Γεωργιος Αρβανιτης---- Αγιος Πορφυριος
Ενας ησυχος αγγελος διπλα σε εναν μεγαλο αγιο της εποχης μας.
Κοιμηθηκε ησυχα οπως ακριβως εζησε 92 χρονια σε αυτον τον κοσμο και τα περισσοτερα απο αυτα διπλα στον πιο ταπεινο αγιο της εποχης μας τον αγιο Πορφυριο τον Καυσοκαλυβιτη.
Το ονομα του ηταν Γεωργιος κι οταν για πρωτη φορα συναντηθηκαν εκει σε ενα παγκακι της Πολυκλινικης Αθηνων μεσα στην Ομονοια ο γεροντας Πορφυριος τον κοιταξε καλα και τον φωναξε με το ονομα του...Γιωργο...αυτο το ονομα θα φωναζε απο εδω και στο εξης καθε μερα πολλες φορες και καθε φορα που τον φωναζε ανεβαινε νοερως εκει στο κελλακι του στην καλυβη του Αγιου Γεωργιου στα Καυσοκαλυβια.
Τον εστειλε ο Αη Γιωργης που τοσο αγαπουσε τον πιο ησυχο ταπεινο αφανη αγγελο για να τον υπηρετησει να δεση την ζωη του μεσα στην ζωη του πιο μεγαλου αγιου της εποχης μας του Γεροντος Πορφυριου.
Ποσα να θυμηθω; που να ανατρεξω μεσα στην μνημη του ταλαιπωρου μυαλου μου ; να ανασυρω αυτην την πολυαγαπημενη μορφη....οποτε τον συναντουσα ενδομυχα μεσα μου γεννιοταν ενα συναισθημα διαφορετικο....αγαπη και σεβασμος σαν να γινονταν ενα χαρουμενο γεγονος που πλημυριζε την ψυχη μου. Η αληθεια ειναι πως μετα την κοιμηση του Γεροντος Πορφυριου εδεσα καλα στο μυαλο μου πως ο κυριος Γιωργος ο Αρβανιτης ηταν η φυσικη συνεχεια του γεροντος.
Σαν η ψυχη μου ενιωθε μεγαλη παρηγορια οταν αντικρυζα το αδειο κελλι του Γεροντα που ομως το φυλαγε ο ησυχος αγγελος του ο κυριος Γιωργος.
Ανωτατος Δικαστικος Αρεοπαγιτης υπηρετουσε στην Θεσ.νικη και τακτικα πηγαινε στο Αγιον Ορος και εβλεπε τον π. Παισιο στην Παναγουδα. Ατελειωτες ωρες καθοντουσαν εκει στο απεριτο αρχονταρικη του Γεροντος Παισιου και τα ελεγαν.
Πολυ τον θαυμαζε και τον πιστευε τον εκτιμουσε βαθυτατα και παντα τον συμβουλευονταν.
Οταν ηρθε η μεταθεση για την Αθηνα πηγε και τον βρηκε και ο π.Παισιος του ειπε: τωρα που θα κατεβεις στην Αθηνα Γιωργο να πας να γνωρισεις τον π. Πορφυριο στην Πολυκλινικη.Αυτος θα σε βοηθηση πολυ γιατι ειναι πνευματικα πολυ δυνατος.
Οντως μολις κατεβηκε στην Αθηνα ετρεξε να τον συναντηση και η πρωτη αυτη συναντηση ηταν μιαν εκπληξη για τον κυριο Γιωργο γιατι ο Γεροντας του ειπε : η Χαρης Γιωργο μου ειναι ορατη....
Παραξενευτηκε ο ανωτατος δικαστικος και απορησε!!!
Γελασε ο Γεροντας και απο εκεινην την ωρα αρχισε να του αναθετει διαφορες εργασιες και διακονιες σαν να τον γνωριζε χρονια. Καποια στιγμη ο κυριος Γιωργος του ειπε: εσεις Γεροντα χρειαζεστε εναν ανθρωπο διπλα σας να τον εχετε να σας εξυπηρετει να τρεχει εδω και εκει να τελειωνει τις τοσες δουλειες που εχετε...
Ναι Γιωργο μου θα στειλει ο Θεος!!
Θα στειλει ο Θεος!! Και γελουσε!!
Ειχε στειλει τον ιδιο ο Θεος ομως ακομη δεν το ειχε καταλαβει.
Η ζωη τους ηταν αρηκτα δεμενη οπως εκεινη του Αγιου Νεκταριου με τον Κωστη Σακκοπουλο.
Διπλα παντα σε εναν αγιο εστελνε ο Θεος εναν ησυχο αγγελο.
Και ηρθε σε λιγα χρονια ο καιρος να αφησουν το μικρο μοναστηρακι του Αγιου Νικολαου στα Καλλισια της Πεντελης και να αναζητησουν τον καταλληλο χωρο να φτιαξουν ενα μοναστηρι οπως ακριβως το επιθυμουσε και το ονειρευονταν ο Γεροντας Πορφυριος. Οταν ηρθαν στην τοποθεσια που σημερα ορθωνεται το μεγαλοπρεπο οικοδομημα της Μονης δεν υπηρχε τιποτα αλλο μονο πετρες ξυλα και φιδια. Η τοποθεσια λεγοταν Αγια Σωτηρα και ετσι φυσικα αφιερωθηκε στην Μεταμορφωση Του Σωτηρος.
Οι δυο τους ειχαν παει σε ενα καταστημα να αγορασουν δυο σκηνες για να τις στησουν εκει στα βραχια και να συνεχισουν τον ασκητισμο τους. Εδωσαν τα χρηματα στον μαγαζατορα πηρε ο κυριος Γιωργος την δικη του σκηνη ομως ο Γεροντας κοιταξε καλα τον καταστηματαρχη και του ειπε: δεν θα την παρω την δικη μου σημερα αν μπορεις κρατησε την και μετα απο λιγο καιρο θα περασω να την παρω. Ετσι και εγινε. Οταν ηρθε ο καιρος αποφασισε να περασει απο το μαγαζι να την παραλαβει. Εφθασαν λοιπον μπροστα στο καταστημα και ειδαν εκπληκτοι οτι το μαγαζι ηταν αδειο τα ρολλα ηταν κατεβασμενα και ο ιδιοκτητης αφαντος. Τοτε εκανε νοημα ο Γεροντας στον κυριο Γιωργο που οδηγουσε να κατευθυνθει στην ταδε οδο στον ταδε αριθμο. Πραγματι σε λιγο ηταν εξω απο το σπιτι του εξαφανισμενου καταστηματαρχη.
Μολις τους ειδε μπροστα του τρομαξε.
Πως με βρηκατε;
Ηρθα να παρω την σκηνη που αγορασα του ειπε ο Γεροντας
Δεν την εχω την πουλησα και το μαγαζι το εκλεισα
Τοτε δωσε μου πισω τα χρηματα που σου εδωσα για να την αγορασω
Και αυτα τα εφαγα
Τοτε εκανε νοημα ο Γεροντας στον κυριο Γιωργο να κατεβει και να τον περιμενει στο αυτοκινητο
Τα ειπαν οι δυο τους οπως ηξερε ο Γεροντας να μιλα κατευθειαν στην καρδια και να αλλοιωνει τον αλλο με την μετανοια την ειλικρινη μετανοια.
Ποιος ξερει ποσα δακρυα εχυσε ο φουκαρας με αυτα που ακουσε απο τον Γεροντα !!!
Σε λιγο κατεβηκε μπηκε στο αυτοκινητο και με εναν του λογο καθηλωσε τον κυριο Γιωργο που τον κοιταζε χωρις να βγαλει λεξη.
Γιωργο απο σημερα θα ειμαστε συγκατοικοι στην ιδια σκηνη!!!
Οντως ηταν πολυ παραξενο να βλεπεις τον ανωτατο δικαστικο με την λιμουζινα να βγαινει κουστουμαρισμενος απο την σκηνη για να παει στον Αρειο Παγο και το απογευματακι να ερχεται κουρασμενος να αλλαζει να βγαζει το κουστουμι του και να φορα την φορμα του και οι δυο τους να καθαριζουν τον χωρο απο τις πετρες και τα ξυλα!!!
Αρχισε να μαθητευει διπλα στον δασκαλο της απλοτητος και της ταπεινωσης και να αποβαλει σιγα σιγα την υπερηφανεια του αξιωματος του.
Και οταν αργοτερα ενιωσε οτι πρεπει να δηλωση παραιτηση στον τοτε υπουργο Δικαιοσυνης τον κ. Μαγκακη ενω ηταν πανω στο απωγειο της καριερας του τον καλεσε στο γραφειο του για να τον μεταπειση και αρνιοταν να κανει δεκτη την παραιτηση του.
Ομως τα χρονια περνουσαν ο κοσμος ολο και περισσοτερος οι αναγκες μεγαλυτερες και αρχισε σιγα σιγα απο νομικος δικαστης να γινεται αρχιτεκτονας Μηχανικος
ο ανθρωπος για ολες τις δουλειες ολα να περνουν απο τα χερια του οι ευθυνες της διαχειρισης οι εργασιες και ο συντονισμος με τοσους ανθρωπους που ερχονταν να προσφερουν οικειοθελη εργασια στην ανοικοδομηση του Ησυχαστηριου.
Τοτε ηταν η εποχη που κατεντολην του Γεροντος κουβαλουσαμε τα τουβλα τεσσερα τεσσερα για να χτιστει ο επανω οροφος.
Και αφου ολο το μοναστηρι θυμιζε εργοταξιο τα κτιρια και οι οροφοι μεγαλωναν εμενε ως αναγκαιο εργο η κατασκευη του Ναου.
Το εκκλησακι του Αγιου Γεωργιου που ηταν μεσα στο κτιριο ηταν πολυ μικρο και δεν χωρουσε τα πληθη του κοσμου που συννερεαν .
Ο Γεροντας αγαπουσε τα μικρα εκκλησακια ηταν πολυ κατανυκτικα.....
Μα τι Ναο να κανουμε του λεει μια μερα μικρο η μεγαλο;
Μωρε μηπως πας επανω στην Χαλκιδικη να δεις τι Ναους κανουν ετουτοι που χτιζουν τα μοναστηρια;
Τον εστειλε σε τρια πολυ γνωστα μοναστηρια και ειδε οτι εχτιζαν Ναους πολυ μεγαλους.....και ετσι μια μερα του λεει: πιασε την μεζουρα που εχουν οι αρχιτεκτονες και μετρα....πενηντα μετρα απο δω πενηντα μετρα απο κει βγηκε ενας τεραστιος χωρος για Ναος...
Ομως οταν ηρθαν να σκαψουν τα θεμελια ειδαν οτι το μισο ηταν βραχος και το αλλο μισο χωμα.
Τι να κανουμε τωρα Γεροντα;
Να σκαψετε να βγαλετε τον βραχο του ειπε
Μα ελα που η ριζα του βραχου επιανε δεκα μετρα βαθος.
Και ετσι σχηματιστηκε ενας τεραστιος θεμελιος που αριθμουσε τρια υπογεια κατω απο την
επιφανεια της γης.
Πηρε τον επιστηθιο Σταυρο απο τα χερια του Γεροντος Πορφυριου και στις 26 Φεβρουαριου του 91 τον εθεσε ως θεμελιο λιθο του Νεου μεγαλοπρεπους Ναου.
Ο Γεροντας με το χαρισμα του ανεφερε τι θα γινονταν μεσα σε αυτα τα υπογεια και ολοι ακουγαν με προσοχη πως μεσα στα εγκατα της γης εκει οπου το φως σβηνει θα αναβει η δυναμη της Νοερας Προσευχης.
Ο Γεροντας λατρης της ησυχιας εδινε τις προρησεις του για τον καθε οροφο χωριστα.
Σημερα ενα τεραστιο αρχονταρικη ο Ναος των αγιων Αποστολων τα δεκαεξι παρεκκλησια μεταξυ αυτων και των Γοτθων αγιων το μουσειο η τεραστια βιβλιοθηκη και τοσοι αλλοι χωροι βρισκονται εκει κατω.
Λιγο αργοτερα του Αγιου Πνευματος του 91 εγινε η μεγαλη αναχωρηση του Γεροντα για το Αγιον Ορος. Εφυγε ο Γεροντας και αφησε πισω του ενα δισαναπληρωτο κενο.
Καποτε του ειπα: Γεροντα δεν θελω να σας χασω....
Ποσο να ζησω; τωρα γερασα και αλλο δεν μπορω...τωρα που θα φυγω θαμαι πιο κοντα σας να με φωναζετε και γρηγορα θα τρεχω....
Πραγματι τα κατοπινα χρονια πολυ δυσκολα ...τι εχουν να διηγηθουν εκεινα τα παραθυρα του Αη Γιωργη!! Τι κλαματα εκανα...ποσο πονουσα ...η ζωη μου ειχε γινει ανυποφορη....
Τοτε ως ησυχος αγγελος εμφανιζοταν ο κυριος Γιωργος....οταν τον αντικρυζα νομιζα θα μου πει ενα μηνυμα απο τον Γεροντα....με επαιρνε και κατεβαιναμε στην τραπεζαρια κατω και καθομασταν και μου μιλουσε με εκεινη την ηρεμη γαληνια φωνη του.
Τα λογια του με συνεση με σοφια με αγαπη βαλσαμο στην γεματη οδυνη καρδια μου.
Τα χρονια περασαν και εφυγα για τον βορρα αλλα οταν τυχαινε να κατεβω στην Αθηνα παντα φιλοξενος προσχαρος χαρουμενος μια αγκαλια αγαπης. Του ελεγα τα προβληματα και με πολυ ενδιαφερον με συμβουλευε....
Μια φορα καθομασταν στην κουζινα και τρωγαμε μαζι μιλωντας για τον Γεροντα και το μοναστηρι....τον παρακαλεσα αν ειναι δυνατον να μου δωση κατι συγκεκριμενο που ηταν του Γεροντα και πολυ το επιθυμουσα....
αυτο μου ειπε το εχει η Γεροντισσα και αμεσως σηκωθηκε και υποβασταζομενος απο μενα προχωρησαμε μεσα στην κουζινα οπου ετρωγαν η Γεροντισσα και οι μοναχες....σταθηκε σαν ενα μαθητουδη μπροστα της και την παρακαλεσε με τον τροπο του.....η Γεροντισσα αργησε να απαντηση και εγω αισθανθηκα λιγο αμηχανα...εκεινος στεκονταν ορθιος περιμενοντας.....τελικα δοθηκε η απαντηση και με πολυ αργους ρυθμους προχωρησαμε απεναντη στην εισοδο οπου εμενε....
Τελευταια ολο και περισσοτερο εχανε το φως του και τα ματακια του επεσαν οπως ακριβως και του Γεροντα ....τον κοιταζα του εβαζα σταγονες και του ελεγα ποσο μοιαζει του Γεροντα τωρα που γερασε....εκεινος εσκυβε απο ταπεινωση χωρις να μιλα
του φιλουσα το χερι και μου ελεγε μη μου φιλατε το χερι δεν ειμαι τιποτα...εσεις ειστε μοναχη....
Τωρα ολοι χαιρονται στον ουρανο με τον Γεροντα Πορφυριο την Γεροντισσα Πορφυρια την αδ.Ισιδωρα την αδ. Φιλοθεη τον Κωστη τον π. Δανιηλ τον Παπαζαχο την Μαρια την Αθηνα και τον ησυχο αγγελο τον κυριο Γιωργο τον Αρβανιτη....τους μαζεψε ολους στο σπιτι του εκει για να ειναι ολοι μαζι οπως επιθυμουσε ο Γεροντας...ινα ωσι εν...
Σας ευχαριστω για ολα οσα μου χαρισατε....
ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΆΝΝΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου