«Τα μάτια είναι το παράθυρο στην ψυχή. Κάποιος μου είπε πρόσφατα να προσέχω αν ποτέ κλάψω δημόσια. Ξέσπασα στα γέλια αμέσως. Δηλαδή, όταν κλαίω, πρέπει να προσέχω; Ανοησίες. Κλαίω όπως θέλω, γελάω όπως θέλω, λέω. Τουλάχιστον αυτό μπορώ να κάνω. Δεν χρειάζομαι μαθήματα διαφήμισης, εικόνας ή επιχειρηματικότητας για να γελάσω ή να κλάψω. Επιχειρήσεις με τον εαυτό μας στα χαρτιά, σε συμβόλαιο ή με σταθερή χειραψία και επαγγελματική εμφάνιση. Δεν μπορείς να βρεις τα πάντα στα βιβλία.
Ένας ενημερωμένος άνθρωπος είναι ένας ισχυρός άνδρας. Όλα είναι προσωρινά. Γιατί να μην κάνεις αυτό που νιώθεις όταν το νιώθεις; Ομορφη ψυχή. Ζήστε από την καρδιά! Τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Είστε αυτό που επιλέγετε να είστε. Δίλημμα. Γίνονται πράγματα. Ζητάμε συγχώρεση, δίνουμε συγχώρεση. Η αποτυχία μας διδάσκει ότι δεν μπορούμε να έχουμε πάντα όλα όσα θέλουμε. Η αποτυχία μας φέρνει αντιμέτωπους με τους δικούς μας περιορισμούς και μας δείχνει ότι δεν είμαστε ακλόνητοι. Το σχολείο της ταπεινότητας. Το μέρος όπου σηκώνεσαι για να προχωρήσεις. Αν δεν είχαμε περάσει αυτή την εμπειρία τότε, δεν θα ήμασταν εδώ που είμαστε σήμερα.
Η ζωή είναι όπως είναι και πρέπει να παλέψουμε για να ξυπνήσουμε. Τίποτα δεν είναι τυχαίο!
Είμαι μια χόβολη που καίγεται ή σκαρφαλώνει σε τοίχο της καρδιάς. Είμαι εκεί όταν δεν υποψιάζεσαι καν ότι χρειάζεται. Οι πληγές πονάνε. Βγάζω όλα τα σκουπίδια κάτω από το χαλί και κάνω γενικό καθάρισμα. Ταρακουνιέμαι, ξεσκονίζω, ασπρίζω, ξαναβάζω πράγματα, αερίζω το σπίτι της ψυχής και του νου. Κάθε μέρα είναι και λίγο ταξίδι... Περπατάω και νιώθω καλά στη φύση.
Ο Χριστός μας αγάπησε όλους το ίδιο. Δεν μπορούμε να είμαστε ο Ιησούς, αλλά μπορούμε να Τον έχουμε ως πρότυπο. Καρδιά, τι άλλο θέλεις;! Θέλω ειρήνη, όχι δικαιοσύνη!…»
(Πατήρ Χρυσόστομος Φιλιπέσκου - «Λίγα δάκρυα, πολλή χαρά!»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου