Ο χριστιανικός θάνατος ενός ευσεβούς γέροντα
Νιώθω το σπασμωδικό του ασθενούς να τρέμει πίσω μου. Όταν κοίταξα πίσω, είδα ότι είχε ήδη πεθάνει...
Ένας ιερέας είπε στον Αρχιεπίσκοπο Νίκων της Βόλογκντα ένα περιστατικό από την ποιμαντική του πρακτική: «Πήρα προαγωγή σε ιερέα σε μια ενορία κοντά στη βόρεια πρωτεύουσα μας, όπου ζουν πολλοί Ορθόδοξοι Φινλανδοί. Θυμάμαι ότι ήταν αργά το μεσημέρι. Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, είδα έναν νεαρό Φινλανδό να οδηγεί μέχρι το σπίτι. Μπήκε κοντά μου, προσευχήθηκε στις άγιες εικόνες και με χαιρέτησε. Τον ρώτησα ποιος ήταν ο λόγος της επίσκεψής του. Ο Φιν απάντησε: «Ο πατέρας μου έχει έναν γιο που πρέπει να βαφτιστεί στο σπίτι. Η ενοριακή μας εκκλησία είναι μακριά μας και παρεμπιπτόντως, ο πατέρας μου δεν αισθάνεται καλά και ζητά να τον κοινωνήσουν». Είπα στον Φινλανδό: «Είναι πολύ αργά τώρα. Λύστε το άλογο, αφήστε το να ξεκουραστεί και εσείς οι ίδιοι, ανανεωθείτε με ό,τι έστειλε ο Θεός και ξεκουραστείτε». Ο Φιν έκανε ακριβώς αυτό.
Πέρασαν δύο ώρες. Όσο κι αν προσπάθησα να αποκοιμηθώ, απλά δεν τα κατάφερα. Τελικά, μη μπορώντας να καταπολεμήσω τη σκέψη που με στοίχειωνε ότι με περίμενε ο ασθενής και ότι έπρεπε να πάω βιαστικά κοντά του, άρχισα να ξυπνάω τον γιο του και να του ζητάω να ετοιμαστεί και να φύγει. Ο νεαρός Φινλανδός άρχισε να διαβεβαιώνει ότι ο πατέρας του δεν ήταν τόσο αδύναμος και ότι μπορούσε να περιμένει μέχρι το πρωί. Αλλά μια επίμονη σκέψη μου έλεγε επίμονα ότι έπρεπε να πάω αμέσως. Ο Φιν άκουσε απρόθυμα το αίτημά μου, έδεσε τα άλογα και ξεκινήσαμε.
Έχουμε ήδη διανύσει δεκαέξι μίλια με ασφάλεια. Τα φώτα του χωριού που κατευθυνόμασταν άρχισαν να αστράφτουν στον ορίζοντα. Λίγες στιγμές ακόμα και το άλογό μας μας πήγε στο σπίτι ενός Φινλανδού που χρειαζόταν ποιμαντική βοήθεια. Καθώς έβγαινα από την άμαξα μέσα στο σκοτάδι της νύχτας, είδα την ψηλή φιγούρα του ιδιοκτήτη στο παράθυρο του σπιτιού. Σκούπισε το θολό τζάμι στο παράθυρο. Τότε σκέφτηκα: «Ήταν μάταιο να κάνω το νυχτερινό ταξίδι από φόβο μήπως πέθαινε ο άρρωστος χωρίς την καθοδήγηση των Αγίων Μυστηρίων». Μπαίνοντας στο σπίτι, βλέποντας το νεογέννητο μωρό αδύναμο, έσπευσα να το βαφτίσω και μετά προχώρησα στην εξομολόγηση του ίδιου του πατέρα. Στην ομολογία έμαθα ότι ο Φινλανδός ήταν πολύ ευσεβής. Σε όλη του τη ζωή παρακαλούσε με δάκρυα καθημερινά τον Κύριο να του παραχωρήσει χριστιανικό θάνατο και να του δοθούν τα Ιερά Μυστήρια πριν από το θάνατο.
Μετά από μια ειλικρινή, δακρυσμένη ομολογία και ευλαβική Κοινωνία, ο άρρωστος ξάπλωσε σε ένα παγκάκι στην μπροστινή γωνία και ζήτησε την άδεια να ξεκουραστεί λίγο. Κάθισα δίπλα του και άρχισα να γράφω το όνομα του νεογέννητου μωρού στο βιβλίο μνήμης. Ξαφνικά νιώθω το σπασμωδικό τρέμουλο ενός ασθενούς πίσω μου. Όταν γύρισα και τον κοίταξα, κατάλαβα ότι είχε ήδη πεθάνει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου