20 Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ.
21 Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Οἱ δύο τελευταῖοι στίχοι, ὁ 20ὸς καὶ ὁ 21ος, ὑποστηρίζεται ὅτι εἶναι
παρέμβλητοι. Σαφέστατα πρέπει νὰ δημιουργήθηκαν μετὰ τὸ 586 π.Χ.,
ὅταν οἱ Πέρσες κατέστρεψαν τὸν ναὸ τοῦ Σολομῶντος. Ἐπειδὴ ὁ ψαλμὸς
εἶναι λειτουργικός, προστίθεται τὸ αἴτημα τῆς ἐπανίδρυσης τοῦ ναοῦ. Σ' αὐτὴ τὴν κατάσταση ὅμως ποὺ βρίσκονται τὸ 586 π.Χ., ἀντιλαμβάνονται τὴ θυσία τῆς δικαιοσύνης μέσῳ τῶν ὁλοκαυτωμάτων, μέσῳ τῆς
θυσιάσεως ζώων. Ὡστόσο ὁ Ὠριγένης πρῶτος, καὶ ἀργότερα καὶ ὁ Μέγας Αθανάσιος, ὑποστηρίζουν ὅτι εἶναι καθαρὰ ἀλληγορικὴ εἰκόνα ἐδῶ
καὶ ἀναπάται στὴν Ἐκκλησία, διότι ὁ μόσχος αὐτὸς εἶναι ὁ Ἰησοῦς
Χριστός. Αναγνωρίζουν στὴν παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου τὸ σιτευτὸ μοσχάρι
ὡς τὸν Λόγο ποὺ θυσιάζεται, ἀλλὰ ἀναγνωρίζουν ἐπίσης στη διήγηση
τῆς φιλοξενίας τοῦ Ἀβραὰμ τὴν παρουσία τοῦ Λόγου στὴν παράθεση
ἄρτου καὶ μόσχου. Καὶ τὸ βλέπουμε βέβαια ως σχόλιο ἑρμηνευτικὸ στὸν
περίφημο Κατηχητικό Λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: ἡ τράπεζα γέμει, ὁ μόσχος πολύς, μηδεὶς ἐξέλθῃ πεινῶν. Ὁ μόσχος δὲν
εἶναι τὸ μοσχάρι τῆς μαγειρικῆς ποὺ θὰ φᾶμε. Ὁ μόσχος εἶναι ἡ θεία Εὐχαριστία ποὺ ἔρχεται, αὐτὸ εἶναι τὸ τραπέζι στὸ ὁποῖο μᾶς καλεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου