ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ ΑΠΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ.

ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ.

Ένα μεσημέρι στα Κατουνάκια τηγάνιζε ό Γέρο-Δανιήλ ό Ψάλτης. Ήταν Καλοκαίρι. Τότε του λέω: Γέροντα θα σου φέρω ένα καινούργιο τηγάνι άντικολλητικό. Σύγχρονο τηγάνι. Από Δράμα

Ό Γέρο-Δανιήλ όμως μου απήντησε: Αστειεύεσαι κύρ. Γιάννη. Αυτό το τηγάνι είναι του Γέρο-Δανιήλ του παππού μας, του Γέρο-Δανιήλ. Κάνει κάτι τηγανητά! Έχει ευλογία!

Ό δε γέρο-Γρηγόρης συμπλήρωσε:

-Έδώ δεν πετάμε τίποτα, δάσκαλε. Κρατάμε την παράδοση.

Πραγματικά οι Δανιηλαίοι ήταν από τότε οι πρώτοι Οικολόγοι! Εντυπωσιακή ήταν ή προσήλωση τους στα πατροπαράδοτα. Τα πρόσεχαν. Τα τιμούσαν.

ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ

Έλεγε ό Πατήρ Γεράσιμος ό Κολυβάς από την Νέα Σκήτη.

-Όταν έχεις έτοιμο φαγητό, κάνεις πιο άνετα ότι δουλειά θέλεις.

Όσο εργατική κι αν είναι μία γυναίκα αν γυρίσει ό άντρας της και δεν έχει φαγητό έτοιμο θα «γκρινιάζει».

-Τί έκανες όλη μέρα; θα παρατηρήσει. Θα την πικράνει.

Άντρας είναι, δεν τον κρίνουμε, έλεγε. Έχει τις σκοτούρες του. Αλλά πρώτα το φαγητό, συμβούλευε. Ή μάνα μου ήταν γυμνασιάρχης τα χρόνια εκείνα στη Λέσβο. Και έτσι μας συμβούλευε!

Θεός συγχώρεστην!

ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΑΚΙ ΗΤΑΝ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ

Ο Γέρο-Τρύφων ό μάγειρας από Νέα Σκήτη ήταν σοβαρά ανάπηρος αλλά είχε ευλογία. Μας εξηγούσε:

-Ό γέροντας μου το μόνο πού μού άφησε τότε ήταν το μαντήλι του. Και μού είπε. Πάρτο και να μη σού μείνει ποτέ άδειο! Από χρήματα.

Και πράγματι. Πολλοί πείνασαν και στο Όρος στην Κατοχή αλλά το μαντήλι μου είχε πάντα ευλογία. Δεν έμεινα ποτέ χωρίς τα απαραίτητα χρήματα.

Υ.Γ. Τα χρόνια εκείνα στα μαντήλια έδεναν τα χρήματα!

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΣΑΒΒΑ

 Αυτός δεν ήταν κήπος. Ήταν ό Παράδεισος της Εδέμ! Δεν υπήρχε δένδρο ή φυτό πού να τού έλειπε.

Καταπληκτικός και ακούραστος ό Παπά-Σάββας ό Κηπουρός. Ότι καρπό ήθελες τον είχε. Δένδρα, λουλούδια, νερά, πουλιά κ.λπ.

Ανάπαυσον, Κύριε, τον δούλο σου Παπά-Σάββα τον Κηπουρό από τη Ν. Σκήτη.

ΒΙΒΛΙΟΓ. ΔΡΟΣΟΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΓΙΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ.