Η άσκηση κατά μονας, αποτελεί το πιο σκληρό στάδιο άσκησης, καθώς είναι πολύ κοποιωδες και δύσκολη,, γεμάτη κινδύνους ,τόσο σωματικούς όσο και πνευματικούς ,και γι'αυτό τον λόγο οι πνευματικοί δεν την συστήνουν..για να ασκηθεί κάποιος μόνος του πρέπει να έχει μεγάλη πίστη, αυταπάρνηση και κυρίως ταπείνωση, αν δεν έχεις ταπείνωση έλεγε ο γέροντας, ούτε σπίτι σου δεν κάνεις..
Ο γέροντας γνώριζε καλά αυτούς τους κινδύνους, αλλά η πίστη του κοχλαζε μέσα του,και γι'αυτό τον λόγο βρήκε στην έρημο τον παράδεισο του!
Η ζωή του όμως ιδιαίτερος τα πρώτα χρόνια κάθε άλλο παρά εύκολη δεν ήταν, πολεμηθηκε πολύ από την σάρκα πρώτα από τους κακόβουλους ανθρώπους Αλλά και Από τον ίδιο τον δαίμονα στην πορεία!
Σημειωτέον όλως παραδοξος το δαιμόνιο της πορνείας είναι πάρα πολύ δυνατό στην έρημο..
Ο γέροντας για να μπορέσει να σταθεί στην έρημο, οπλιστηκε με τα θεία μέσα που χρησιμοποιούσαν όλοι οι ασκητές όπως, την νηστεία ,την αγρυπνία και την προσευχή.
Ξεκίνησε τους αγώνες του με θείο ζήλο, άρχισε να νηστευει πολύ,το ποσό κάνεις δεν ξέρει ακριβώς όμως από το αποτέλεσμα καταλαβαίνουμε ότι νηστευε αυστηρά καθώς με το πέρασμα του χρόνου πειραχτικε η υγεία του,έπαθε αναιμία, και όλος παραδοξος ζάχαρο,γλυκά δεν έτρωγε ποτέ όμως στα χρόνια της κατοχής έτρωγαν πολλές σταφίδες, και εκεί πίστευε πως ήταν η αιτία..οταν είδαν οι πατέρες στην Μονή ότι είχε προβλήματα υγείας, τον παρακάλεσαν να γίνει πιο συγκαταβατικος στο θέμα της νηστείας, τον αγαπούσαν και τον σέβονταν πολύ αλλά ήταν και απαραίτητος στην Μονή!
Και αυτός έκανε υπακοή, όμως ακόμη και έτσι έτρωγε πολύ λίγο, μαγείρευε μια η δύο φορές την βδομάδα λίγα όσπρια η κανα ζημαρικο, και χόρτα από τον κήπο του.τα τρόφιμα του πολλές φορές ήταν χαλασμένα αλλά λίγο τον ένοιαζε, θυμάμαι μια φορά επάνω στο ασκητηριο, είχε κάτι λουκούμια για να φυλευει τους πιστούς που τον επισκέπτονταν, όμως είχαν χαλάσει, μας φυλεψε και για να μην τον προσβάλω με μισή καρδιά το έφαγα..αλλα ήταν γεμάτα ευλογία, το καταλάβαινες!
Ο ασκητής ανάμεσα στα άλλα έχει να αντιμετωπίσει και σωματικούς κυνδινους, η έρημος είναι γεμάτη φίδια και σκορπιους, τα φίδια στην έρημο είναι πολύ επικίνδυνα, δεν φενοντε εύκολα λόγο χρώματος και είναι δηλητηριώδες.επειδη το μόνο μέρος που είχε νερό και πράσινο ήταν στο ασκητηριο του γέροντα, μαζευόταν πολλά εκεί γύρω..
Η μόνη παρέα που είχε ο γέροντας ήταν τα πουλάκια που μαζεύονταν εκεί, και αυτός τα τάιζε στα χέρια του,και μια μεγάλη σαυρα που τον επισκέπτονταν κάθε μέρα,είχε εξοικειωθεί μαζί του και την φώναζε μπουμπού..μια φορά είχε κάτι μπισκότα για τα παιδάκια, και πήγε η σαύρα και του ταφαγε..την μαλωσε γελοντας και δεν του έκανε άλλο ζημεια!
Στην έρημο αν πέσεις, είναι δύσκολο να σηκωθείς καθώς παλεύεις μόνος, μόνος με τον θεό και τον δαίμονα !
Ο χώρος που έμενε ο γέροντας, ήταν φωλιά δαιμόνων..ετσι το αποκάλεσε ο δαίμονας μέσω δαιμονισμενου, τον διάβαζε ο γέροντας και ρωτούσε το δαιμόνιο μεταξύ των άλλων πιο ήταν το όνομα του..και με βία αυτό του απάντησε, πως ήταν το δαιμόνιο της πορνείας, και ο συγκεκριμένος δαίμονας ήταν αυτός που τον πολεμούσε συνεχώς σ'αυτό το θέμα από την παιδική του ηλικία μέχρι τα χρόνια του στην έρημο..και αποκάλυψε λόγο της Παναγίας η οποία πάντα σκέπαζε τον γέροντα, δεν κατάφερε να τον ρίξει σε σαρκική αμαρτία και να τον διώξει από εκεί..Αλλά και ο γέροντας χρησιμοποιούσε όλα τα θεία μέσα για να το αποφύγει!
Έμενε λοιπόν μόνος, ακόμη και οι κατά καιρούς υποταχτικοι του έμεναν κάτω στην Μονή, δεν Ειθελε κανέναν κοντά του για να έχει πλήρη ησυχία, όμως ήταν δύσκολα..κάποια φορά τον έπιασε το δόντι του,και ήταν τόσο φριχτει οι πόνοι που δεν αντεχε, δοκίμασαι να το βγάλει,του έβαζε επάνω διαφορά φυτά αλλά τίποτα, ακόμη και θειάφι έβαλε για να αντέξει τον πόνο.
Ο γέροντας είχε ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό η χάρισμα θα έλεγα, δεν κοιμόταν τα βράδυα, άλλωστε και πως να κοιμηθείς με τον δαίμονα να σε περιμένει στην γωνία, έμενε άγρυπνος και προσευχόταν αδιαλείπτως, μόνο την μέρα ξεκλεβε λίγο ύπνο και αυτόν σε κάποια καρέκλα συνήθως. Στο δωματιάκι του είχε ένα ξύλινο κρεβάτι από σανίδες και ένα μαξιλάρι από σκληρά χαρτόνια!κάποτε που είχε έρθει από το Άγιο Όρος στο πατρικό του,δεν κοιμόταν σε κρεββάτι αλλά στο έδαφος, γιατί ήταν μαλακό το στρωμα, οπότε όταν το κατάλαβαν το έβγαλαν και κοιμόταν επάνω στις σανίδες..συνεχίζετε!
Στις φοτωγραφιες το σπήλαιο επάνω στα βράχια όπου περνούσε τα βράδυα του χειμώνα, η καρέκλα του με σκεπουλα για να προσέυχετε έξω τους καλοκαιρινούς μήνες, και τα βουνά όπου ζούσε ο γέροντας, στο μέσω έχει μια μικρή κουκίδα εκεί ήταν η σκητη του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου