ΨΥΧΩΦΕΛΕΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΑΤΙΚΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗ.3

Πολλές φορές, όταν, το πρωί, τον επισκεπτόμουνα -αυτό γινότανε, συνήθως, κάθε Πέμπτη- στην αρχή, τον έβρισκα «σχεδόν πεθαμένο», όταν όμως έφευγα, τον άφηνα «18 χρονών παλληκάρι!». Τόση Χάρη περιέλουζε το πρόσωπο του, τέτοια αλλοίωση πάθαινε ό Γέροντας, καθώς μιλούσε για τα μεγαλεία του Θεού! Διακαώς επιθυμούσε να βρίσκεται σε διαρκή επικοινωνία με τον κόσμο, για να διηγείται τα Μεγαλεία του Θεού, πού τον χαρίτωσαν! Ήθελε αυτή τη Χάρη να τη μεταβίβαση και στους επισκέπτες του, και το πετύχαινε αυτό εκατό τοις εκατό, γιατί κανένας και καμιά δεν έφευγε από κοντά του, χωρίς να αλλοιωθεί και χωρίς να συγκινηθεί, μετά το άκουσμα των χαριτωμένων λόγων, πού έβγαιναν από το ευλογημένο στόμα του Γέροντα!

Τον κανόνα του τον έκανε αδιαλείπτως και χωρίς καμιά παράλειψη! Από τις 5 ή ώρα το πρωί, σηκωνόταν με δυσκολία και με την περπατούρα πήγαινε στη λεκάνη με το νερό, έπλενε τα χέρια του, σκουπιζόταν καλά κι αμέσως στο κομποσκοίνι! Αρκετές φορές, οι καμαριέρες τον έβρισκαν πεσμένο κάτω! Άλλα, παρ' όλα τα 97 του χρόνια, έκανε αδιαλείπτως τον κανόνα του! Από την ημέρα όμως, πού δεν μπορούσε από μόνος του να σηκωθεί απ' το κρεβάτι του, τον πήρε ή «κάτω βόλτα», καθώς έβλεπε πλημμέλεια στον κανόνα του! Αλλά, και κατάκοιτος πια, δεν σταματούσε, με την ίδια πάντα πίστη και προσπάθεια, να διηγείται για τα Μεγαλεία του Θεού, γεμάτος Χάρη! "Έλεγε τακτικά: «Όποιος έχει πίστη στο Θεό, αγάπη στον συνάνθρωπο του και το λογισμό του στη μνήμη του θανάτου και στη μνήμη του Παραδείσου, δεν πρέπει να φοβάται τίποτε». Άλλες φορές, πάλι, τον παρακινούσα να διηγηθεί λίγα από τα βιώματα του στον Πανίερο και Πανάγιο Τάφο! Κι εκείνος, αμέσως και χωρίς καμιά χρονοτριβή, προθυμότατος άρχιζε να διηγείται, με εξαιρετική πάντοτε αφηγηματικότητα και με το πρόσωπο του να λάμπη από τη Χάρη, πού τον περιέλουζε, oσα θαυμαστά είχε ζήσει!

Καμιά φορά, ρωτούσε: «Ακούγομαι; Με καταλαβαίνετε;» Φοβόταν μήπως, oτι έλεγε -ασφαλώς με Χάρη και με Θεϊκή αλλοίωση- δεν ακουγόταν, μήπως δεν γινόταν κατανοητός και πήγαινε ό κόπος του χαμένος λόγω της oχι καλής άρθρωσης της ομιλίας του! Αλλά, oτι κι αν έβγαινε από το χαριτόβρυτο στόμα του, ήταν τόσο κατανοητό απ' τις διψασμένες ψυχές, πού αμέσως τις συγκινούσε, καθώς τις διαπερνούσε, και ξεσπάγανε σε λυγμούς μετάνοιας και ανακούφισης! Όσες φορές, είχα πάει κοντά του πιστούς συνανθρώπους -πάρα πολλές, βέβαια, φορές, σχεδόν κάθε Σάββατο και κάθε Κυριακή- έβλεπα στο πρόσωπο του αιωνόβιου Άγιοταφίτη Γέροντα Μητροφάνη μια αλλοίωση από τη Χάρη πού τον περιέλουζε, Χάρη πού, στη συνέχεια, μεταφερόταν και σ' όλα τα πρόσωπα, πού τον επισκέπτονταν! Τέτοια ήταν ή πνευματική αλλοίωση, πού γινόταν σ' όλους τούς προσκυνητές, ώστε μου είχε γίνει συνήθεια να του φέρνουν κάθε Κυριακή, επισκέπτες, για να ζω, συχνά, αυτές τις Άγιες κι ανεπανάληπτες στιγμές, καθώς εναλλακτικά παρατηρούσα τα πρόσωπα τους να αλλοιώνονται από τη Χάρη του Γέροντα!

Στα κορίτσια έλεγε: «Να βρείτε Χριστιανό καλό, όχι όμορφο άνδρα, γιατί μόνο ό Χριστιανός είναι για σπίτι!».

Σε κάποια υποψήφια μοναχή, πού τον επισκέφθηκε, είπε: «Ω! Την καλύτερη εκλογή έκανες, νύμφη Χριστού θα γίνεις, τί άλλο θέλεις, αυτό είναι το τέλειο!».

Σε επισκέπτρια εξάλλου, πού είχε έρθει από την Αθήνα, για να τον πάρει στο σπίτι της στην Αθήνα, να τον φροντίζει, να τον περιποιέται, να του δίνη ότι μπορεί, στα γεράματα του, απάντησε: «Ευχαριστώ, κόρη μου, γι' όλα. Το μισθό σου τον έχεις πάρει, όπως θα τον έπαιρνες, και όταν θα ερχόμουν στην Αθήνα μαζί σου, πλην όμως δεν θα σε ακολουθήσω, γιατί από 'δώ περνάνε καθημερινά δεκάδες ψυχές, πού έχουν κι αυτές απαράλλαχτα την ίδια ανάγκη, τον ίδιο πόθο με σένα, να ακούσουν δηλαδή για τα Μεγαλεία του Θεού από 'μένα τον αμαρτωλό! Βλέπεις, με χρειάζονται κι εδώ, γι' αυτό και θα παραμείνω εδώ!».

ΠΑΤΗΡ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ ΦΥΛΑΚΑΣ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ.