- Πώς είναι δυνατό, πάτερ, να πιστεύει κανείς σήμερα στον Θεό, όταν ή σύγχρονη κοινωνία έχει αναγάγει σε ιδεολογία την αθεΐα; Μα και αυτοί πού λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, φοβούνται να ανοίξουν τον στόμα τους. Τρέμουν μήπως πέσουν στην δυσμένεια των μεγάλων. Λιώνουν μπροστά στην ειρωνεία και στον χλευασμό! Είναι αυτοί χριστιανοί ή καρικατούρες- ανθρωπάκια της κακομοιριάς;
- Έχεις δίκιο, του είπα. Χριστιανός, πού ντρέπεται να ομολογεί στην ζωή του, με λόγια και με έργα, τον Χριστό, ουσιαστικά δεν έχει πιστέψει. Δεν είναι άξιος να φέρει τον Όνομά Του. Είναι άνθρωπος, πού σκέπτεται και συμπεριφέρεται με επίγειους υπολογισμούς. Όποιος δεν έχει τον θάρρος να υπερασπιστεί την πίστη του, ανήκει στην κατηγορία εκείνων, για τούς οποίους λέει ό Χριστός στον Ευαγγέλιο: «Εκείνον πού θα ντραπεί να μιλήσει για Μένα και για τα λόγια Μου, και ό Υιός του άνθρωπου θα τον ντραπεί όταν θα έλθει (την Δευτέρα Παρουσία) με την δόξα του Πατέρα Του και με τούς άγιους αγγέλους, να μιλήσει γι' αυτόν» (Μάρκ.8,38). Και ό Χριστός, όταν έλεγε τα λόγια αυτά, φυσικά, δεν αστειευόταν!
Ό άνθρωπος, μας λέει ή Αποκάλυψη, οφείλει σε ψυχική διάθεση να είναι ή ψυχρός ή ζεστός.
Και πότε ό άνθρωπος είναι ζεστός; Όταν φλέγεται απόγευμα την αγάπη του Θεού και αγωνίζεται στην ζωή του να εφαρμόζει τις εντολές και τον άγιο θέλημά Του χωρίς να υπολογίζει την γνώμη του κόσμου, τί θα ειπούν γι αυτόν. Όταν κριτήριο στην ζωή του έχει μόνο την γνώμη του Χριστού.
Και ψυχρός πότε είναι; Όταν στα πνευματικά θέματα είναι κρύος και αδιάφορος. Στην περίπτωση αυτή όμως υπάρχει κάτι τον ελπιδοφόρο. Όταν ό λόγος του Θεού, σαν άλλη σπίθα τον ακουμπήσει, εκεί πού προηγουμένως ή διάθεσή του ήταν ξερά φρύγανα, τώρα γίνεται όλος φωτιά. Και απόγευμα εκεί και μετά προχωρεί στον δρόμο του Θεού με σταθερότητα.
Υπάρχει και μία άλλη κατάσταση πολύ επισκέφτηκε- επικίνδυνη. Ή μέση κατάσταση της χλιαρότητας. Για τον χλιαρό, λέει ή Αποκάλυψη, ότι ό Θεός θα τον κάνει εμετό! Και πότε ό άνθρωπος είναι χλιαρός; Όταν έχει αυταρέσκεια. Όταν έχει την εντύπωση ότι είναι καλός άνθρωπος και δεν έχει ανάγκη κανένα! Όταν αισθάνεται ευχαριστημένος και ικανοποιημένος με τον εαυτό του. Όταν πιστεύει, πώς βαδίζει σωστά! Έτσι ξεκινάει τον πνευματικό κατρακύλισμα! Σαν άλλος φαρισαίος συγκρίνει τον εαυτό του με τούς συνανθρώπους του, κακολογώντας και περιφρονώντας όσους δεν έχουν φθάσει στον δικό του πνευματικό επίπεδο!
Ό Θεός να μας φυλάει απόγευμα τέτοιο κατάντημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου