-Παραβολές που φρόντισε ο πατέρας Λούκας
- Ήμουν στην καρέκλα της Εξομολόγησης, πέρυσι, αργά το φθινόπωρο...
Ένας πολύ κομψός νεαρός άνδρας με ένα ακριβό κοστούμι Armani κυκλοφορούσε στην Εκκλησία.
- Αφού εξομολόγησα περίπου τέσσερα άτομα, μπαίνει και αυτός κάτω από τον σταυρό. Είναι δικηγόρος, είναι πολύ πετυχημένος, τέσσερα διαμερίσματα, μια υπέροχη φίλη (πορνεία), καριέρα, μέλλον, τι άλλο...
Όμως κάτι λείπει.
-Έχει μεγάλο πόνο στην ψυχή του, καμιά φορά νιώθει ότι όλα είναι μάταια, υποφέρει τρομερά από τη μοναξιά, παρόλο που έχει δεκάδες φίλους, νιώθει τη ματαιοδοξία του κόσμου, το τεράστιο ψέμα, τον μεταμφιεσμένο καρκίνο της εμμονής με το χρήμα. Δικαιοσύνη είναι το νέο ιερατείο, λέω, μετά την ομολογία του Σατανά στην ταινία με τον Αλ Πατσίνο.
Και μου λέει:
- Πράγματι, πατέρα, υπερασπίζομαι και βγάζω από τις φυλακές βιαστές, εγκληματίες, τρομερούς ανθρώπους, μόνο για χρήματα.
Αυτό που μένει μετά την εξαπάτησή μας είναι μια θάλασσα δακρύων. Άνθρωποι εξαθλιωμένοι, εκτελεσμένοι με τη βία, διωγμένοι από τη δουλειά μιας ζωής, καταργημένοι από το νόμο.
- Η απάντηση σε αυτόν τον πόνο είναι ο Χριστός, του είπα.
Μετά τον ευλογώ στο κεφάλι και πριν φύγει του λέω:
- Ο Θεός να σου δείξει την αλήθεια. Διαβάστε τα Ευαγγέλια, προσευχηθείτε με την προσευχή της καρδιάς, νηστεία και θα νιώσετε τη δύναμη του Θεού.
- Μετά από ένα μήνα έρχεται ξανά ο δικηγόρος στην Εξομολόγηση. Αυτή τη φορά έρχεται με ένα πράσινο ριγέ σακάκι. Πούλησε τα διαμερίσματά του και δώρισε ό,τι είχε σε 20 φτωχές οικογένειες στο Πουατιέ, μια γειτονιά στο Ιάσιο.
- Άφησε την σιλικονισμένη κοπέλα του να κλαίει και τους αγανακτισμένους γονείς του. Τώρα σκέφτηκε να μπει σε μοναστήρι. Όταν το άκουσα, φυσικά τον ενθάρρυνα. Μίλησα με δύο ηγούμενους κοντά στο Ιάσιο, οι οποίοι, γνωρίζοντάς τον, διασταυρώθηκαν επίσης από μια τέτοια μεταστροφή, από τη χάρη που του είχε έρθει από τον Κύριο.
- Τώρα είναι μοναχός στο Άγιο Όρος, σε ένα κελί που αιωρείται μεταξύ ουρανού και γης. Έχει στο πρόσωπό του μια αγνή αγάπη για όλα τα πλάσματα του κόσμου. Ψέλνει στο στασίδι. Αγρυπνεί όλη τη νύχτα στην προσευχή. Καλλιεργεί λαχανικά σε ένα βράχο, σε χώμα που φέρνει με την κουβέρτα από την κοιλάδα.
Κλαίει όταν με βλέπει.
-Έχει μεγάλη και πυκνή γενειάδα. Μου φιλάει τα χέρια.
- Είσαι ο πραγματικός μου πατέρας, μου λέει, χωρίς εσένα θα ήμουν ακόμα μπερδεμένος σαν τον άσωτο με τα πράγματα του κόσμου.
-Τι καταστροφή, τι δυστυχία, τι θόρυβος, τι ουρλιαχτό απελπισίας υπάρχει σε αυτόν τον άσχημο κόσμο.
Ο κόσμος σταυρώθηκε για μένα και εγώ για τον κόσμο!
Γι' αυτό πιστεύω αληθινά ότι ο Θεός διαλέγει τους δούλους του από τον βούρκο του κόσμου και τους κάνει πιο λευκούς από το χιόνι.
Τώρα καταλαβαίνω τι εννοούσε ο ψαλμωδός:
«ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΣΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΣΟΥ ΣΑΝ ΦΩΤΙΑ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου