Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2025

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΡΑΦΑΗΛ ΚΑΡΕΛΙΝ. ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ. 53





Σχετικά με τα παιδιά

Έχω συναντήσει παιδιά με μη παιδικές εκφράσεις στα πρόσωπά τους, σαν να τα έχει παραμορφώσει ένας σπασμός θυμού. Κοίταζαν τους γονείς τους με κάποιο είδος μίσους, σαν να ήθελαν να τους εκδικηθούν για τη γέννησή τους. Είδα ένα μικρό παιδί στην αγκαλιά του πατέρα του να ξύνεται σαν μικρό ζώο και να τον χτυπάει στο πρόσωπο. Ο πατέρας είπε, σαν να έβρισκε δικαιολογίες: «Ο γιος μου είναι νευρικός από τη γέννησή του». Τέτοια παιδιά είναι επιθετικά. σπάνε τα παιχνίδια τους, αρπάζουν πράγματα από το σπίτι κάποιου άλλου και τα πετάνε στο πάτωμα· κοιτάζουν τους ανθρώπους γύρω τους με κάποια αυθάδεια. στην εκκλησία φωνάζουν, τρέχουν τριγύρω κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, σαν να ενοχλούν σκόπιμα τους ανθρώπους από το να προσευχηθούν. Μερικές φορές το βλέμμα τους είναι τόσο σκληρό και σκοτεινό που μοιάζει με τα μάτια ενός δαίμονα, όχι ενός παιδιού. 



Κάποτε ρώτησα τον Αρχιμανδρίτη Σεραφείμ 145 πώς να φερθώ σε τέτοια παιδιά, αν είναι απαραίτητο να τελέσω μια τελετή εξορκισμού πάνω τους. Απάντησε: «Μερικοί από αυτά πράγματι κατέχονται από δαίμονα ή γεννιούνται ήδη άρρωστοι, ειδικά από μέθυσους και ναρκομανείς, αλλά οι περισσότεροι από αυτα δεν είναι άρρωστοι, αλλά διεφθαρμένοι από ακατάλληλη ανατροφή. Μερικές φορές οι γονείς πιστεύουν ότι τα παιδιά δεν πρέπει να τιμωρούνται, αλλά η αμαρτία ζει ακόμη και σε ένα μικρό παιδί. Αν δεν σταματήσει, η αμαρτία θα μεγαλώσει. Μερικοί γονείς προσπαθούν να ικανοποιήσουν όλες τις επιθυμίες και τις ιδιοτροπίες των παιδιών τους και αρχίζουν να απαιτούν από τον πατέρα και τη μητέρα τους να υπακούουν σε κάθε τους λέξη. Έτσι μεγαλώνουν οι μικροί άξεστοι και τα πρώτα τους θύματα είναι οι ίδιοι οι γονείς τους. Ένα παιδί πρέπει να τιμωρείται με σύνεση, αλλιώς θα μεγαλώσει και θα γίνει ένας δυστυχισμένος και αχάριστος άνθρωπος». Ρώτησα: «Πώς μπορείς να τιμωρήσεις ένα παιδί αν είναι μόνο ενός ή δύο ετών;» Ο πατέρας Σεραφείμ απάντησε: «Πρέπει να του κουνήσεις το δάχτυλό σου και να του πεις κατηγορηματικά «όχι», και το παιδί θα καταλάβει. 


Καταλαβαίνει τον τόνο της φωνής με τον οποίο του μιλάνε οι άνθρωποι περισσότερο από τα λόγια». Ρώτησα ξανά αν ήταν δυνατόν να τιμωρηθεί σωματικά ένα παιδί. Δεν θα τον κάνει αυτό να φοβάται και να αγχώνεται; Απάντησε: «Μερικές φορές είναι απαραίτητο να τιμωρήσεις ένα παιδί, αλλά πρέπει να το κάνεις χωρίς κακία. Περισσότερη βλάβη στα νεύρα ενός παιδιού προκαλείται από τους γονείς που τιμωρούν και αμέσως μετά το χαϊδεύουν, σαν να ζητούν συγγνώμη για την τιμωρία. Είναι πιο χρήσιμο να τιμωρήσεις σωματικά ένα παιδί παρά να το γκρινιάζεις με λόγια για ώρες». Ο πρεσβύτερος πίστευε ότι νωρίτερα, στα παλιά χρόνια, ήξεραν πώς να μεγαλώνουν καλύτερα τα παιδιά. Ο μέτριος πόνος από μια ζώνη ή μια ράβδο δεν βλάπτει καθόλου το παιδί, αλλά μάλλον το κάνει να νηφαλίζει.

Κάποτε ο διάσημος Αμερικανός ψυχολόγος Ρότζερς επισκεπτόταν την Τιφλίδα. Από τους συναδέλφους του έμαθε ότι υπήρχε εδώ μια άτυπη ομάδα νέων που μελετούσαν ψυχολογικά προβλήματα, ειδικά προβλήματα σχέσεων και επικοινωνίας. Ενδιαφέρθηκε για το έργο τους και εξέφρασε την επιθυμία να συναντήσει τον αρχηγό αυτής της ομάδας, Βίκτορ Κριβορότοφ. Αφού μίλησε μαζί του, ο Ρότζερς είπε: «Θέλετε να λύσετε ψυχολογικά ζητήματα με βάση μια χριστιανική αντίληψη, για παράδειγμα, δίνετε σε ένα παιδί ένα έτοιμο ηθικό πρόγραμμα, αλλά στην πραγματικότητα είναι απαραίτητο να δημιουργήσετε συνθήκες για την ελεύθερη ανάπτυξη του φυσικού ηθικού δυναμικού που είναι εγγενές στο ίδιο το παιδί, χωρίς εξωτερική επιρροή και καταναγκασμό». Σε αυτό ο Κριβόροτ απάντησε: «Αν στον κήπο σας δημιουργήσετε την ευκαιρία για την ελεύθερη ανάπτυξη και αναπαραγωγή όλων των φυτών αδιακρίτως και εξαλείψετε την παρέμβαση του κηπουρού, τότε τα ζιζάνια θα πνίξουν τα λουλούδια». Ο Ρότζερς δεν μπορούσε να αντιταχθεί και είπε μόνο με αυταρχικό τόνο: «Αυτό δεν θα συμβεί», επαναλαμβάνοντας σχεδόν κυριολεκτικά την περίφημη έκφραση του ήρωα του Τσέχοφ: «Αυτό δεν μπορεί να συμβεί, γιατί αυτό δεν μπορεί ποτέ να συμβεί» 146 . Οι παρόντες χαμογέλασαν σιωπηλά, και μόνο ελαφρά, για να μην προσβάλουν τον ηλικιωμένο ουμανιστή που ήταν φιλοξενούμενός τους.


Δεν υπάρχουν σχόλια: