Κάποιοι παραπονιουνται.

Κάποιοι παραπονούνται για τον εαυτό τους, ακόμα κι εγώ είχα μια τέτοια περίεργη περίπτωση, και όχι καν μία: μια γυναίκα έρχεται στην εξομολόγηση. Λέω: "Είστε εδώ στην Εκκλησία εδώ και πολύ καιρό;". «Εγώ,» απαντά, «δεν μπορεί να πάω στην εκκλησία». Ρωτάω : "Γιατί;" - "Όταν έρθω, κλαίω ". Και αμέσως άρχισε να κλαίει. Αυτό είναι παράξενο, εδώ, μια γυναίκα θα έρθει στο σούπερ μάρκετ και θα κλάψει. Αδύνατο να το φανταστεί κανείς. Η ψυχή αισθάνεται την παρουσία του Θεού. 


Γιατί γεννιέται αυτή η παρουσία; Τι, είμαστε μερικοί άνθρωποι καλύτερα από εκεί, στο σούπερ μάρκετ; Όχι, δεν είμαστε . Είμαστε χειρότεροι. Και γιατί τότε; Και ο Κύριος είπε, «Διότι όπου είναι δύο ή τρεις (τουλάχιστον αυτό είναι αρκετά μικρό αριθμό ανθρώπων) μαζεύονται μαζί στο όνομά μου, εκεί είμαι εγώ μαζί τους» (Ματθ 18, 20). Φυσικά, ξεχνάμε, αλλά μπορείτε να φανταστείτε: Στέκεται μαζί μας τώρα. Και η ψυχή μας είναι τόσο πολύ μικρή. 

Μερικοί λένε: "Γιατί να πάω στο ναό; μπορω να προσευχηθω στο σπίτι." Φυσικά. Και στο σούπερ μάρκετ, ενώ στέκεστε στο πάγκο, μπορείτε να προσευχηθείτε. Αλλά όλοι οι άλλοι που βρίσκονται στο ταμείο, ήρθαν στο όνομα του φαγητού που αγοράζουν, αλλά όχι στο όνομα του Χριστού, έτσι μια αίσθηση ότι στην Εκκλησία, στο σούπερ μάρκετ είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί. Εδώ, ανάμεσα σε εμάς, θα δακτυλογραφηθούν τουλάχιστον πέντε άνθρωποι, που ήρθαν εδώ για τον Χριστό και γι 'αυτό το νιώθουμε. Η ψυχή μας αισθάνεται. Και τώρα δεν μπορείτε να το ομαδοποιησετε οπουδήποτε. Επειδή υπάρχουν λίγοι από εμάς που μπορούν να πουν: "Μπορώ να το κάνω στο σπίτι." Έχω προσευχηταρι στο σπίτι μου ". Στο σπίτι μας, που βρίσκεται στο δάσος.  Ένας τέτοιος προφήτης ήταν ο Ανάνεβιτς Κρίλοφ,που  είναι πολύ μπροστά από τη σύγχρονη οικογένεια  είπε.


Επειδή όλοι δεν έχουν καμία ενότητα, αγάπη, έτσι ο καθένας τραβάει στην κατεύθυνση του. Και το καρότσι δεν ανεβαίνει στο λόφο, στη Βασιλεία των Ουρανών.

Πατήρ Dimitry Smirnov