Μνήμη του Αγίου Νεκταρίου....

Αύριο η μνήμη του Αγίου Νεκταρίου.... 

Όλη η ζωή του(και βάλε μη σου πω) 

ήταν η ενσάρκωση του λόγου του Χριστού μας: 

«Μακάριοι έστε όταν ονειδίσωσιν υμάς  

και διώξωσι και είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών,  

ψευδόμενοι ένεκεν εμού» (Ματ. 5,11) 

Δεν τον άφησε η μανία του κόσμου τούτου 

κυριολεκτικά σε ‘’χλωρό κλαρί’’...... 

Και εκείνος;  

Σιώπη-Υπομονή-Προσευχή από(και με) Αγάπη.... 

Μα πως; Που εμείς δεν σηκώνουμε ‘’μύγα στο σπαθί’’ μας..... 

Και στην όποια υποτιθέμενη υπομονή και σιωπή 

μέσα μας βράζουμε και κοχλάζουμε σαν τις χύτρες 

(μέχρι να κάνουμε το μπαμ)..... 

Στην παρότρυνση μια μοναχής προς τον Άγιο 

να υπερασπιστεί επιτέλους την υπόληψη του  

από τις τόσες άδικες συκοφαντίες  

Εκείνος μας έδειξε την πιο ασφαλή πορεία εξόδου  

μπροστά στην όποια αδικία υφιστάμεθα.....

Πρώτα βάζει το δάκτυλο στα χείλη 

σφραγίζοντας τα με την μακαρία σιωπή 

και ύστερα με το ίδιο δάκτυλο έδειξε τον Ουρανό 

θέλοντας να της πει όχι αυτό που λέγαμε με εμπάθεια εμείς: 

‘’από τον Θεό θα το’ βρούνε’’ αλλά ότι  

τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Θεός, Εκείνος γνωρίζει καλύτερα..... 

Νομίζω δείχνοντας μας ψηλά 

συνάμα μας δείχνει και το ύψος της Σταυρικής Αγάπης 

από το οποίο κάθε φορά που κατεβαίνουμε 

κι ο νους μας θολώνει με χίλιους δυο σκοτεινούς λογισμούς, 

και τα χείλη μας γεμίζουν λόγια φαρμακερά, 

κι η καρδιά μας παγώνει και σκληραίνει..... 

Πόσο όμορφα το λέει ο Ν. Καρούζος 

Ο ''Ουρανός'' είναι εκείνος 

που μπορεί να σηκώσει 

τη θλίψη από τα μάτια των ανθρώπων...... 

Δεν ήταν χαρούμενος ο Άγιος για αυτά που υπέφερε.....

Ναι ήταν στεναχωρημένος 

αλλά αφημένος στην αγκάλη  

Του επίσης συκοφαντιμένου  Εσταυρωμένου Ιησού 

ήταν ΑΝΑΠΑΥΜΕΝΟΣ

γι' αυτό και η όλη αυτή η πικρία

δεν βρήκε τον δρόμο για την ψυχή του,

εξατμίσθηκε απ' την πυρφόρα προσευχή του.....

Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου.