Μαρτυρίες για τον Γέροντα Ιγνάτιο τον Ρώσο
της Αγίας Τριάδος Χεβρώνας
Το Πάσχα, πάντοτε το Άγιο φως κατέβαινε και άναβε τα κεράκια που κρατούσε ο αείμνηστος Πατέρας Ιγνάτιος της Μονής Αγίας Τριάδας Χεβρώνας, μας λέει η κυρία Σοφία από την Αττική.
Τον είχα δει μια χρονιά Πάσχα, πίσω απο μια κολώνα στο σημείο της φραγγελώσεως, άγνωστο μέσα στον κόσμο, μακρυά από τους επισήμους που κάθονταν μπροστά με τις προσκλήσεις, όταν ήταν γύρω στα ογδόντα πέντε. Εκεί σκεκόταν σκυφτός με το τριμμένο ράσο του. Το πρόσωπο του έλαμπε. Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Το μοναστήρι του βρισκόταν μέσα σε φανατικούς αλλόθρησκους, αλλά όλοι τον λάτρευαν. Ζούσε με δύο ακόμα μοναχούς. Τον πατέρα Βλαδίμηρο, μεγαλύτερο του και τον Πατέρα Γεώργιο, μικρότερο του - έναν ψηλό, ξανθό γαλανομάτη ιερομόναχο με κρυφή κι αυτός τη χάρη του Θεού επάνω του. Οι κακουχίες και οι διωγμοί από τη ρωσική εκκλησία του άθεου καθεστώτος ήταν ατέλειωτες. Θέλανε να του πάρουνε το μοναστήρι. Εκείνος δεν ηθελε να του το μολύνουν.
Δεν επέτρεπε ποτέ να συλλειτουργήσει με κανεναν από δαύτους. Η Αγία Τριάδα τον κρατούσε εκεί και τον ενδυνάμωνε για να τη δοξολογεί νυχθημερόν μέχρι τα βαθειά γεράματα του όπου και ανεχώρησε για τη Βασιλεία των Ουρανών περίπου 103 ετών. Βοηθός του στις εργασίες του μοναστηριού ήταν ένας άραβας βοσκός με τα έντεκα παιδιά του. Όταν ο Πατέρας Ιγνάτιος κυκλοφορούσε έξω από το μοναστήρι τρέχανε όλοι. Εγώ έτυχε να δω και μικρά παιδάκια μια φορά
να του φιλούν το στρίφωμα του φαγωμένου και άσπρου από το χρόνο ράσο του με μετάνοια για να γίνουν καλα και να πάρουν δύναμη στον αγώνα που έδιναν σαν άνθρωποι.
Τίτλος βιβλίου:
Μυστικά βιώματα στην Αγία Γη
Διηγήσεις και εμπειρίες Προσκυνητών
Συγγραφέας: Σοφία Κιόρογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου