Στην ενορία μας υπάρχει ένα ενδιαφέρον ζευγάρι: ο σύζυγος είναι εργαζόμενος, και η σύζυγος είναι μια μορφωμένη γυναίκα, με μια καλή θέση. Είναι απλός άνθρωπος, αλλά είναι δυνατός της τέχνης του, δουλεύει πολύ καλά, έχει οικογένεια. Και, όπως συμβαίνει σε οποιαδήποτε οικογένεια, κάποια στιγμή , η γυναίκα αρχίζει να γκρινιάζει σε αυτόν σαν γυναίκα - ότι δεν είναι ευτυχισμένη, δεν της αρέσει. Γκρινιάζοντας, γκρινιάζοντας, γκρινιάζοντας ... Και θα την κοιτάξει απαλά: "Τι είναι το θέμα, αγάπη μου; Γιατί ανησυχείς είσαι τόσο νευρική ; Ίσως να είσαι άρρωστη ; "Πιέστηκε ο εαυτό σου :" Γιατί είσαι τόσο αναστατωμένη, καλή μου; Φροντίστε τον εαυτό σου . Όλα είναι καλά, τα πάντα - Ευτυχώς ο Θεός. " Έτσι, με πατρικό τρόπο, θα την χαϊδεύεις . Ποτέ μην εισέλθετε σε διαμάχες, και διαδικασίες αυτών των γυναικών. Να είσαι τόσο ευγενής, σαν άντρας, να ανακουφίζεις να , χαλαρώνεις . Και δεν μπορεί να σε αμφισβητήσει με κανέναν τρόπο. Μια τέτοια ευγενική στάση απέναντι στη ζωή, στις γυναίκες, στην οικογένεια σε κάνει να είναι άνθρωπος ...
Αρχιμανδρίτης Γεώργιος (Σέστον)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου