Ήταν ένα απόγευμα Ιουνίου, ήμουν έξω με τη γυναίκα μου και το αγοράκι μας, την Octav. Κάποια στιγμή, ένιωσα έναν αρκετά δυνατό πόνο να περνάει από το λαιμό μου, προβλέποντας ένα κακό κρυολόγημα. Δεν το έδωσα σημασία, ειδικά που έκανε και ζέστη έξω. Αφού έφτασα σπίτι, πήρα μια παστίλια για το λαιμό, αλλά ο πόνος δεν φαινόταν να υποχωρεί. Πήγαμε όλοι για ύπνο, αλλά ο πόνος στο λαιμό μου γινόταν όλο και χειρότερος, κυριολεκτικά με έκαιγε με κάθε γουλιά.
Έχω ξανακούσει για τον σεβαστό Γεροντιο έχω διαβάσει πολλές υπέροχες ιστορίες και έχω παρακολουθήσει και βίντεο με την παρουσία του. Πράγματι, χάρη σε αυτή την ομάδα, νιώθω χαρούμενος κάθε φορά που διαβάζω ιστορίες που διηγούνται απλοί άνθρωποι. Τότε, εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα τον Ευσεβή και ουσιαστικά είπα μέσα μου: «Πιστεύω Γεροντιε, πιστεύω ότι είσαι Άγιος, βοήθησέ με να ξεπεράσω τον πόνο μου και θα πω σε όποιον ενδιαφέρεται πώς βοήθησες! Αγία Γεροντίε βοήθησέ με!». είπα στο μυαλό μου μερικές φορές. Και, ως εκ θαύματος, ο πόνος ανακουφίστηκε, μπόρεσα να κοιμηθώ αμέσως. Το πρωί, ένιωσα μόνο λίγο πυρετό, ασήμαντο. Ο λαιμός μου ήταν σαν καινούργιος, χωρίς ίχνος πόνου.
Ευχαριστώ, ευσεβή Gherontie!
Florin Mihalache
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου