Σήμερα ακούσουμε στο ευαγγέλιο
περιστατικό με τον Ζακχαίο……
Τι είδε ο Χριστός μέσα στην ύπαρξη του αρχιτελώνη
(που πλούτιζε με τον κόπο και τον πόνο των φτωχών);
Μια ψυχή που πνίγεται μέσα στο σκοτάδι,
που ψάχνει το φως
μα κείνο διαρκώς το ξεμακρύνουν τα πάθη…..
Λίγο ενδιαφέρον του δείξε, λίγη αγάπη
και αυτό ήταν αρκετό
να φουντώσει η λαχτάρα
για την ‘’ηρωική έξοδο’’ της μετάνοιάς….
Τι του προσφέρει ο Χριστός;
Την ευκαιρία να αλλάξει….ελπίδα του δίνει…..
Ένα εισιτήριο επιστροφής ανοιχτό(!!!)…..
Εμείς δυστυχώς τις έχουμε μετρημένες τις ευκαιρίες……
Τα αισθήματα μας έχουν ωράρια….
Μια αγάπη....εποχική.....
Εάν πέσουν οι άλλοι σε ''περιόδους εκπτώσεων’’
(ημέρες εορτών που θέλουμε να Μεταλάβουμε
και ‘’πρέπει’’ να είμαστε πιο καλοί χριστιανοί)
είναι τυχεροί διαφορετικά…..
Ήταν πολύ εύκολο για τον Χριστό
με το που έβλεπε τον Ζακχαίο να τον κατσάδιαζε…
Τι θα έβγαινε από αυτό παρότι θα είχε δίκιο;….τίποτα….
Ο Χριστός βλέπει τον αμαρτωλό ως λαβωμένο
και σαν αφουγκραστεί την ισχνή φωνή της ψυχής
που Τον ψάχνει χαμένη
στων παθών τον λαβύρινθο
του συμπεριφέρεται με τρυφερότητα και διάκριση…..
Η αγάπη του Χριστού είναι βάλσαμο….
Δεν τον καλοπιάνει.....
Τον ενδυναμώνει με την φροντίδα Του
γιατί ο Γολγοθάς είναι ανηφοριά.....
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου