* * *
«Ήμουν ακόμα κοριτσάκι», λέει μια κυρία, «όταν έτυχε να γίνω μάρτυρας του ακόλουθου ασυνήθιστου περιστατικού, που έμεινε στη μνήμη μου μέχρι το θάνατό μου. Ένα βράδυ, μόλις κοιμήθηκα και έσβησα τα κεριά, είδα ξαφνικά, προς μεγάλη μου έκπληξη, έναν ιερέα να κάθεται μπροστά στο τζάκι, που δεν είχε σβήσει ακόμη τελείως, να ζεσταίνει τα χέρια του. Στην κατασκευή, την εμφάνιση και τη στάση του έμοιαζε με έναν από τους θείους μας, έναν αρχιερέα που έμενε κοντά μας. Το ανέφερα αμέσως στην αδερφή μου, που κοιμόταν μαζί μου. Κοίταξε το τζάκι και είδε το ίδιο φαινόμενο και αναγνώρισε επίσης τον θείο μας που καθόταν εκεί.
Τότε μας κυρίευσε μια ανέκφραστη φρίκη και αρχίσαμε να ουρλιάζουμε και να ζητάμε βοήθεια με όλη μας τη δύναμη. Ο πατέρας μας, που κοιμόταν στο διπλανό δωμάτιο, ξύπνησε από αυτές τις απελπισμένες κραυγές, πήδηξε από το κρεβάτι και έτρεξε κοντά μας με ένα κερί στα χέρια. Το φάντασμα έχει εξαφανιστεί. Το επόμενο πρωί λάβαμε ένα γράμμα από το οποίο μάθαμε ότι ο θείος μας, ο αρχιερέας, πέθανε την ίδια μέρα και ώρα που τον είδαμε» (Petersburg Leaf, 1883).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου