15 Οἱ ὀφθαλμοί μου διὰ παντὸς πρὸς τὸν Κύριον, ὅτι αὐτὸς ἐκσπάσει ἐκ παγίδος τοὺς πόδας μου.
Τί χαριτωμένη εἰκόνα! Εχει πιάσει τὸ ποδάρι μου ἡ παγίδα καὶ ὁ Κύριος τὴν θρυμματίζει καὶ ἐλευθερώνει τὸ πόδι μου. Ἐννοεῖται τὸ ἐρώτημα,
ἂν εἶναι δυνατὸν νὰ βαδίσω ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ποὺ μοῦ ἔχει ὑποδειχθεῖ. Ἔ, μὲ πόδι αἰχμαλωτισμένο στὴν παγίδα δὲν μπορῶ!
Ὀνομάζουμε παγίδες, καὶ στὰ νηπτικὰ κείμενα καὶ στὴν ὑμνολογία
μας, τὰ πάθη. Καὶ ὀνομάζουμε παγίδες τὶς ἐνέργειες τοῦ διαβόλου, τις
ἐνέργειες δηλαδὴ τοῦ ἐχθροῦ. Τὰ ὀνομάζουμε ἐπίσης καὶ πειρασμούς, γι'
αὐτὸ καὶ στὴν Κυριακὴ προσευχὴ ζητᾶμε τὴν ἄνωθεν βοήθεια γιὰ νὰ
γλιτώσουμε ἀπὸ αὐτούς, δεδομένου ὅτι οἱ πειρασμοὶ οὕτως ἢ ἄλλως εἶναι
παρόντες καὶ οἱ παγίδες εἶναι παροῦσες. Ἀλλὰ ἀδύναμοι ὄντες ἐμεῖς, παρακαλοῦμε νὰ μᾶς γλιτώσει ἀπὸ τοὺς πειρασμούς. Υπάρχουν βέβαια καὶ οἱ παιδαγωγοῦντες πειρασμοί, μὲ τέτοια μάλιστα ἀντιστροφὴ καὶ ἀνατροπὴ τῶν ὅρων, ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ λογαριάζουμε τὸν πόνο ὡς μὴ
πόνο, τὸν θάνατο ὡς ζωή, ἂν τέτοιες δοκιμασίες μποροῦν νὰ μᾶς ὁδηγήσουν σὲ μιὰ χαρὰ ἀπερίσταλτη, σὲ μιὰ χαρὰ ἐκτὸς τοῦ ἱστορικοῦ χρόνου, σ᾿ αὐτὸ ποὺ λέμε αἰώνια ἢ ἄχρονη χαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου