Μάγισσα
Νωρίς ένα καλοκαιρινό πρωινό κατέβηκαν από το λεωφορείο και κατευθύνθηκαν προς το μοναστήρι. Πάνω από τα πυκνά στέφανα των δέντρων και τις στέγες με σκηνές, ο κύριος καθεδρικός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου υψώθηκε με όλη του την ομορφιά και το μεγαλείο. Οι χρυσοί σταυροί του έλαμπαν χαρμόσυνα στον ήλιο του Ιουνίου, απαντώντας στην ψυχή όσων τους κοιτούσαν με πίστη και αγάπη με ιδιαίτερη τρυφερότητα. Ιερείς π. Benjamin και ο πατήρ Βασίλι από τη Λαύρα Πότσαεφ ήρθε για πρώτη φορά στην ευλογημένη Πυουχτίτσα. Αυτή η ιερή γη, πασπαλισμένη με τα δάκρυα και τον ιδρώτα των κατοίκων της, τους δέχτηκε με αγάπη. Οι ιερείς εγκαταστάθηκαν σε ένα παλιό σπίτι κοντά στην εκκλησία του Αγίου Σεργίου του Ραντόνεζ. Στην άλλη άκρη αυτού του σπιτιού ήταν το κελί μου με πολλά ωδικά πουλιά σε ένα μεγάλο κλουβί κάτω από το ταβάνι.
Οι ιερείς ήταν νέοι, αλλά καλά μορφωμένοι θεολογικά, και το σημαντικότερο, βαθιά θρησκευόμενοι άνθρωποι. Περπατούσαν σε όλη τη χώρα με ράσα και σκουφέικα. Εκείνες τις μέρες, αυτό προκάλεσε περιέργεια, γελοιοποίηση, ακόμη και χλεύη μεταξύ άλλων. Πνευματικά τέκνα του π. Σαμψών είπε: όταν μια μέρα ο γέροντας ήρθε στην Πινακοθήκη Τρετιακόφ, τα μάτια όλων των παρευρισκομένων στράφηκαν όχι στα εκθέματα του μουσείου, αλλά στον ζωντανό μοναχό. Χρειάστηκε να επέμβει η αστυνομία. Έτσι, η Ρωσία ήταν τρελή. Οι ιερείς Pochaev δεν ήταν χωρίς πειρασμούς.
«Ένας νεαρός μάγος ταξίδευε μαζί μας στο διαμέρισμα», άρχισε να λέει ο πατέρας Βασίλι, «δίνει μαγική ενέργεια στους ανθρώπους εδώ και δέκα χρόνια». Εάν δεν παίζει για μεγάλο χρονικό διάστημα, αρρωσταίνει. Επιβεβαίωσε εκ πείρας τα ακατανόητα λόγια του: άναψε ένα κερί και άρχισε να καίει το δάχτυλό του από πάνω του. Το κερί καίει, αλλά ο μάγος δεν αισθάνεται πόνο. Αυτό το κόλπο με άγγιξε. Πρέπει να σώσουμε ένα άτομο από τη γοητεία του εχθρού, να τον βοηθήσουμε να καταλάβει πού είναι το Φως και πού το σκοτάδι. Άρχισα να λέω την προσευχή του Ιησού. Ο μάγος τέντωσε όλη του τη δύναμη, εσωτερική και εξωτερική, κάρφωσε το βλέμμα του πάνω μου και άρχισε να χειρίζεται τα χέρια του. Ενήργησε σε συμφωνία με τη δύναμη του ακάθαρτου πνεύματος. Όμως όσο κι αν προσπάθησε να αποδείξει την ανωτερότητά του, δεν τα κατάφερε. Το όνομα του Κυρίου μας Ιησού έκαψε τον Σατανά. Ο μάγος αναστέναξε βαριά, χαλάρωσε και τα παράτησε, παραδεχόμενος τον εαυτό του ανίσχυρο να πολεμήσει. Προφανώς, πριν ασχολήθηκε μόνο με το άπιστο κοινό. Τώρα για πρώτη φορά συνάντησε τη χάρη του Θεού. Και η ιστορία επαναλήφθηκε με τον διάσημο μάγο της Ανατολικής Κύπρου, που νικήθηκε από τη χριστιανή Ιουστίνα. Για να εκθέσω τον δαίμονα και να εξασφαλίσω τη νίκη, έβγαλα τον σταυρό του ιερέα και τον έβαλα στο λαιμό του μάγου. Ανατρίχιασε από έκπληξη και αμέσως άλλαξε πρόσωπό του. «Τώρα κάψε το χέρι σου», είπα. «Δεν μπορώ, φοβάμαι», απάντησε. «Λοιπόν, μετανοήστε και μην αμαρτάνετε πια», είπα αφαιρώντας του τον σταυρό. «Όλα αυτά είναι απάτη και δαιμονική αποπλάνηση, φοβάται τον σταυρό και την προσευχή». Ο Κύριος, μέσω εμού, εξέθεσε τον εχθρό και, ίσως, θα σώσει μια ψυχή που χάνεται, γιατί αυτή η συνάντηση δεν ήταν χωρίς την πρόνοια του Θεού», κατέληξε ο πατέρας Βασίλι σκεπτικός.
Το ηλιοβασίλεμα έκαιγε πάνω από την Πυουχτίτσα όταν χώρισα με τους αδελφούς Ποτσάεφ. Περπάτησα στον τόπο μου και σκέφτηκα πόσο μεγάλο είναι το έλεος του Θεού προς τους ανθρώπους.
"Upper Room" 1 (16), Οκτώβριος 2002
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου