Τι μας συμβουλεύουν οι γέροντες να κάνουμε σε χαλεπούς καιρούς

 

Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κρεστιάνκιν (1910-2006)

 

Η αντίστασή μας απέναντι στο μελλοντικό φόβο πρέπει να είναι μια και μοναδική: η πίστη μας στον Θεό, η ζωή μας σύμφωνα με την πίστη. Όλες οι ταραχές, οι αναστατώσεις και οι συγχύσεις μπαίνουν στη ζωή μας με τόση εξουσία, επειδή δεν έχουμε ζωντανή πίστη, δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό. Και όλα αυτά που είναι έργα του εχθρού εκτοπίζουν την ηρεμία του πνεύματος και την καλή ελπίδα. Να ζεις ήρεμα, να προσεύχεσαι στον Θεό και να Τον εμπιστεύεσαι. Υπάρχει περίπτωση να μην ξέρει ο Κύριος πώς να προφυλάξει τα τέκνα Του από χαλεπούς καιρούς; Φτάνει οι καρδιές μας να είναι πιστές σε Αυτόν.

 

…Η σκληρή ζωή είναι αυτή που καλύτερα από όλα διδάσκει την προσευχή. Να, στη φυλακή προσευχόμουν αληθινά και αυτό επειδή κάθε μέρα ήμουν στο κατώφλι του θανάτου.

 

***

 

Πολλοί, χάνοντας την ελπίδα στον Θεό και τη Μητέρα Του, εξαντλημένοι, συχνά κάνουν την ερώτηση: «Γιατί, για ποιο λόγο χρειαζόμαστε μια τόσο βασανιστική και μαρτυρική ζωή;»

 

…Και η ερώτηση αυτή δεν είναι καθόλου ασήμαντη, αφού εγείρεται μπροστά σε όλους τους ανθρώπους. Την απάντηση σε αυτήν την ερώτηση οι άνθρωποι την παίρνουν από την ίδια τη ζωή και μέσω της ζωής. Αφού η ζωή είναι αυτή που διδάσκει τη ζωή. Και η απάντηση εξαρτάται από το πώς πιστεύει ο άνθρωπος, κάτι που είναι πολύ ουσιαστικό.

 

…Δε θα κουραστώ να σας επαναλαμβάνω τα λόγια των αγίων πατέρων που έχουν περάσει από το σκληρό σχολείο των βασάνων και που έχουν γνωρίσει την ηρεμία και τη χαρά εν Θεώ. Στα λόγια τους βρίσκεται ο πυρήνας των αντοχών μας για να μην ταλανιζόμαστε: «Στη γη δεν υπάρχει τίποτα άναρχο, επειδή η αρχή των πάντων είναι ο Θεός».

 

Να σε τι έγκειται η ελπίδα και το στήριγμά μας: στην αδιάσειστη σιγουριά ότι στον κόσμο δεν συμβαίνει τίποτα χωρίς τον Θεό. Τα πάντα γίνονται ή κατά ευδοκία ή κατά παραχώρηση του Θεού. Όλα τα καλά γίνονται κατά ευδοκία Του και με την ενέργειά Του. Το δε κακό γίνεται κατά παραχώρησή Του, όταν η σκέπη του Θεού μας εγκαταλείπει, λόγω της βρωμιάς και σκληρότητας της καρδιάς μας, και επιτρέπει στον διάβολο ή στα αμέτρητα σαρκικά πάθη να μας βασανίζουν.

 

…Ακριβώς σε κάτι τέτοιες δύσκολες στιγμές εμείς πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός είναι όλο Αγάπη, όλο Αγαθότητα και όλα όσα μας βρίσκουν είναι για το όφελός μας. Όμως, τον τρόπο, με τον οποίο τα κάνει ο Κύριος δεν μπορούμε να τον ερευνήσουμε και δεν πρέπει να θλιβόμαστε, να γογγύζουμε, όταν δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Κάτι τέτοιες στιγμές, ο άνθρωπος εκδηλώνει τον αγώνα της πίστης και στεφανώνεται με τη σωτηρία.