ΑΝΑΦΈΡΕΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΉΣ.

Πριν αρκετά χρόνια πήγαμε αφού φτιάξαμε ένα όμορφο σπίτι στο χωριό του συζύγου φύγαμε από την Αθήνα με τα δύο μικρά παιδιά μας να μείνουμε μόνιμα. Εγώ μόνη μου χωρίς κανένα δικό μου άνθρωπο. Άρχισαν να έρχονται στο σπίτι διάφορα ξαδελφια του συζύγου. Όλα καλα μέχρι εκεί. Κάποια στιγμή γύρω στις 11 το βράδυ άρχισαν πόνοι στο στομάχι που με άφηναν τα ξημερώματα. Όλη νύχτα κοιμόμουν στο καναπέ από τους πόνους. Αυτό κράτησε πάρα πολύ καιρό. Πήγαμε σε γιατρό εξετάσεις. Τίποτα. Κάποια στιγμή άρχισα να έχω και πυρετό. Όλα αυτά μετά της 11 και το ξημέρωμα δεν τα είχα. Ενοειται πώς όλη την ημέρα ειμουν εξάντληση. Μετά από καιρό καταλάβαμε ότι ήταν δυστυχώς μαγεία. Δεν θα σας πω πως τώρα μεγάλη ιστορία. Απλά τυχαίως το καταλάβαμε. Με πολύ πνευματικό αγώνα και με την βοήθεια πνευματικού μπορέσαμε να οχυρωθουμε. Μας βοήθησε η εξομολόγηση κοινουσαμε και πάρα πολύ οι Ψαλμοί του Δαβίδ. Περισσοτερο όμως η συγχωρέση σ αυτούς που μας τα έκαναν. Πάντα τους βάζω Υπέρ Υγείας. Αυτή είναι η πνευματική ασπίδα μας. Συγγνώμη εάν σας κούρασα