Από το νέο βιβλίο Μέθεξις Θεού
Ημερολόγιο Προσευχής Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτη
Χάνομαι μέσα στα άπειρα μηδενικά μου, όσο πλησιάζω στην μεγαλοσύνη του Απείρου και Ακαταλήπτου Θεού.
Τα δάκρυα – δίκην μπόρας βροχής – επιβεβαιώνουν το απίθανο μηδενικό του (φουσκωμένου) ανθρώπου. Κυβερνάται και μόνο εκ του Αοράτου και Ακαταλήπτου Θεού.
Τι φοβερό πράγμα, να νοιώθει ο άνθρωπος ότι ο Θεός είναι μέσα του και εκτός του, σαν παρουσία ενός υπαρκτού πνεύματος, που τον βλέπει κατάματα, μέχρι μυελών των οστέων καθ’ όλα και τον παρακολουθεί λεπτομερέστατα, χωρίς να Τον αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος!
Τι φοβερή αλήθεια! Και συγχρόνως τι πίστη και ασφάλεια στον ταλαίπωρο άνθρωπο, τον πιστόν, να συνοδεύεται και να περιφρουρήται από μια τέτοια τρομερή (εν τω αγαθώ) παρουσία και φρουρά!!!
Ακολουθεί ομορφιά ψυχική και αίσθησις εις όλα τα ανωτέρω και καμαρώνει ο άνθρωπος του πνεύματος την αλήθεια του Θεού, του Ακαταλήπτου και Ωραίου, που είναι δίκην ηλίου φαεινότερη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου