ΜΑΚΑΡΙΣΤΌΣ ΓΈΡΟΝΤΑΣ ΠΑΤΈΡΑΣ ΙΩΑΚΕΊΜ

. ΜΑΚΑΡΙΣΤΌΣ ΓΈΡΟΝΤΑΣ ΠΑΤΈΡΑΣ ΙΩΑΚΕΊΜ

 

       ΚΤΉΤΩΡ ΤΗΣ ΙΕΡΆΣ ΜΟΝΉΣ ΝΙΚΗΤΏΝ 

              ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΈΡΑΣ 

                  ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΌΤΗΤΟΣ !!!

Ο Πνευματικός μαγνήτης που με τον ψυχοφελή λόγο του συγκέντρωνε τους πιστούς, τα διψασμένα ελάφια, που κατεύφευγαν κοντά του, στην πνευματική αυτή όαση.

Ο ακούραστος άνθρωπος του Θεού με την δυνατή ψυχή και το εκκλησιαστικό φρόνημα,  την ειλικρίνεια, την ευθύτητα της καθαρής,  ζεστής και γενναίας του καρδιάς, με την κατάλληλη συμβουλή στην κατάλληλη ώρα και τα κατάλληλα λόγια, με την απέραντη κατά Χριστόν αγάπη του, έδειχνε τον δρόμο που οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού. 

Ο ευλογημένος Γέροντας που με τα φλογερά του κηρύγματα ξυπνούσε ψυχές και είχε την ικανότητα να ξεκουράζει και να οδηγεί στην μετάνοια. 

Πολλοί ως σήμερα θυμούνται φράσεις του που σαν αστραπές φώτισαν τον δρόμο τους στην πορεία τους προς τον ουρανό. 

Ακούραστος  -  ευχάριστος  - διδακτικός, με αγάπη διεφώτιζε το κατά Χριστόν ποίμνιό του.

Γεννήθηκε το 1939 στην Άνω Ποταμιά του Κιλκίς. 

Από μικρός αγάπησε τον Χριστό και την Εκκλησία και ήταν κρυφός πόθος του η ιερωσύνη και η ολοκληρωτική αφιέρωση στον Χριστό. 

Μαθητής του Λυκείου ήταν κατηχητής στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Κιλκίς.

Κατόπιν για σπουδές μετέβη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και φοίτησε 4 χρόνια στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης, την οποία αγάπησε πολύ, θυμόταν με ευγνω­μοσύνη και επισκέφθηκε πολλές φορές αργότερα. 

Μετά τις σπουδές επέστρεψε στο Κιλκίς,  έγινε η Μοναχική κουρά του, κατόπιν η χειροτονία του σε διάκονο και στις 6 Αυγούστου 1963 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. 

Σύντομα όμως ο Θεός τον έφερε στην Καβάλα και ο τοποτηρητής της Μητροπόλεώς μας, ο Μακαριστός Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος τον τοποθέτησε στον Άγιο Ιωάννη, λέγοντας στο εκκλησίασμα : " Ο Θεός τον έστειλε, η καρδιά του είναι πυρακτωμένη, είναι ευλογία για την Μητρόπολη Καβάλας ".

Το 1969 με την ευλογία του Μητροπολίτου Φιλίππων  -  Νεαπόλεως & Θάσου Μακαριστού Αλέξανδρου, ο Γέροντας ξεκίνησε ένα μεγαλόπνοο έργο, την ίδρυση της γυναικείας Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στους Νικητές Νέστου, με την εγκατάσταση των πρώτων μοναζουσών, πνευματικών τέκνων του.

Σε ένα εγκαταλελεειμένο τόπο, αλλά πολύ ευλογημένο, διότι σ' αύτόν τον τόπο φυλάσσεται η Θαυματουργή Εικόνα της Μεταμορφώσεως την οποία έφεραν το 1922 οι πρόσφυγες από την Χερσόνησο της Κυζίκου της Μικράς Ασίας. 

Σ' αύτόν τον τόπο δούλεψε  -  μόχθησε - κουράστηκε, έκανε αγώνα με πολλή προσευχή και εκ του μηδενός ανήγειρε την Ιερά Μονή Νικητών.

Κατέβαλε πολλούς κόπους ιδιαίτερα στην καθοδήγηση των Μοναστριών των οποίων ήταν Γέροντας και Πνευματικός Πατέρας ως την Κοίμησή του.

Το 1970 επιστρατεύθηκε στο Σώμα των Ενόπλων Δυνάμεων, στην Θρησκευτική υπηρεσία για μια τριετία στο Κιλκίς και στα στρατόπεδα και φυλάκια των συνόρων, με ομιλίες γεμάτες παλμό, βοήθησε τους νέους του Στρατού που έρχονταν πρόθυμα στο επιτραχείλι του.

Αλλά οι Καβαλιώτες και εκεί παρόντες με πολυάριθμα εκδρομικά πούλμαν.

Ώσπου επέστρεψε στην αγαπημένη του Καβάλα ως Στρατιωτικός Ιερέας.

 

Λειτουργούσε στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος στο Στρατόπεδο Ασημακοπούλου και στον Ιερό Ναό Παναγίας Εταγγελιστρίας στη Δράμα. 

Ακόμη επισκεπτόταν για πνευματική ενίσχυση ασθενείς στρατιώτες στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Δράμας.

Ημέρες καρποφόρες.

Τόση ήταν η πνευματική προσφορά του στο Στρατό που Στρατηγός και Διοικητές μονάδων, με πολλή συγκίνηση, τον αποχωρίσθησαν όταν συνταξιοδοτήθηκε.

Αλλά δεν αποσύρθηκε από το έργο της Εκκλησίας. 

Εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Σίλα και μετέβαλε το εγκαταλελειμμένο Μοναστήρι σε πόλο έλξεως πιστών.

Αξέχαστες οι αγρυπνίες και τα πλήθη των ανθρώπων που με το ψυχωφελές κήρυγμά του, τις διδαχές, τις συμβουλές του έμπαιναν στο δρόμο του Θεού.

Εκεί ο Γέροντας με τα πνευματικά του παιδιά, τους Μοναχούς της Αδελφότητάς του, γρήγορα άλλαξαν την όψη της Μονής και ξεκίνησαν την ανέγερση νέων κτιριακών εγκαταστάσεων.

Σε τέσσερα όμως καρποφόρα χρόνια, μετά από πολλές ταλαιπωρίες, θλίψεις, συκοφαντίες, κατατρεγμούς, η μεγάλη του ταπείνωση οδήγησε τον Γέροντα με την Αδελφότητά του στην αγκαλιά της Παναγίας, στο Άγιον Όρος.

 

Έλεγε χαρακτηριστικά : " Ο δρόμος προς τον Παράδεισο περνάει μέσα από το καμίνι των θλίψεων ".

Το θέλημα του Θεού ήταν από το Κελλί των Αρχαγγέλων, που έφθασαν και παρέμειναν λίγο, να μεταφερθούν σύντομα στην Ιερά Κοινοβιακή Σκήτη του Προφήτου Ηλιού, την οποίαν ανακαίνισαν ολοκληρωτικά, με πολύ κόπο και την βοήθεια της Παναγίας. 

Εκτός των διαφόρων κτισμάτων πολλή δουλειά για καλλιέργεια κήπων, χωραφιών,  για δενδροφυτεύσεις καρποφόρων και πολλά άλλα. 

Πρώτη όμως φροντίδα του Γέροντα ήταν η πνευματική κατάρτιση και καλλιέργεια των Μοναχών της Αδελφότητας, χαρά του η πρόοδος τους στην ταπείνωση, στην προσευχή, στην υπακοή, για να τους φέρει, με την βοήθεια της Παναγίας στην αγκαλιά του Χριστού. 

Επίσης μέλημά του η καθοδήγηση των πνευματικών του τέκνων και των επισκεπτών, είτε με επιστολές, ή με τηλεφωνήματα, είτε με εξόδους για εξομολόγηση και πάνω από όλα με την θερμή προσευχή του.

Επίσης με πολλές κασέτες κα CD για ωφέ­λεια όλων.

Πολύ σημαντική είναι μία άλλη προσφορά του.

Σε όλη του τη ζωή έγραψε και κυκλοφόρησε είκοσι πέντε ( 25 ) βιβλία με διάφορα θέματα, τα οποία και σήμερα είναι η παρηγοριά και το στήριγμα και το κίνητρο πολλών για να πάρουν τον δρόμο της μετανοίας και της κατά Χριστόν ζωής. 

Όπως τα πνευματικά του παιδιά είναι σκορπισμένα σε πολλά μέρη του κόσμου, έτσι είναι και τα βιβλία του Γέροντα και στηρίζουν πολλές ψυχές. 

Τέλος να δώσουμε μια συμβουλή σε όλους :

Το καλύτερο μνημόσυνο για τον Γέροντα είναι να βαδίσουμε όλοι στο δρόμο για την σωτηρία της ψυχής μας έχοντας οδηγό αυτά που μας δίδαξε, αυτά που μας συμβούλευε, τα λόγια του Θεού που αγωνίσθηκε να σπείρει στις ψυχές μας.

 

Να καρποφορήσουν, να μας οδηγήσουν στη χαρά της Ουράνιας Βασιλείας του Θεού.

 

Σ' αύτόν τον αγώνα μας να θυμόμαστε και να ζούμε αυτά που έγραψε ο Γέροντας στο ποίημα του : Η ΧΑΡΆ....Μερικοί στίχοι :

Χαρά μου είναι ο Χριστός, η συντροφιά του μου χαρίζει δύναμη και φως.

Χαρά μου είναι η προσευχή που μ' ανεβάζει πάνω στα ουράνια εκεί. 

Χαρά μου είναι η γραφή, το μάννα που μου τρέφει την ψυχή. 

Χαρά μου είναι η Εκκλησία που παρακολουθώ την Θεία Λειτουργία. 

Χαρά μου είναι η νηστεία που δαμάζει κάθε σαρκική επιθυμία. 

Χαρά μου είναι η φιλανθρωπία, της αγάπης μου η ακτινοβολία. 

Χαρά μου είναι η μετάνοια που μου ελευθερώνει την καρδιά και την διάνοια. 

Χαρά μου είναι η Θεία Κοινωνία, νιώθω μέσα μου την Θεία Παρουσία. 

Χαρά μου είναι η ταπείνωση, έχω του αμαρτωλού εαυτού μου την επίγνωση. 

Χαρά μου είναι οι δοκιμασίες, τις δέχομαι σαν θείες ευλογίες. 

Χαρά μου η αιώνια ζωή, εκεί στρέφονται όλοι μου οι κόποι και οι στοχασμοί. 

......................................................

Από ψηλά πρεσβεύει για μας. 

                                    Να έχουμε την Ευχή του.