι- σκόταν στό κέντρο τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου Παραλίας Πατρῶν, μετά τόν ἐπικήδιο λόγο πού ἐκφώνησε ὁ πρώτ. π. Ἀντώνιος Ρουμελιώτης, ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ πνευματικός τῆς Πρεσβυτέρας τά τελευταῖα ἔτη, μία γνωστή της ἀπό τήν ἐνορία τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Ζαρουχλεΐκων ἔγραψε ἕνα ἁπλό ἐπικήδειο κείμενο πού τό ἀνέγνωσε. Τό ὄνομα τῆς κυρίας αὐτῆς εἶναι Στέλλα Κ. καί ὁ λόγος της μεταγράφεται παρακάτω: «Πατέρα Νικόλαε καί πολύαθλος πρεσβυτέρα Ἀνθή, τήν

εὐχή σας!

Σήμερα θά ἐνταφιάσουμε τήν σεβαστή καί ἀγαπημένη μας πρεσβυ- τέρα Ἀνθή. Γονατίζουμε μπροστά στό μυροβόλο σκήνωμά της. Ὄντως μυριόπνοο ἄνθος τοῦ Παραδείσου, ἀφοῦ ὁ Κύριος τό στόλισε αὐτήν τήν στιγμή τοῦ ἀποχωρισμοῦ μέ οὐράνιες εὐωδίες ἀπό τό εὔκαμπτο κορμάκι της. Τό ὅτι εἶσαι ἡρωίδα, βασανισμένη μας Πρεσβυτέρα, τό ὑποδηλώνει ἡ μεγαλοψυχία σου, ἀφοῦ ἔκανες οὔτε ἕνα, οὔτε δυό, ἀλλά δώδεκα ἐκλε- κτά παιδιά: Τήν Σοφία, τόν Ἀνδρέα, τό Χρῆστο, τή Ζωή, τό Νεκτάριο, τήν Κοραλία, τόν Παναγιώτη, τή Μαρία, τό Λουκᾶ, τήν Χαρίκλεια, τήν Ἄννα, τό Γιῶργο. Πῶς μιλάω ἐγώ; Ποῦ βρίσκω τό θάρρος, πρεσβυτέρα μου; Ἐγώ καυχῶμαι ὅτι ἔχω δυό παιδιά, ὅμως τί μποροῦμε νά ποῦμε μπροστά στό δικό σου μεγαλεῖο; Παίρνω τό θάρρος νά σοῦ ἀπευθύνω αὐτόν τόν ἐπικήδειο κινούμενη ἀπό τόν σεβασμό καί τήν πολλή μου ἀγάπη γιά σένα. Ἤσουν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ζωῆς παλικάρι,καί σέ ἀπο- καλούσαμε Μπουμπουλίνα ἤ Τζαβέλλενα.

Γιά ἐμᾶς ἤσουν ἡ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ μέ κεφαλαία γράμματα, ἡ συμβία τοῦ π. Νικολάου, τοῦ ἐφημερίου μας, πού ἀγαπήσαμε ὅλοι μας τόσο πολύ παράλληλα καί ἐσένα καί τήν οἰκογένειά σας, πρεσβυτέρα μου. Γιά τόν π. Νικόλαο ἤσουν ἡ σεβαστή του Ἀνθή. Ἀπό τήν Πέμπτη τό πρωί εἶσαι

 

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΑΞΙΜΟΥ ΙΒΗΡΙΤΟΥ ΠΡΩΤΕΠΙΣΤΑΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

κοντά του πάλι μετά ἀπό δώδεκα χρόνια!!! Τήν μέρα τῆς γιορτῆς του ὅπως στό εἶχε πεῖ μῆνες πρίν! Ἦταν δῶρο ἀπό τόν Θεό γι’ αὐτόν, γι’ αὐτό καί πάλι βρίσκε- σαι  κοντά  του!  Δίπλα  στόν

«παπα-Νίκο σου» ὅπως τόν ἀπο- καλοῦσες, τόν πατέρα τῶν παι- διῶν σου, κοντά στόν Ἅγιο ἄνθρωπο, πού καί οἱ δυό μαζί ἀφήσατε τήν ζωή σας στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Καί ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Νικολάου ἔγινες αὐτοθυσία, γιά νά γίνει ἀφορμή νά πραγματοποι- ηθεῖ ἡ θαυμαστή ἐκταφή τοῦ συζύ- γου σου, πού τήν χρονιά αὐτήν τήν ζητοῦσε. Ἔγινες ἀφορμή νά ἔρθει στό φῶς τό σκήνωμά του καί τά

ἱερά του ἄμφια, πού ἀκόμα ἀνέπαφα τοῦ κάλυπταν τό εὐωδιάζον ἱερό λείψανό του.

Ἀλλά ἡ ψυχή σου πέταξε στά Οὐράνια. Ἀπό ἐκεῖ νά πρεσβεύεις γιά τά παιδιά σας, ἀλλά καί γιά ὅλους ἐμᾶς, τά κατά πνεῦμα παιδιά σας. Μή μέ ξεχνᾶς καί ἐμένα τήν ταπεινή μέ τούς οἰκείους μου, πρεσβυτέρα μου, στήν προσευχή σου, νά τοῦ λές, ὅπως τότε «πάπα-Νίκο μου ἦρθε ἡ Στέλλα».

Ὁ Σταυρός πού σήκωσες στή μαρτυρική ζωή σου ἦταν βαρύς, ἀφοῦ μεγάλωσες δώδεκα παιδιά μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τῆς Παναγίας καί ὅλων τῶν Ἁγίων. Ἦρθε ξαφνικά ὁ ἄδικος χαμός τοῦ πρώτου σου παι- διοῦ, τῆς Σοφίας μας καί πάλι μές στόν ἀβάσταχτο πόνο σου δόξαζες τόν Θεό. Ἔκρυβες τόν πόνο σου γιά χάρη τῶν ἄλλων παιδιῶν σου καί τά χρόνια περνοῦσαν μέ τήν Σοφία στόν οὐρανό, τόν π. Νικόλαο λει- τουργό τοῦ Ὑψίστου. Πολλά ἀπό τά πικρά ποτήρια πού πότιζαν τόν π. Νικόλαο, ἐσύ τά ἔπινες σάν Κυρηναῖος γιά νά τοῦ ἐλαφρώσεις τό φορτίο.

 

ΝΕΑΙ ΗΓΙΑΣΜΕΝΑΙ ΜΟΡΦΑΙ: π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΤΤΑΣ & Η ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΗ

Ὅμως ἕνα πρωινό στίς 4 Ἰανουαρίου τοῦ 2000 ὁ π. Νικόλαος μετά ἀπό κάλεσμα τοῦ ἁγίου Βασιλείου γίνεται Οὐρανοπολίτης. Ἀλήθεια, σεβα- στοί μου κληρικοί καί ἀγαπημένοι μου πιστοί, ἀναρωτιέμαι πῶς νά μι- λήσω ξανά γι’ αὐτόν τόν ταπεινό ἱερέα, τόν λευΐτη τοῦ Χριστοῦ, τόν πνευματοφόρο παπούλη μας πού γνώριζε τά βάθη τῆς καρδιᾶς μας, μᾶς συμπονοῦσε καί προσπαθοῦσε νά μᾶς βοηθήσει μέ τόν δικό του μονα- δικό τρόπο! Μόνο ἕνα θά ἀναφέρω αὐτή τήν στιγμή στήν ἀγάπη σας. Μοῦ εἶχε γίνει πρόταση νά πάω προσκύνημα στήν Μονή τοῦ Ἁγίου Νι- κολάου στήν Ἄνδρο πού τελικά δέν πραγματοποιήθηκε. Ἐπισκεπτόμενη λίγες μέρες μετά τόν π.Νικόλαο στό Ἀσκητήριό του, λαβαίνω τήν εὐχή καί μοῦ λέει: «Παιδί μου, πιές, εἶναι Ἁγίασμα ἀπό τήν Ἄνδρο», χωρίς νά τοῦ ἔχω πεῖ τίποτα...πῶς τό ἤξερε; Ἀπό τόν Θεό τό ἤξερε καί αὐτό. Ἄς ἐπανέλθουμε στήν κοίμησή του στήν ἀλλαγή τῆς χιλιετηρίδας πού ἀνεβαίνει ἡ ψυχούλα του στόν οὐρανό νά βρεῖ τό Σωτήρα Χριστό πού τόν εἶχε σαγηνεύσει ὅσο ζοῦσε σέ αὐτόν τόν κόσμο. Ἕναν κόσμο πού δέν τόν ἄγγιζε, διότι ἀνῆκε στόν οὐράνιο κόσμο.

Ἀπό τήν στιγμή ἐκείνη ἡ Πρεσβυτέρα του μόνη μέ τά ἕντεκα παιδιά της! Ὁ λαός λέει: «Ὁ Θεός ὀρφανά κάνει, ἄμοιρα δέν κάνει!». Τά χρόνια περνοῦσαν, τά παιδιά ἔπαιρναν τό δρόμο τους ἕνα-ἕνα μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, μέ τήν εὐχή τῆς Παναγίας μας, καθώς καί μέ τίς προσευχές τοῦ π. Νικόλαου, ἀποκαταστάθηκαν. Τί πόνος, τί βαρύτερος σταυρός ξανά στή ζωή σου; Οἱ δυό θάνατοι καί τά ἄδικα φαρμάκια τοῦ π. Νικο- λάου ἀπό λίγους κακόβουλους ρασοφόρους σέ λυγίσανε, περισσότερο ἀπό ὁτιδήποτε. Κανείς ὅμως δέν ἦρθε νά σοῦ σφίξει τό χέρι καί νά ἀπο- καταστήσει τήν ἀδικία πού ὑπέστη ὁ ἱερέας σύζυγός σου, μόνο ὁ δια- κριτικός καί μεγαλόψυχος Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος κάθε φορά πού σέ ἔβλεπε ἀσπαζόταν τό χέρι σου καί σοῦ ἔλεγε λόγια παρηγοριᾶς καί συμπόνιας. Ἦρθε ἡ ὥρα ὅμως, πρεσβυτέρα μου, πού ἔπρεπε νά σηκώσεις καί ἄλλο σταυρό, μέ τήν ὑγεία σου αὐτή τή φορά, παλεύοντας δυό ὁλόκληρους μῆνες μέσα στήν ἐντατική. Εἶσαι ἕνας πραγματικός ἥρωας τῆς ζωῆς ἕνας μάρτυρας τῆς ζωῆς. Ὁ Θεός καί ὁ π. Νικόλαος ὅμως σέ ἤθελαν κοντά τους αὐτή τήν μεγάλη ἡμέρα τῆς γιορτῆς τοῦ ἱεράρχου Νικολάου καί τοῦ ἱερέως Νικολάου.

 

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΑΞΙΜΟΥ ΙΒΗΡΙΤΟΥ ΠΡΩΤΕΠΙΣΤΑΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Συγχώρεσέ με πού σέ κούρασα, ἀλλά εἶναι ἕνα μικρό εὐχαριστῶ στήν ἱερή μνήμη σου. Αἰωνία σου ἡ μνήμη, ἡρωίδα Πρεσβυτέρα μας, καλό Πα- ράδεισο!». (Πηγή: http://www.foniortodoksonkoritsas.com/2013/01/8-12- 2012.html).