Η προσευχή της μητέρας φτάνει στον Θεό
«Υπηρέτησα έναν πλούσιο έμπορο», είπε ένας χωρικός, «ο αφέντης μου πουλούσε σιτηρά: οι φορτηγίδες του έπλεαν κατά μήκος του Βόλγα, και εγώ ήμουν με τις φορτηγίδες. Κάποτε, στα ορμητικά νερά κοντά στην Κόστρομα, μας έπιασε η νύχτα, και μια τέτοια θύελλα, άθλια. Το ρεύμα εκεί ήταν γρήγορο και το πλοίο μας μεταφέρθηκε στο υψηλότερο σημείο στα ορμητικά νερά. Βλέπουμε ότι το πρόβλημα είναι αναπόφευκτο, αλλά δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Την ώρα που ετοιμάζονταν να απομακρυνθούν από τα ρηχά, φύσηξε ο αέρας και κινούσε τη φορτηγίδα, χτύπησε με όλη της τη δύναμη και ο πάτος ράγισε. Βυθιστήκαμε στο νερό. Κρύο νερό έτρεξε και πιτσίλισε πάνω από το κεφάλι μου. Προσπάθησα να κολυμπήσω, αλλά δεν τα κατάφερα.
«Λοιπόν», σκέφτομαι, « ήρθε ο θάνατος !» «Και μετά θυμήθηκα τη γριά μητέρα μου που έμεινε στο χωριό, και τη λυπόμουν τόσο πολύ, φοβόμουν να πεθάνω, που φώναξα δυνατά: «Μάνα, προσευχήσου, πεθαίνω!»
«Και το περίεργο είναι: σαν να αυξήθηκε η δύναμή μου, άρχισα να δουλεύω με τα χέρια μου πιο γρήγορα. Βλέπω ένα κούτσουρο να επιπλέει. Το άρπαξα και το ακολούθησα μέχρι την ακτή.
«Επιστρέφω σπίτι για τις διακοπές και η μητέρα μου μου λέει ότι την ημέρα του Florov δεν κοιμήθηκε όλη τη νύχτα.
«Είμαι ξαπλωμένος εκεί», λέει, «και ξαφνικά κάποιος χτύπησε το παράθυρο και ακούω τη φωνή σου: «Μάνα, πεθαίνω! Ο τρόμος με έπιασε, άναψα ένα κερί μπροστά στην εικόνα και άρχισα να προσεύχομαι».
«Και το πρόβλημα μου συνέβη ακριβώς την ημέρα του Φλόροφ».
Η μητέρα είναι σαν τον ήλιο: ζεσταίνει και φέρνει χαρά, και η προσευχή της φτάνει στον ίδιο τον Κύριο Θεό.
(Το «Σχολικό Γράμμα» του Τιχομίροφ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου