Διάρι
Αντονίνα
Νικολάγιεβα:
— Τον τελευταίο
καιρό, όταν ο γέροντας δεχόταν τον κόσμο για εξομολόγηση, πήγα στο μοναστήρι
μαζί με την Μαρία Ζβέρεβα, η οποία εργαζόταν ως νοσοκόμα στο ιατρείο της
Τριαδικής Λαύρας του Αγίου Σεργίου κι έμενε κοντά στον σταθμό. Η Μαρία είχε ένα
διάρι, το οποίο θερμαινόταν με ξύλα. Κάποιος άνθρωπος της πρότεινε να
μετακομίσει σε γκαρσονιέρα, όπου θα είχε όλες τις ανέσεις και κεντρική
θέρμανση.
Η Μαρία, που
ήταν πνευματική κόρη του πατρός Ιωάννη, πήγε στο μοναστήρι για να του ζητήσει
την ευλογία για τη μετακόμιση. Στις 5 το πρωί φτάσαμε στον ναό του Αγίου
Νικολάου για εξομολόγηση, όπου εξομολογούσε ο ίδιος ο γέροντας. Υπήρχε πολύς
κόσμος κι εμείς σταθήκαμε στο τέλος του πλήθους. Ξαφνικά ο πατήρ Ιωάννης άρχισε
να λέει το εξής:
-Δόξα τω Θεώ, ο
Κύριος έδωσε μια στέγη πάνω από το κεφάλι και όχι μόνο ένα δωμάτιο, αλλά δύο!
Στο ένα δωμάτιο μπορεί να φιλοξενεί τους προσκυνητές και στο άλλο να μένει η
ίδια. Αλλά όχι, δεν το θέλει! Βαρέθηκε ν’ ασχολείται με τη θέρμανση και τους
προσκυνητές και τώρα έχει τη δυνατότητα να μετακομίσει στην γκαρσονιέρα και να
ζει ήσυχα. Έτσι σκέφτονται μερικές χριστιανές, μη θέλοντας να κάνουν καλές
πράξεις. Ο Θεός είναι ο Κριτής τους!
Η Μαρία έκλαψε,
επειδή κατάλαβε πως ο γέροντας μιλούσε γι’ αυτήν. Στο τέλος της εξομολόγησης, η
Μαρία με ρώτησε τι να κάνει: Να μιλήσει με τον γέροντα ή να πάει σπίτι με το
βραδινό τρένο; Η Μαρία τελικά πλησίασε τον πατέρα Ιωάννη, για να πάρει την
ευλογία για το δρόμο της επιστροφής, καθώς δεν είχε άλλο να ρωτήσει. Ο γέροντας
τα είπε όλα στην κοινή εξομολόγηση. Έμεινε, λοιπόν, η Μαρία στο διάρι της και
συνέχισε να φιλοξενεί τους προσκυνητές, όπως πριν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου