ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΗΡΥΚΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΤΑ η μητέρα του
Ή Αγία Ιουλίττα καταγόταν από το Ικόνιο. Ήταν ενάρετη χριστιανή γυναίκα και όταν χήρεψε δεν ξαναπαντρεύτηκε, αλλά ζούσε με ευσέβεια, αφοσιωμένη στην ανατροφή του γιου της Κηρύκου. Όταν ξέσπασε ό σκληρός διωγμός επί Διοκλητιανού, ή Ιουλίττα πήρε τον τριετή γιο της και κατέφυγε στη Σελεύκεια. Άλλα ό διωγμός είχε επεκταθεί κι εκεί. Τότε, με το γιο της στην αγκαλιά, πήγε στην Ταρσό της Κιλικίας. Ό έπαρχος Αλέξανδρος έμαθε για την Ιουλίττα και αμέσως τη συνέλαβε. Προσπάθησε με ποικίλους κολακευτικούς λόγους να την ελκύσει στα είδωλα. Και όταν είδε ότι δεν τα κατάφερε, πήρε τον Κήρυκο από την αγκαλιά της (τη στιγμή πού το άγιο παιδί ψέλλιζε μπροστά του το όνομα του Χριστού) και τον έριξε με δύναμη στις σκάλες του βήματος, με αποτέλεσμα να του σπάσει το κεφάλι και το παιδί να πεθάνει επί τόπου. Πύρινο μαχαίρι πέρασε από την καρδιά της Ίουλίττας. Έσφιξε τις παλάμες της και είπε: "Κακούργε άρχοντα, όπως συνέτριψες το κεφάλι του παιδιού μου, έτσι θα συντριβεί και ή ψεύτικη θρησκεία σου". Θυμωμένος τότε ό έπαρχος, αμέσως αποκεφάλισε και την 'ίδια, για να μιμηθεί έτσι τη γενναία μητέρα των Μακκαβαίων, για την οποία λέει ή Άγια Γραφή: "Ύπεραγόντως δε ή μήτηρ θαυμαστή και μνήμης αγαθής αξία, ήτις απολυμένους υιούς επτά συνορώσα μιας υπό καιρόν ημέρας εύψύχως έφερε δια τας επί Κύριον ελπίδας"1. Δηλαδή, είναι αξιοθαύμαστη και άξια αγαθής μνήμης ή μάνα, πού αν και έβλεπε να πεθαίνουν τα επτά παιδιά της μέσα σε μια μέρα, αυτή το υπέμεινε γενναία, διότι στήριζε τις ελπίδες της στον Κύριο.
1.Β' Μακκαβαίων, ζ' 20.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ή καλλιμάρτυς του Χριστού Ιουλίττα, συν τριετεί αμνώ αυτής τω Κηρύκω, δικαστού προ βήματος παρέστησαν φαιδρώς, εύτολμοι κηρύττοντες. την χριστώνυμον κλήσιν, άμφω μη πτοούμενοι, απειλάς των τυρράνων και στεφηφόροι νυν εν ουρανοίς, αγαλλιώνται. Χριστώ παριστάμενοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου