Κάποτε, η βασίλισσα Ελισάβετ Β', συνοδευόμενη από έναν σωματοφύλακα, περπατούσε στο πάρκο κοντά στο Κάστρο Balmoral. Ντυμένος με ένα συνηθισμένο αδιάβροχο, ένα μαντήλι - στην εμφάνιση, μια συνηθισμένη γυναίκα. Τουρίστες, προφανώς Αμερικανοί, περνούσαν και ρώτησαν τη βασίλισσα πώς να φτάσουν στο ίδιο το κάστρο, γιατί χάθηκαν στα μονοπάτια του πάρκου. Η Ελισαβέτα, συνειδητοποιώντας ότι δεν την αναγνώρισαν ή δεν τη γνώριζαν καθόλου, έδειξε ήρεμα στους επισκέπτες τον σωστό δρόμο. Οι ευγνώμονες τουρίστες ρώτησαν με ενθουσιασμό: "Ως κάτοικος της περιοχής, πρέπει να έχετε γνωρίσει τη βασίλισσα εδώ;" Στην οποία η Ελισαβέτα, χαμογελώντας, απάντησε: «Δεν το κάνω, αλλά αυτός ο άντρας (δείχνοντας τον σωματοφύλακά του) το κάνει».
Αυτή η ιστορία λέγεται ήδη ως θρύλος και χαρακτηριστικό παράδειγμα υποτίμησης - μια τέχνη που η Ελισάβετ κατείχε από τη φύση της, σε οποιεσδήποτε καταστάσεις με κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως ιδιότητας.
Αυτή η τέχνη δεν διδάσκεται πουθενά επίτηδες, αλλά βασίζεται κυριολεκτικά από τις πάνες - ποτέ για να μην επιδεικνύουν τα προνόμια, τον πλούτο, τις ευκαιρίες και, ακόμη και το αντίθετο, να μην επιδεικνύουν υψηλή θέση, προσωπικές προτιμήσεις και ιδιωτική ζωή.
Η ίδια η λέξη understatement προέρχεται από την αγγλική understatement - to belittle. Όσο υψηλότερη είναι η θέση ενός ατόμου, τόσο πιο σεμνός είναι. Όσο μεγαλύτερα είναι τα επιτεύγματά της, τόσο περισσότερο είναι επιρρεπής στην υποτίμηση,. Μια βραβευμένη με Νόμπελ θα πει απλώς ότι είναι χημικός, μια ιδιοκτήτρια ινστιτούτου ομορφιάς δεν θα καμαρώνει μια ακριβή τσάντα στο Instagram και μια «κοινωνική ακτιβίστρια» δεν θα απαριθμήσει μια μακρά λίστα με τα αριστουργήματα και τα επιτεύγματά της όταν συναντιόμαστε - σε αντίθεση με μερικούς από τους γνωστούς μας . Πρέπει κάπως να τους πούμε για τη βασίλισσα και την υποτίμηση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου