Εις το εκκλησάκι του Προφήτου Ελισαίου έκκλησιάζοντο και αι Μοναχοί της ιεράς Μονής τής όσιας Φιλοθέης τής Αθηναίας, αι οποίαι άσκήτευον εις τας οικίας των, διότι ό Όθων με τους Βαυαρούς διέλυσαν την ιερά Μονή των, καθώς και πολλάς άλλας Μονάς τής Ελλάδος.
Μεταξύ αυτών των Μοναζουσών, που ήρχοντο εις τον Προφήτη Ελισαίο, ήτο και μία ονομαζόμενη Συγκλητική, ή οποία εις μικράν ηλικία έγινε Μοναχή, και είχε Πνευματικόν τον πάπα Μεθόδιο. Ή τροφή αυτής τής Μοναχής ητο άρτος ξηρός και νερό.
Εγώ αν και ήμουν μικρό παιδί τότε, που πήγαινα εις τον Προφήτη Ελισαίο, την ενθυμούμαι. Έμετρώντο τα κόκαλα της από την άσκηση και την λοιπή κακουχία. Ουδέποτε μίλησε με άνθρωπο, άλλα πάντοτε προσηύχετο, διότι πώς θα άφηνε την δια του καρδιακού λόγου μετά του Τρισυπόστατου Θεού συνομιλία, και τας λοιπάς πνευματικός ήδονάς όπου ήσθάνετο από μικρή πού ήτο εις το Κοινόβιο τής οσίας Φιλοθέης;
Εγώ μικρό παιδί έβλεπα αυτήν την Μοναχή και την θαύμαζα. Μίαν φοράν μόλις κατόρθωσα να μου ειπεί ένα λόγον, διότι σπανίως άνοιγε το στόμα της διά να ειπεί μικρόν ψυχωφελή λόγον. Μου είπε λοιπόν:
«Δύνασαι να σβήσεις την φωτιά όπου μεταχειρίζεται ό γεωργός διά να κάψει όλα τας αγκάθια και να ετοιμάσει τον τόπον τής γης διά καλλιέργεια; Άλλο τόσον θα δυνηθείς να σβήσεις την φωτιά τής αγάπης προς τον Θεό, την οποίαν είχον οι Πατέρες μας εις αυτήν την θεοφρούρητον πόλιν των Αθηνών».
Αυτά τας λόγια, ως μικρό παιδί, δεν τας καταλάβαινα. Όταν όμως επήγα εις το Άγιο Όρος και κατέληξα υποτακτικός εις τον μακαρίτη τον Γέρο Ονούφριο του παπά Μηνά εις την Σκήτη τής Αγίας Άννης, τότε με δίδαξε ό Γέρο Ονούφριος τι είναι φωτιά τής αγάπης προς τον Θεό όπου μου έλαχε ή Μοναχή Συγκλητική.
Ήλε ή ώρα για να φύγει από τον κόσμο τούτο η Γερόντισσα Συγκλητική, και το μόνον αμάρτημα που παρουσίαζαν οι δαίμονες ητο ότι ήπιε μίαν ημέρα δυο καφέδες δίχως ζάχαρη, και τίποτε άλλο. Ούτω λοιπόν ελευθέρα ανήλθεν ή Γερόντισσα Συγκλητική εις τους ουρανούς και άγάλλεται μετά της οσίας Φιλοθέης πλησίον του Νυμφίου των Χριστού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου