ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Όταν ή ψυχή μου είναι γεμάτη από αγία ειρήνη, τότε οπωσδήποτε κατοικεί εντός μου ό Βασιλεύς της Ειρήνης. –
Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης.
Όσο διαρκούσε αυτό το επίπονο έργο της οικοδομής του ναού, είχα έναν απόλυτο ζήλο, αλλά και συχνά έχανα το θάρρος μου. Ό Κύριος όμως με την χάρη Του με ενίσχυε. Με βοηθούσε (δεν ξέρω γιατί) με όνειρα, όπως το παρακάτω.
Είδα ότι στεκόμουν στην μεγάλη εκκλησία τής Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου. Ήταν άδεια υπήρχαν μόνο μερικοί ψάλτες στο αναλόγιο κι ένας μοναχός ντυμένος με μανδύα, πού πλησίασε προς την ανοιχτή Ωραία Πύλη. Εκεί μπροστά στην Ωραία Πύλη κατέβαινε απόλυτο ψηλά μια εικόνα τής Θεοτόκου και οι ψάλτες άρχισαν να ψάλλουν το γνωστό δοξαστικό "την προεκλεχθείσαν εκκλησία πασών των γενεών." Καθώς κατέβαινε ή εικόνα, ένοιωθα στην καρδιά μου ένα συναίσθημα χαράς και ευλάβειας, πού σιγά-σιγά μεγάλωνε και μεγάλωνε σαν να πλημμύριζε την ψυχή μου μέχρι, πού την γέμισε τελείως. Έπεσα στο έδαφος μπροστά στην εικόνα. Έτσι, πού ήμουν κατακυριευμένη απόλυτο' αυτό το απερίγραπτο συναίσθημα, νόμιζα ότι ή ψυχή μου δεν θα το άντεχε κι ότι θα πέθαινα. Ξύπνησα και μου φάνηκε ότι, αναλόγιο δεν ξυπνούσα δεν θα έβγαινα ζωντανή. Μια ιερή αίσθηση χάριτος γέμιζε την ψυχή μου. Ένοιωθα μέσα μου λαμπρή κι ελαφριά σαν να ξαναγεννήθηκα, γεμάτη με νέες δυνάμεις, για να συνεχίσω το έργο μου.
Αυτήν την αίσθηση την ένοιωθα εγώ ή ανάξια για αρκετό καιρό. Αυτό, πού συνέβη δεν ήταν φυσικά μια χάρη, πού μου έγινε εμένα προσωπικά, αλλά συνέβη για χάρη του μεγάλου έργου, πού ό ίδιος ό Κύριος και ή Πανάμωμος Μητέρα Του επιτέλεσαν μέσω εμού τής αμαρτωλής.
ΒΙΒΛ. ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΤΑΙΣΙΑ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου