Η μεγαλύτερη
αδερφή του πατέρα Γαβριήλ θυμήθηκε: «Όχι, δεν τον καταλάβαμε. Από την παιδική
του ηλικία, ήταν ένας άνθρωπος διαφορετικής, ιδιαίτερα λεπτής ψυχής. Όταν
χειροτονήθηκε ιερέας, ο λαός, σύμφωνα με το έθιμο των πιστών ανθρώπων, τον
σεβόταν με τον τρόπο του. Και ο Γαβριήλ, γυρίζοντας σπίτι, μπήκε στην εκκλησία
και έκλαψε σπαρακτικά.
Μόλις άνοιξε η
πόρτα της εκκλησίας, άκουσα κλάματα, μπήκα και τον ρώτησα ανήσυχη:
«Βασικό, αδερφέ,
γιατί κλαις τόσο πολύ, κάτι δεν πάει καλά;»
Και ξέρετε τι
απάντησε:
«Αδερφή, ο
Χριστός γεννήθηκε σε έναν αχυρώνα, και ο κόσμος με σέβεται και μου φιλάει τα
χέρια».
Νομίζω ότι είναι
πολύ δύσκολο να καταλάβεις την ταπεινοφροσύνη του. Αυτός, από την παιδική του
ηλικία, διαπερασμένος από την αγάπη του Χριστού, ήθελε τα πάντα για Εκείνον,
αλλά δεν ήθελε τίποτα για τον εαυτό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου