Ή εικόνα της απόγνωσης. ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ.

Απόγνωση! Λέξη φοβερή, λέξη πού δηλώνει καταστροφή και συμφορά από κάθε είδος δεινά.

Τίποτα χειρότερο από την απόγνωση όταν ό άνθρωπος βρίσκεται σε απόγνωση, ουδέποτε τρέχει να γιατρευτεί, αλλά αφήνει αθεράπευτο το πάθος να λυμαίνεται, να κατατρώγει την καρδιά του και να διαφθείρει την ψυχή του. Αυτός πού καταλήφθηκε από την απόγνωση, βαδίζει στον όλεθρο και τρέχει προς την απώλεια. Τίποτα δεν έχει απομείνει υγιές σ' αυτόν. Ό νους ασθενεί και ή καρδιά του πάσχει. Ή σύνεση τον εγκατέλειψε και ή φρόνηση έχασε τη δύναμη της. Το ηθικό του σθένος αποδυναμώθηκε. Το θάρρος του τον άφησε, ή λύπη του κατατρώει την καρδιά σκοτάδι πυκνό κάλυψε τον νου του. Ή σκιά του θανάτου εμφανίζεται μπροστά του φοβερή. Αυτός φεύγει τρέχοντας κι αυτή τον καταδιώκει. Αυτός αποστρέφεται τον θάνατο κι όμως ή εικόνα του μένει μόνιμα μπροστά στα μάτια του.

Θέλει να απαλλαγεί απ' αύτη αλλά αδυνατεί να την αποδιώξει ή σκιά του θανάτου τον τυραννάει. Ή θλίψη και ή μελαγχολία έχουν κατακυριεύσει την καρδιά του.

Ό απεγνωσμένος αισθάνεται τη ζωή του να βαραίνει και ζητάει να απαλλαγεί από το φορτίο της. Έχοντας παραιτηθεί από την ελπίδα, δεν τρέχει πλέον στον γιατρό, γιατί θεωρεί το πάθος του ανίατο δεν ζητάει να πάρει φάρμακα, διότι τα θεωρεί ανίσχυρα να το θεραπεύσουν. Κρύβει το πάθος και δεν μιλάει για τούς πόνους πού τού προξενεί. Ό απεγνωσμένος έχασε την ελπίδα του προς τον Θεό, αύτη την ασφαλή άγκυρα της ζωής και κλυδωνίζεται σαν σκάφος στη μέση αγριεμένης θάλασσας, πού καθώς είναι φουρτουνιασμένη, απειλεί με τα μεγάλα και αφρισμένα της κύματα να το καταποντίσει. Ό απεγνωσμένος έχασε την ελπίδα προς τον Θεό και τη θεία Του αντίληψη, φιλανθρωπία και παντοδυναμία, διότι προηγουμένως έχασε την πίστη προς τον Θεό και την αναπόσπαστη απ' αυτή θεία αγάπη.

Ό απεγνωσμένος, παρότι ζει, έχει πεθάνει, διότι απώλεσε τον σύνδεσμο πού τον συγκρατούσε σ' αυτό τον κόσμο. Απώλεσε την ψυχική αίσθηση με την όποια αισθανόταν τις χαρές τού κόσμου και απολάμβανε την ευχαρίστηση πού προερχόταν απ' αυτές. Ή ψυχή του δεν βρίσκει πια κανένα θέλγητρο στον χαριτωμένο αυτό κόσμο, στον όποιο ή θεία σοφία, αγαθότητα και παντοδυναμία τόσο πλούσια άπλωσε τις χάρες.

Το εξαίσιο κάλλος της φύσης πού τον περιβάλλει, δεν του παρέχει καμία ευχαρίστηση. Ή ευθυμία και ή ευφροσύνη του διαχέεται σε όλα τα σημεία της δημιουργίας και φωτίζει τα πάντα σαν χαροποιός δύναμη πού εκδηλώνεται στο βασίλειο της ζωής, δεν τού προκαλεί καμιά ευχάριστη διάθεση. Ό ουρανός και ή δόξα του έχασε στα μάτια του τη μεγαλοπρέπεια του. Ή δόξα τού ήλιου δεν ξυπνά κανένα αίσθημα χαράς στην άδεια από πίστη, ελπίδα και αγάπη καρδιά του. Πέπλο βαρύ κάλυψε τούς οφθαλμούς της ψυχής του και τούς απέκρυψε τη χάρη και τη λαμπρότητα των μεγαλοπρεπών δημιουργημάτων.

Όλη ή φύση χαίρεται μόνο αυτός όμως εν μέσω γενικής χαράς είναι τόσο θλιμμένος.

Τα αυτιά του δεν αφουγκράζονται πλέον την αρμονία πού γοητεύει την ακοή των πιστών. Πουθενά δεν βρίσκει ευχαρίστηση, πουθενά παρηγοριά τίποτα δεν μπορεί να τού πάρει τη μελαγχολική διάθεση. Κατάθλιψη πλημμύρισε την καρδιά του' το δε κενό πού υπήρχε σ' αυτή έγινε πλέον χαοτικό. Τίποτα δεν είναι πια ικανό να το γεμίσει. Τα αισθήματα της καρδιάς πού συνέδεαν αυτόν με τούς αγαπημένους του, έχασαν τη δύναμη τους. Ή καρδιά του νεκρώθηκε. Και ό αισθητός και ό πνευματικός κόσμος εξαφανίστηκαν από τα μάτια του. Πώς μπορεί να ζει εφόσον χάθηκαν τα πάντα; Πώς να συνεχίσει τη ζωή του μέσα στο χάος;

Ή ζωή του κατέληξε να είναι ένας πόνος και το βάρος της είναι ήδη αφόρητο. Τί να περιμένει ακόμη δίχως σκοπό; Γιατί να υποφέρει; Γιατί να μη συντομεύσει ό 'ίδιος τον τερματισμό της, αφού ό θάνατος αργεί; Αν μπορεί να απαλλαγεί από τα βάσανα, γιατί να τα υφίσταται; Τί τον εμποδίζει; Δεν είναι παραφροσύνη να περιμένει κανείς τον θάνατο, πού γι αυτόν είναι πάντοτε παρών αλλά δεν του αφαιρεί τη ζωή. Γιατί να μη σταματήσει αυτός τη ζωή του, αναλαμβάνοντας το έργο του θανάτου; Τί χίμαιρα, λέει, να τον φοβάμαι; Τί καρτερώ; Τί περιμένω; Αμέσως, με μιά κίνηση, και τα βάσανα σταματούν το δράμα παίρνει τέλος και ό αξιολύπητος απεγνωσμένος, αφού δεν κατέφυγε στον γιατρό, δεν φανέρωσε το πάθος και απέκρουσε τα φάρμακα της ευσέβειας, εγκατέλειψε τον βίο, έφυγε από τον κόσμο για να βάλει τέλος στα δεινά του. Αλλά αγνόησε ότι μεταβαίνει σε άλλη, αιώνια ζωή βασάνων, όπου υπάρχει αιώνια οδύνη. Ταλαίπωρος άνθρωπος!




ΒΙΒΛΙΟΓ. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ. 


ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ