Το όραμα της Μητέρας Βερόνικας από τις 23 Δεκεμβρίου 1938. Μητέρα ΒΕΡΟΝΙΚΑ - Ιδρυτής της Μονής Βλαδιμηρέστι -

Το όραμα της Μητέρας Βερόνικας από τις 23 Δεκεμβρίου 1938. Μητέρα ΒΕΡΟΝΙΚΑ

 - Ιδρυτής της Μονής Βλαδιμηρέστι -

 Την Παρασκευή το πρωί, 23 Δεκεμβρίου 1938, στις οκτώ πήγα στο κελί μου ψάλλοντας το «Άγιος ο Θεός» για να καθαρίσω.  Έσκυψα να μαζέψω τα χαλιά από το πάτωμα και καθώς τραγουδούσα το «Άγιε Θεέ», άκουσα μια φωνή:

  "Τραγουδήστε αυτό το υπέροχο τραγούδι για άλλη μια φορά!"

 Έπεσα στα γόνατα και άρχισα να τραγουδώ ξανά το «Άγιος ο Θεός».

 Ξαφνικά, δεν ένιωσα το σώμα μου και βρέθηκα σε μεγάλα, πολύ φωτεινά παλάτια.  Έβλεπα ότι ήταν κάτι άγνωστο για μένα, αλλά ακόμα εψελνα.  Βλέπω μπροστά μου σε μια καρέκλα σπάνιας ομορφιάς, ότι ο Σωτήρας στέκεται, ντυμένος ιερέας, σε ιερούς κίτρινους θαλάμους, στο κεφάλι του είχε μια μίτρα στολισμένη με πολύτιμους λίθους, που δεν είχα ξαναδεί.

 Στο δεξί του χέρι είχε έναν αστραφτερό σταυρό και στη δεξιά πλευρά του Σωτήρος καθόταν η Παναγία σε μια καρέκλα παρόμοια με αυτή του Σωτήρος και ντυμένη με κίτρινα ενδύματα, που έλαμπε σαν τον ήλιο.

 Στα αριστερά του Σωτήρος ήταν ένα πλήθος ιερέων, μερικοί από τους οποίους ήταν νέοι, και άλλοι πολύ μεγάλοι, και κρατούσαν ένα ραβδί στο χέρι, με μια κίτρινη κηλίδα στο τέλος.  Στη δεξιά πλευρά της Παναγίας ήταν ένα πλήθος από γυναίκες, όλες ντυμένες στα λευκά, με μαλλιά αφημένα πίσω και όλες φορούσαν ένα στεφάνι στο κεφάλι, αλλά δεν ήταν όλα τα στέφανα ίδια, άλλα ήταν στολισμένα και άλλα ήταν πιο απλά.

 Ακούω τη φωνή του Σωτήρα:

 - Ορίστε, θα σας κάνουμε ένα δώρο.  Τι θέλεις από εμάς;

 Εγώ, που δεν ήθελα παρά τη μοναστική ζωή, είπα:

 -Θεέ μου ξέρεις τι θέλει η ψυχή μου!

 Τότε, ξαφνικά, βλέπω μπροστά το πρόσωπό μου ντυμένο μοναχικά.  Άρχισα να κλαίω και είπα:

 -Θεέ μου, είμαι άξια για κάτι τέτοιο;

 Και ο Σωτήρας μου λέει απαλά:

 -Τον ζήλο και την αγάπη που έχεις για αυτή τη ζωή, εδώ σου έδειξα.

 Τότε βλέπω ότι στρέφει το βλέμμα του στους ιερείς και φαίνεται να τους έχει κάνει ένα σημάδι.  Ξαφνικά αρχίζουν να ψέλνουν οι παπάδες, αλλά ομολογώ ότι δεν έχω ακούσει ποτέ τόσο όμορφο ψαλμό.  Και ρωτάω:

 -Θεέ μου γιατί ψάλλουν οι παπάδες;

 -Χαίρομαι που διάλεξες το πιο όμορφο κομμάτι!

σιωπούσα.  Μετά από λίγα λεπτά τους κάνει νόημα να σωπάσουν και κοιτάζει εκείνες τις γυναίκες, που στέκονται δίπλα στην Παναγία σαν να τους είχε κάνει σημάδι, βλέπω ξαφνικά εκείνες τις γυναίκες να κλαίνε.  Έκλαιγαν.  Όταν το είδα, στεναχωρήθηκα.

 -Θεέ μου, γιατί κλαίνε αυτές οι γυναίκες;

 Ο Κύριος μου λέει:

 -Κλαινε για αυτούς που ζουν στο σκοτάδι - αμαρτωλούς.

 Έπειτα, μετά από λίγα λεπτά, τους έκανε νόημα να σωπάσουν, κοίταξε τους ιερείς, τους έκανε νόημα να φύγουν.  Οι παπάδες φεύγουν.  Δεν ξέρω πού πάνε.  Μετά έκανε νόημα στις γυναίκες να φύγουν και αυτές.  Εξαφανίστηκαν.  Ακούω την Παναγία να μου λέει:

 -Χαίρομαι που διάλεξες το πιο όμορφο κομμάτι!  Προσοχή, φτιάξε 7 καπέλα μοναχού.

 απαντώ:

 -Παναγία μου, με ξέρεις ότι δεν ξέρω να κάνω, που δεν έχω δει πώς λειτουργεί.

 Η Παναγία απλώνει στο χέρι της ένα μαύρο ύφασμα, κρατώντας ένα καπέλο σαν καλόγριας, και μου λέει:

 -Έτσι θα τα δουλέψεις.

 Αποτύπωσα στο μυαλό μου πώς να δουλέψω.  Γνωρίζοντας ότι δεν είχα χρήματα να βγάλω, είπα:

 -Παναγία μου, δεν έχω καμία σχέση μαζί τους.

 Αλλά η Μητέρα του Θεού μου λέει:

 -Μην ανησυχείς για τίποτα, θα σε φροντίσω εγώ.  Αγαπήστε τη σιωπή περισσότερο από οτιδήποτε άλλο και εμπιστευτείτε τον εαυτό σας στον Κύριο τον Θεό σας!

 Τότε δεν είδα τίποτα μπροστά μου, είδα το κελί μου, όπως ήταν πριν.