Ο πατήρ Κωνσταντίνος θυμιάτιζε στον κυρίως ναό , με εκείνον τον ανδροπρεπή και ιερό ταυτόχρονα τρόπο που τον χαρακτήριζε.
Ξάφνου ο μεγάλος μου γιος , ( πολύ μικρός σε ηλικία τότε ) , προσπαθεί να διασχίσει το ναό περνώντας μπροστά από τον πατέρα.
Το θυμιατό του , χτύπησε το κεφάλι του μικρού, μα εκείνος ήταν αλλού και συνέχισε αυτό που έκανε σα να μην είχε συμβεί τίποτε.
Το κεφαλάκι του μικρού ευωδίαζε επί μέρες , έτσι που να μη θέλω να τον κάνω μπάνιο για να μη χάσω την ευλογία.
Την ευχή του να έχουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου