- Α! Α !Α! Αρχά-γγε-λε Μι-χα-ήλ! Τον φοβάμαι!!! Φο-βά-μαι!!!

Όλα αυτά μας συγκλόνισαν βαθιά. Ιδιαιτέρως μία τρομερή εικόνα που είδαμε τότε, στιγμάτισε όλη την υπόλοιπη ζωή μας.

Το βράδυ όλοι ήμασταν στην αγρυπνία στον κυρίως ναό, αφιερωμένο έως σήμερα στον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Μετά από τη μακρά, εορταστική ακολουθία, βγήκαμε από την εκκλησία, κατευθυνόμενοι προς τον κεντρικό δρόμο, στις Βασικές Πύλες του μοναστηριού. 0 δρόμος οδηγούσε στο σπίτι του μακάριου Νικόλκα, όπου θα διανυκτερεύαμε. Ξαφνικά ακούστηκε μία σπαρακτική, τρομερή κραυγή:

- Α! Α !Α! Αρχά-γγε-λε Μι-χα-ήλ! Τον φοβάμαι!!! Φο-βά-μαι!!!

Γυρίσαμε και με τρόμο είδαμε μία απίστευτη εικόνα. Μία νέα, όμορφη, εικοσιπεντάχρονη κοπέλα-μιγάς ήρθε από την Τασκένδη, για να θεραπευτεί (μ' αυτή γνωριστήκαμε κατά τον εξορκισμό). 0 δαίμονας που κατοικούσε μέσα της τη σήκωσε από τη γη σε ύφος τεσσάρων-πέντε μέτρων και αργότερα, πέφτοντας, χτύπησε κατευθείαν στο λίθινο πλακόστρωτο. Όλοι τρέξαμε κοντά της, νομίζοντας ότι είχε σκοτωθεί. Αυτή, σα να μη συνέβη τίποτε, σηκώθηκε και, με φόβο, ζήτησε συγγνώμη απ' όλους.

 Η κραυγή του φοβισμένου δαίμονα βαθιά μας συγκλόνισε! Αποδείχθηκε ότι αυτό το κακό πνεύμα, που κατοικούσε στο σώμα της κοπέλας, είδε εκείνη τη στιγμή, τον εισερχόμενο στο ναό, Μεγάλο Αρχάγγελο Μιχαήλ και από φόβο φώναξε, μην αντέχοντας την πύρινη ανάσα του Ηγέτη των ουρανίων δυνάμεων. Τόσο καταφανής ήταν η Δύναμη του Κυρίου, η χαρισμένη στον Αρχάγγελο, που, έως σήμερα, είμαστε κατάπληκτοι από το μεγαλείο και τη θεϊκή εξουσία, την οποία ο Θεός έδωσε στους αγγέλους που απεδείχθησαν πιστοί σ' Αυτόν, στην πρώτη προϊστορική καταστροφή. Τότε, πράγματι, με τα μάτια μας πεισθήκαμε πως οι δαίμονες φοβούνται τον Κυρίαρχο του στρατεύματος του Κυρίου, τον Μι-χα-ήλ . που σημαίνει «Ουδείς ως ο Θεός». Αυτά τα λόγια

 αναφώνησε ανασηκωμένο το ουράνιο στράτευμα, για ν' αντισταθεί στους υπερήφανους στασιαστές.

Τρεις-τέσσερις ώρες πέρασα τη νύχτα άυπνος με την ανάμνηση

όλων όσων βίωσα. 0 φόβος αγκάλιαζε όλη την ύπαρξη μου. «Αλλοίμονο, Θεέ μου, αν δε μας σώσεις! σκέφτηκα. Η άβυσσος και ο τρόμος περιμένει τις αμαρτωλές ψυχές, εάν εδώ δεν ανακόψουμε την εξουσία των κακών πνευμάτων επάνω μας! Θεέ μου, σώσε μας από το διάβολο και τις ακάθαρτες δυνάμεις του, που μας εχθρεύονται. Αυτό μόνο να φανταστείς! Τόσο όμορφη και νέα κοπέλα και η ψυχή της βρισκόταν υπό την αιχμαλωσία αυτών των κακών δυνάμεων! Λυπόμουν αυτό το δύστυχο πλάσμα, που, αντί να γνωρίσει την αγάπη και την οικογενειακή ευτυχία, ήταν καταδικασμένο, για πολλά χρόνια, να ζει μία τέτοια, ολέθρια κατάσταση διαβολικής αιχμαλωσίας. 

Επιθυμούσα το συντομότερο να γίνω ιερέας, να κηρύξω στο λαό μας τη μετάνοια και την Αλήθεια του Θεού, ανοίγοντας τα μάτια των ανθρώπων στην κρυμμένη, τρομερή αλήθεια. Θεός υπάρχει! Όμως υπάρχει και διάβολος, που μας μισεί, και, σύμφωνα με τα λόγια του αποστόλου, βαδίζει σα λιοντάρι που βρυχάται και ψάχνει κάποιον για να καταβροχθίσει.

Όλοι πρέπει να πλησιάσουμε το Θεό και να Τον ικετεύσουμε για τη δύστυχη χώρα μας, που βρέθηκε στο καμίνι της τερατώδους τήξης. Απέναντι στα υπερήφανα λόγια των κομμουνιστών κυβερνητών ότι αυτοί δημιούργησαν τη νέα κοινότητα -«τον σοβιετικό λαό»— αυτός ο λαός στο φως αυτής της «αλήθειας» είχε μία εντελώς διαφορετική άποψη. Αυτή η νέα, άθεη «κοινότητα» θύμιζε αγέλη χοίρων, στην οποία κάποτε ο Χριστός, για τις αμαρτίες των αφεντάδων τους, επέτρεψε να εισχωρήσουν οι δαίμονες, που έριξαν αυτή την αγέλη στη θαλάσσια άβυσσο και την έπνιξαν.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΣΤΟ ΦΩΣ. ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΓΚΑΝ.