Ήξερα μια γυναίκα, την Άννα. Όταν γνωριστήκαμε, ήταν 89 ετών. Μου μίλησε για τη ζωή της. Στα νιάτα της, η Άννα ήταν όμορφη και ματαιόδοξη, και προσπαθώντας να παντρευτεί, έψαχνε για έναν άντρα που θα την επιθυμούσε. Βρέθηκε ένας τέτοιος άντρας και παντρεύτηκαν. Δύο χρόνια αργότερα, ο σύζυγός μου υπέστη ψυχική κατάρρευση. Μετά από αυτή την κατάρρευση, έζησαν για πενήντα χρόνια, όλο αυτό το διάστημα ο σύζυγος ήταν σιωπηλός, ξαπλωμένος στο κρεβάτι. Τον πρόσεχε τον έλουσε, τον τάιζε, προσευχόταν μαζί του, αλλά δεν της απαντούσεποτέ. Τότε ρώτησα αυτή τη γυναίκα:
- Άννα, σου έδωσε ο Κύριος τόσο μεγάλο σταυρό;
- Όχι, πατέρα, ο Κύριος μου έδωσε τον άνθρωπο που χρειαζόμουν. Μέχρι τη στιγμή που τον γνώρισα, δεν ήξερα τι είναι να αγαπάς. Στην αρχή, όταν αρρώστησε, σκέφτηκα να τον βάλω σε νοσοκομείο. Αλλά ήμουν πολύ περήφανη και σκεφτόμουν τι θα έλεγε ο κόσμος για μένα. Δεν ήμουν αρκετά δυνατή και δεν είχα την υπομονή να περιμένω να γίνει καλά.
Έπιασα δουλειά κοντά στο σπίτι, έφτιαχνα ακριβές δερμάτινες βαλίτσες και η Άννα έκανε χερούλια για αυτές τις βαλίτσες. Έπιασε δουλειά ειδικά εκεί για να μπορεί να γυρίσει σπίτι στο μεσημεριανό γεύμα και να φροντίσει τον άντρα της.
- Ο άντρας μου με έμαθε να αγαπώ. Ο Κύριος ήξερε ότι ήμουν πολύ περήφανη γυναίκα και ότι χρειάζονταν πολλά για να με αλλάξει, - είπε η Άννα.
Με ρωτάς αν είναι δυνατόν να γίνεις άγιος με το να είσαι παντρεμένος; Εδώ είναι ένα παράδειγμα για εσάς - αυτή η γυναίκα. Αγαπούσε τον Θεό περισσότερο από τον εαυτό της.
Scheiarchimandrite Joachim (Parr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου