Συναντήσαμε
στην Ελλάδα τον σεβασμιώτατο Κωνσταντίνο Τσίλη, ο οποίος μόλις πρόσφατα
κατάφερε να απεγκλωβιστεί από τη μακρινή χώρα, λόγω της πανδημίας, και μίλησε
για την περιπέτεια και τα δεινά που υπέστη το ποίμνιό του. «Δίναμε κουράγιο ο
ένας στον άλλον», λέει
Η Ιεραποστολή δεν είναι κάτι
δευτερεύον στη ζωή της Εκκλησίας. Η Εκκλησία είναι διάκονος του πρώτου
Ιεραποστόλου που είναι ο Χριστός. Ο Χριστός δρα συνεχώς σε όσους γνωρίζουμε κι
όσους δεν έχουμε συναντήσει ποτέ. Η Εκκλησία διακονεί την Ιεραποστολή του
Χριστού. Η μαρτυρία των Ιεραποστόλων ενεργείται μέσα από τις στάσεις της ζωής
τους. Δείχνουν ποιοι πραγματικά είναι και τι Λόγο μεταφέρουν.
Συναντήσαμε αυτές τις μέρες στην
Ελλάδα τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας κ. Κωνσταντίνο
Τσίλη, που πριν λίγο καιρό κατάφερε να απεγκλωβιστεί από ένα μακρύ και
κουραστικό lockdown, συνολικά δύο ετών στη μακρινή Σιγκαπούρη. Τα αεροδρόμια σε
Σιγκαπούρη και Ασία είχαν κλείσει από την αρχή της πανδημίας και οι ελλείψεις
σε φάρμακα και τρόφιμα ήταν μεγάλες. Οι νόμοι ασφυκτικοί για ντόπιους και
ξένους, κάτι που οδηγούσε τους ανθρώπους συχνά σε ψυχική οδύνη. Ο Σεβασμιότατος
μας μίλησε για την προσωπική του περιπέτεια αλλά και τα δεινά που υπέστη το
ποίμνιό του, όπως φυσικά και ο υπόλοιπος λαός στην Ασίας:
.jpg)
«Στη Σιγκαπούρη
εγκλωβιστήκαμε λόγω της πανδημίας, όλο αυτό το διάστημα διότι αμέσως μετά το
ξέσπασμα της πανδημίας τα σύνορα έκλεισαν. Η πανδημία μας άλλαξε όλους,
αλλάζοντας τη φιλοσοφία, τον τρόπο σκέψης μας, αύξησε τους φόβους και τις
ανασφάλειες μας, διότι κανένας άνθρωπος δεν ήταν προετοιμασμένος για μια γρίπη
που θα τα ανατρέψει όλα. Πόσω μάλλον στην Ασία, που όλα έχουν να κάνουν με την
τάξη και οι νόμοι εφαρμόζονται ακόμη και με σκληρό τρόπο.
Στην Ασία πολύ
γρήγορα έκλεισαν τα σύνορα και στη συνέχεια και τα τοπικά σύνορα των πόλεων
(lockdown). Καταλαβαίνετε όμως πως, όταν έχουμε να κάνουμε με χώρες, όπως η
Ινδία με 1,4 δις πληθυσμό, δεν είναι εφικτό να ελεγχθεί εύκολα μια πανδημία.
Συγχρόνως υπήρχε μεγάλη έλλειψη σε πρώτες ύλες και σε μάσκες και αντισηπτικά.
Σε προηγμένες χώρες όπως η Σιγκαπούρη και το Χονγκ Κονγκ, το κράτος έδινε μόνο
στους ντόπιους μάσκες και αντισηπτικά. Οι υπόλοιποι δεν μπορούσαμε να βρούμε,
καθώς δεν υπήρχαν καν στην αγορά.»
Τα
πράγματα δυσκόλεψαν περισσότερο. Xωρίς μάσκες και αντισηπτικά η μόνη πρόληψη
ήταν ο αυτοεγκλωβισμός. Ο Σεβασμιότατος, όπως όλοι οι ξένοι, δεν είχε καμία
ιδιαίτερη μεταχείριση. Μας απαριθμεί τις αδιέξοδες συνθήκες:
«Οι πρώτοι 6-8
μήνες ήταν πραγματικά δύσκολοι καθώς οφείλαμε να κλειστούμε στα σπίτια μας. Δεν
υπήρχε η δυνατότητα προστασίας στο βαθμό που χρειαζόταν και χάνονταν ανθρώπινες
ζωές, νοσηλεύονταν άνθρωποι. Τα μέτρα γίνονταν όλο και πιο σκληρά, και καθώς
ήταν όλα κλειστά, έπρεπε να παραγγέλνουμε διαδικτυακά τα προϊόντα που
χρειαζόμασταν, πράγμα το οποίο έπαιρνε χρόνο. Η Σιγκαπούρη κυρίως εισάγει
προϊόντα, δεν παράγει, οπότε μέχρι να περάσουν τον έλεγχο, να τα ψεκάσουν κλπ.
είχαμε μεγάλη έλλειψη. Για παράδειγμα τα λαχανικά και τα φρούτα σάπιζαν στις
αποθήκες, στα φορτηγά και στα αεροπλάνα.»
«Σαν
εκκλησία εμείς ήμασταν από του πρώτους που υπέστησαν την καραντίνα. Τα πρώτα
κρούσματα στους προτεσταντικούς ναούς ήταν το μικρό σπίρτο και για τις
υπόλοιπες ιεραποστολές και για εμάς τους ορθοδόξους. Ο νόμος ήταν αμείλικτος.
Έτσι έκλεισαν όλοι οι ναοί!»
Οι
ναοί όλων των θρησκειών ήταν από τους πρώτους χώρους που έκλεισε η κυβέρνηση
της Σιγκαπούρης, όταν εμφανίστηκε η πανδημία, η οποία βρήκε τον Σεβασμιότατο
στην πρωτεύουσα της χώρας. Σε μια ξένη χώρα ένα κλιμάκιο ιεραποστολικό είναι
αναγκασμένο να τηρεί τους νόμους, διαφορετικά θα εκδιωχθεί:
«Σαν εκκλησία
ήμασταν από τους πρώτους που υπέστησαν την καραντίνα. Στους προτεσταντικούς
ναούς παρουσιάστηκαν τα πρώτα κρούσματα. Όπως καταλαβαίνετε αυτό ήταν το μικρό
σπίρτο που θα πυροδοτούσε κατηγορίες για τις υπόλοιπες ιεραποστολές και
οπωσδήποτε και για εμάς τους Ορθοδόξους, πως συμβάλλουμε στη διασπορά του ιού.
Και βέβαια δεν υπήρχε επιλογή, ο νόμος ήταν αμείλικτος. Έτσι έκλεισαν όλοι οι
ναοί.
Μετά από μερικούς
μήνες, ο ιερέας και ο ψάλτης μπορούσαν να πάνε στον ναό και να μεταδώσουν τη
λειτουργία διαδικτυακά. Αργότερα, ανάλογα με τα κρούσματα, μας επέτρεπαν να
ανοίξουμε το ναό για την ακολουθία, όμως με μετρημένους από τις αρχές πιστούς
που θα συμμετείχαν.»
Στο
γειτονικό γεωγραφικά Χονγκ Κονγκ και στην Κίνα τα πράγματα ήταν ακόμα πιο
δύσκολα. Ακόμα και σήμερα τα σύνορα δεν είναι ανοιχτά και ο πολίτης πρέπει να
έχει σοβαρό λόγο για να μετακινηθεί. Όποιος θέλει να φύγει από τη χώρα, του
επιβάλλεται καραντίνα σε ξενοδοχείο. Ο Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ κ. Νεκτάριος
δεν μπορεί ακόμη να ταξιδέψει και παραμένει στην Κίνα. Ο Σεβασμιότατος κ.
Κωνσταντίνος μεταφέρει όσα έμαθε εκ των έσω, από τον Ιεράρχη κ. Νεκτάριο :
«Σήμερα στο Χονγκ
Κονγκ 45 μεγάλες αεροπορικές εταιρείες δεν λειτουργούν, δηλώνοντας πως αν το
κράτος δεν καταργήσει τα μέτρα δεν τις συμφέρει να πετάξουν. Οπότε αν επιθυμείς
να επιστρέψεις στην χώρα σου πρέπει να περιμένεις σε μια λίστα αναμονής μέχρι
να σε δεχτούν, στη συνέχεια να μείνεις καραντίνα σε ξενοδοχείο και καθώς
υπάρχει περιορισμένος χώρος στα ξενοδοχεία, αναγκάζεσαι να περιμένεις από το
κράτος να σου δώσει άδεια να βγεις από την Κίνα. Ταυτόχρονα κάνεις τεστ πριν,
αλλά και αφού φτάσεις στο αεροδρόμιο, όπου εκεί θα περιμένεις μέχρι και 10 ώρες
για να βγουν τα αποτελέσματα για να σου δώσουν το ok,
για να πας στο ξενοδοχείο όπου θα εγκαταβιώσεις για 21 ημέρες, για να μπορέσεις
να φτάσεις κάποτε στο σπίτι σου. Τα πακέτα καραντίνας των ξενοδοχείων είναι
πανάκριβα φτάνοντας και τα 10.000 ευρώ που τα πληρώνει ο ίδιος ο ταξιδιώτης. Σε
περίπτωση που ακυρωθεί η πτήση, χάνεις και τα χρήματα και πρέπει να ξεκινήσεις
ξανά τη διαδικασία από την αρχή.»
Οι
δύσκολες στιγμές αποχωρισμού στις οικογένειες, οι ειδικές δομές και η εφαρμογή
παρακολούθησης
Όσο
για τη μοίρα των μόνιμων κατοίκων, ο Σεβασμιότατος δείχνει τη ζοφερή
πραγματικότητα με την ακόλουθη περιγραφή:
«Ακόμη και σήμερα
αν υπάρξει υποψία κάποιου κρούσματος σε κάποιον, οι αρχές θα βγάλουν το βράδυ
έξω στο δρόμο όλους όσοι κατοικούν σε ένα οικοδομικό τετράγωνο, θα τοποθετηθούν
σε σειρά ανά 2 μέτρα και ειδικοί με στολές θα τους υποβάλλουν σε τεστ. Εν
συνεχεία περιμένουν, συχνά μέχρι και όλη τη νύχτα, μέχρι να βγουν τα
αποτελέσματα για να επιτραπεί στους κατοίκους να επιστρέψουν στο σπίτι τους ή
να τους εξαφανίσουν στις ειδικές δομές.
Όσον
αφορά στην ποιμαντική του επικράτεια, την Σιγκαπούρη, ο ιεράρχης βίωσε δύσκολες
ώρες προσπαθώντας να μαθαίνει νέα από ασθενείς ενορίτες του, που χωρίζονταν
ξαφνικά από τις οικογένειές τους μη έχοντας καμία επικοινωνία:
«Η αστυνομία στη
Σιγκαπούρη μπορούσε να μπει ανά πάσα στιγμή στο σπίτι σου να ελέγξει για
κρούσματα και αν κάποιος ήταν θετικός θα πήγαινε στις ειδικές δομές. Ζήσαμε
δύσκολες στιγμές με αποχωρισμούς οικογενειών για 20-25 ημέρες χωρίς καμία
επικοινωνία. Οι ειδικές δομές είναι συνήθως εκθεσιακοί χώροι με 1.500 κρεβάτια
χωρίς ιδιωτικότητα, πρόσβαση στο διαδίκτυο και στο ρεύμα. Μέχρι στιγμής έχουν
χαθεί 2.000 άτομα στη Σιγκαπούρη, η οποία έχει πληθυσμό 5 εκατομμυρίων.»
Η
τεχνολογία της αστυνόμευσης κατά τη διάρκεια του κορονοϊού στην υπηρεσία των
αρχών βαραίνει τους πολίτες σε όλο τον κόσμο. Στη Σιγκαπούρη αντιλαμβανόμαστε πολύ
καλά ότι η παρακολούθηση φτάνει σε υψηλό επίπεδο, όταν ο Δεσπότης, μάς δείχνει
την εφαρμογή που όλοι οι κάτοικοι στην χώρα είναι υποχρεωμένοι να έχουν στο
κινητό τους :
«Εδώ και 1,5 χρόνο
έχουμε υποχρεωτικά μια εφαρμογή στο κινητό μας. Όταν βγαίναμε από το σπίτι μας
ήξερε το κράτος την τοποθεσία μας. Για να πάμε οπουδήποτε ακόμα και στο
ψιλικατζίδικο της γειτονιάς πρέπει να σκανάρουμε τον κωδικό και όταν βγαίνουμε
το ίδιο. Η εφαρμογή δείχνει στους γύρω μας αν είμαστε εμβολιασμένοι ή όχι. Εάν
είσαι ανεμβολίαστος όλοι έρχονται και σου απαγορεύουν την είσοδο.»
«Μέσα
στην πανδημία χειροτόνησα τον πρώτο Σιγκαπουριανό ιερέα στον ναό της
Αναστάσεως»
Ως
ποιμένας, ο Σιγκαπούρης Κωνσταντίνος, ζώντας σε ξένη χώρα, στις ιδιαίτερες
συνθήκες του αναπάντεχου λοιμού, με τις επικρατούσες ιδεολογίες των ανατολικών
θρησκειών, έπρεπε να κρατήσει μια στάση που θα έφερνε ενότητα στο ποίμνιό του
και θα έλυνε τα αδιέξοδα. Μας διηγείται:
«Δίναμε κουράγιο ο
ένας στον άλλο. Είχα μάλιστα μέσα στην πανδημία την ευλογία να χειροτονήσω τον
πρώτο Σιγκαπουριανό ιερέα της ενορίας μας στον ναό της Αναστάσεως. Επίσης πέρσι
το Πάσχα τέλεσα πέντε ακολουθίες της Ανάστασης στη Σιγκαπούρη, γιατί έπρεπε να
παρευρίσκεται στον ναό της Αναστάσεως συγκεκριμένος αριθμός ατόμων. Οπότε για
να συμμετέχουν όλοι στην ακολουθία έπρεπε να τελεστεί πέντε φορές σε
διαφορετικές ώρες. Διαπιστώνω πως οι άνθρωποι αυτοί ζουν την Ανάσταση, την
έχουν ανάγκη, γιατί στις ανατολικές θρησκείες όλα είναι σε κουτάκια.
Έμαθαν από νήπια
ότι αρκούσε στη ζωή να είσαι καλός άνθρωπος και να προσπαθείς να μην νιώθεις
και να μην αισθάνεσαι. Είναι ένας εύκολος τρόπος να ηρεμούν στην καθημερινότητά
τους και να μην νιώθουν ανασφάλεια. Οι κλιματολογικές συνθήκες, η μόλυνση, η
ζέστη που φτάνει έως τους 48 βαθμούς Κελσίου και ο τρόπος ζωής, τους φέρνει
μεγάλη κατάθλιψη, πόσο μάλλον όταν έκανε την εμφάνισή της η πανδημία. Έρχεται
λοιπόν η Ορθοδοξία, η οποία προτείνει να ζούμε τη χαρά της Αναστάσεως και τους
απελευθερώνει.
Η Ανάσταση του
Χριστού τα τινάζει όλα στον αέρα γιατί τα κάμει όλα σημαντικά. Ακόμα και η
στιγμή γίνεται πραγματική και υπέροχη, αλλιώς όταν ζεις στην απάθεια, στο
απόλυτο ζεν των ανατολικών θρησκειών, η στιγμή είναι χαμένος χρόνος, διότι ο
άνθρωπος δεν πρέπει να νιώθει οτιδήποτε.»
* * *
Ευχαριστούμε τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Σιγκαπούρης και
Ν. Ασίας κ. Κωνσταντίνο, τον άνθρωπο που ποιμαίνει αλλά και χτίζει
ορφανοτροφεία, σχολεία και νοσοκομεία σε φτωχές περιοχές της Ασίας. Για το έργο
του βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το Δεκέμβριο του 2015.
Η μαρτυρία και η αποστολή στον κόσμο
από τους ιεραποστόλους γίνεται με τον έμπρακτο τρόπο ζωής τους και αυτό είναι
το μοναδικό συστατικό που μπορεί τίμια να μεταφέρει στον κόσμο το μήνυμα της
Ανάστασης. Μήνυμα με τη σπάνια δυναμική να μεταμορφώνει τον Άνθρωπο, απ’ όποιον
πολιτισμό κι αν προέρχεται.
__________
Σοφία Χατζή
δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα
Ορθόδοξη Αλήθεια, 28.09.2022
ακούστε συνέντευξη στο ραδιόφωνο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου