Υπάρχει μια τέτοια εκκλησιαστική παράδοση.
Το Άγιο Απόστολο
Πέτρο, στον οποίο ο Κύριος έχει αναθέσει τα κλειδιά του ουρανού, άρχισαν να παρατηρεί
εκεί τις ψυχές εκείνων που δεν άφησε να μπουν στον ουρανό, να είναι εκεί χωρίς να ξέρει με ποιο τρόπο είναι εκεί.
Είχε αμηχανία για μεγάλο χρονικό διάστημα,
παρακολουθούσε, αλλά δεν μπορούσε να βρει τον λόγο, και οι αμαρτωλές ψυχές φαίνονταν άγνωστες από πού.
Ο απόστολος
περπάτησε για μεγάλο χρονικό διάστημα και, τέλος, τι είδε; Στον περίβολο του
παραδείσου στάθηκε η Μητέρα του Θεού. Κοιτούσε θλιβερά και στα χέρια της ήταν μια σκάλα. Αυτή
η σκάλα έπεφτε κάτω, ακριβώς κάτω στην
άβυσσο της κόλασης, και μέσω αυτής οι ψυχές των αμαρτωλών, που κατάφεραν να
ξεφύγουν από το σκληρό βάσανο, ανέβαιναν αργά, αργά, αργά.
Με ποια ευγνωμοσύνη
έκανε το την γέφυρα στον ελεήμονα Σωτήρα
τους! Και στάθηκε και από τα μάτια της υπήρχαν δάκρυα λύπης και συμπόνιας. Ο
απόστολος παρακολούθησε αυτή την εικόνα για μεγάλο χρονικό διάστημα, επιτέλους
αποσύρθηκε ήσυχα,
Archim. Tikhon
(Agrikov)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου