ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ή ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ;

 

1922

 

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ή  ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ;

 

 

 

ΜΠΟΡΕΙ το 1821    να κερδίσαμε τον τόπο ,μα χάσαμε τον τρόπο.

 

Δεν πέρασαν λίγα χρόνια από την Eπανάσταση και άλλοι πιο βάρβαροι και αλιβάνιστοι στην ψυχή εκαβαλίκευσαν σαν βδέλλες και παράσιτα στην τυραγνισμένη ράχη του γένους μας έως και σήμερα.

 

Σε μία  δεκαετία μόλις από το ΄21  κλείσανε τα περισσότερα Μοναστήρια με την νόμιμη κρατική βία, παντρεύανε τις Καλόγριες με το ζόρι και πετούσανε τα Ιερά Λείψανα  στις ρεματιές στο όνομα της αναγέννησης του έθνους μας.Και όπως έλεγε ο αγιασμένος Μακρυγιάννης «γίνανε στον τόπο μας πράγματα  που ούτε και ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός δεν έπραξε»

 

Ας πάμε τώρα αντίστροφα στο 1922.

 

Χάσαμε τον τόπο μας μα κερδίσαμε τον τρόπο μας.

 

Χάσαμε την Μικρά Ασία μα την κερδίσαμε αμέσως ως ιδανικό και όραμα Ρωμέϊκο.Έτσι έγινε ο νόστος (πατρίδα) νοσταλγία που νοστίμευσε και έθρεψε τις μνήμες μας από ευωδίες και γέψεις που ποτέ δεν αλησμονούνται. Επέτρεψε ο Θεός να κλαδευτεί το γένος μας για να παράξει καρπούς πιο εύγεστους και μεστούς . Και έτσι έγινε ο τόπος τρόπος και από καταστροφή εγίνηκε αναστροφή και επιστροφή στις ρίζες μας, αφού το μπόλιασμα που έκαμαν οι Μικρασιάτες Χριστιανοί στην παλιά Ελλάδα ήταν το ακαταμάχητο  λίπασμα που ακόμη μέχρι τώρα αποδίδει πλούσιο ανθό .

 

Από την κατά-στροφή και δια-στροφή της σημερινής πνευματικής    (β)ορθ(ρ)ότητας ας από-στρέψουμε λοιπόν το βλέμμα μας και ας κάνουμε ανα-στροφή και περι-στροφή  στην επι-στροφή στις ζωογόνες και δροσερές ρίζες μας που αναβαστούνε όλο το δέντρο της αγίας Ρωμιοσύνης μας.

 

 

 

π.Διονύσιος Ταμπάκης