Σχετικά με τους Καυκάσιους ερημίτες της εποχής μας . Σημειώσεις ενός αυτόπτη μάρτυρα. Μέρος Β. Κοιμητήριο του Μιχάηλοβσκ

 

 

Πολλοί ασκητές θάφτηκαν σε ένα νεκροταφείο γύρω από την εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από το Σουχούμι. Κοντά στην είσοδο υπάρχει ένα λευκό παρεκκλήσι με μπλε τρούλο. Αυτό το παρεκκλήσι χτίστηκε πάνω από τον τάφο του ιερομόναχου Παϊσίου (Ουβάροβ, 1952-2002). Σε μαύρες μαρμάρινες πλάκες μπορείτε να διαβάσετε τη σύντομη βιογραφία του με επιτάφιο και συμβουλές:

 

"Το παρεκκλήσι αυτό ανεγέρθηκε στον τόπο ταφής του ευλογημένου ιεροσολυμίτη Παϊσίου, ο οποίος πέρασε τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής του ασκητικά στα βουνά του Καυκάσου. Γίνοντας μοναχός στην Αγία Λαύρα του Αγίου Σεργίου, αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία και το Σεμινάριο της Μόσχας. Γνωστός ως ζηλωτής ασκητής και έμπειρος ποιμένας, ο οποίος με το προσωπικό του παράδειγμα οδήγησε πολλούς στον Χριστό.

 

Ανάπαυσε Χριστέ την ψυχή του δούλου Σου ιεροσολυμίτη Παϊσίου, και ελέησέ μας μέσω των ιερών προσευχών του.

 

"Ιερομόναχος Παΐσιος

 

(κοσμικό όνομα Ουβάροβ Πέτρος Ιβάνοβιτς),

 

γεννημένος το 1952, 13 Δεκεμβρίου,

 

πέθανε το 2002. 8 Νοεμβρίου.

 

Δώσε, Κύριε, στον παράδεισο

 

Αιώνια χαρά και ανάπαυση σε Σένα,

 

Προσευχήσου για μας, ευλογημένε Παΐσιε,

 

"Και δώσε μας τη δυνατότητα να σε συναντήσουμε στον ουρανό.

 

"Ένα πράγμα ζητώ από όλους σας: να ζείτε ειρηνικά. Η ειρήνη και η αγάπη είναι τα πιο σημαντικά πράγματα. Αν το έχετε αυτό μεταξύ σας, δεν χρειάζεται τίποτε άλλο, και θα έχετε πάντα χαρά στις ψυχές σας. Δεν θα σωθείς από κάτι που βρίσκεται έξω από σένα, αλλά μόνο από αυτό που θα πετύχεις μέσα σου, στην ψυχή σου, στην καρδιά σου - την ειρηνική σιωπή της αγάπης, έτσι ώστε το βλέμμα σου σε κανέναν να μην είναι ποτέ λοξό. Να κοιτάτε άμεσα με ετοιμότητα κάθε καλή απάντηση και καλή πράξη με ειλικρίνεια από καρδιάς. Με το τελευταίο μου αίτημα σας ζητώ να κάνετε αυτό. Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Η μοναστηριακή ζωή είναι δύσκολη, αλλά είναι και η πιο εύκολη...".

 

Ο μοναχός Σεραφείμ (Ρομάντσοβ; 1885-1976), ο πρεσβύτερος της σκήτης Γλίνσκι, που ήρθε στην Αμπχαζία μετά το κλείσιμό του το 1961, έζησε αρχικά στο Οτσαμτσίρι, στη συνέχεια σε μια από τις ενορίες του χωριού Ιλόρη, και τελικά εγκαταστάθηκε στο Σουχούμι, στο μοναστήρι Ντράνσκ. Ήταν επίσης θαμμένος στο νεκροταφείο και τα λείψανά του παρέμειναν εκεί μέχρι να αποκαλυφθούν τα λείψανά του. Ο τάφος με τον ξύλινο σταυρό διατηρείται και τιμάται από τους ντόπιους.