ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και άλλο εξ ίσου σοβαρό θέμα. Χρόνια τώρα οι διαμαρτυρίες πολλαπλασιάζονται, αλλά εις ώτα μη άκουόντων. Δεν μπορούν δυστυχώς μερικοί να αντιληφτούν πώς ή θεολογία δεν είναι επάγγελμα. Είναι λειτούργημα. Ιερή αποστολή. Προϋποθέτει ανθρώπους με πίστη φλογερή, με ζωή πνευματική, με ζήλο ιεραποστολικό που πηγάζουν από αγάπη στον Χριστό και στον άνθρωπο. Πνευματέμφοροι και πνευματοκίνητοι. Πρόθυμοι να υπηρετήσουν με όλες τους τις δυνάμεις την Εκκλησία του Χριστού. Τέτοιοι πρέπει να είναι οι θεολόγοι. Ιεραπόστολοι, στρατιώτες «παρατάξεως Κυρίου». Όχι απλοί επαγγελματίες. Αυτά τα αυτονόητα δυστυχώς έχουν λησμονηθεί και έχουν αλλάξει επικίνδυνα τα τελευταία χρόνια. Οι τάξεις των Θεολογικών Σχολών δεν πυκνώνονται, σε μεγάλο ποσοστό, από νέους με ευσέβεια και αγάπη στον Χριστό. Ή Θεολογία, ή Ιερή αυτή επιστήμη, δεν είναι ή πρώτη τους επιλογή. Πρόκειται για επιλογή των «κομπιούτερ», χωρίς και τις πιο στοιχειώδεις πνευματικές προϋποθέσεις. Φθάσαμε στον οξύμωρο σχήμα ακόμα και άθεοι ή αιρετικοί να διδάξουν στα Ορθόδοξα Ελληνόπουλα τις αιώνιες αλήθειες τής πίστεως! Τις αλήθειες στις όποιες δεν πιστεύουν και τις απορρίπτουν. Ό εμπαιγμός αυτός δεν πρέπει κάποτε να σταματήσει;
(Περ. «ΖΩΗ», 14 Φεβ. 2008)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου