,,Την ώρα που ο Θεός και ο Άγιος Πέτρος περπατούσαν στη γη, με το πρόσχημα καμπουριασμένων γερόντων, ακουμπισμένους σε ένα ραβδί και με σπασμένα σανδάλια, το βράδυ χτυπούσαν τις πόρτες των ανθρώπων, και συχνά τους έτυχε να τους κλωτσήσουν έξω, στη σειρά, τους έπιασε η νύχτα στο χωράφι, και μαζί με μια βροχή που μούσκεψε τα ρούχα τους και τα γέμισε λάσπη, και παρόλα αυτά περιπλανήθηκαν στο σκοτάδι, μόνο που επιτέλους έφτασαν στην άκρη ενός χωριού και μετά βίας τόλμησαν να χτυπήσουν την πρώτη πύλη με το ραβδί του.
Τα μεγαλόσωμα σκυλιά όρμησαν να τους ξεσκίσουν, αλλά αμέσως ακούστηκε μια αντρική φωνή που ρωτούσε ποιος χτυπάει και απάντησαν: - Καλοί άνθρωποι!
Τότε ο άντρας, ηρεμώντας τα σκυλιά, τους κάλεσε στο σπίτι όπου η γυναίκα του και τα παιδιά του μόλις είχαν ξυπνήσει από τον ύπνο τους, και άρχισε να δίνει διαταγές, αλλά απαλά: - Μάριο, βάλε λίγα κούτσουρα στη φωτιά. Tudor, τρέξε στο σιντριβάνι για ένα βάζο με γλυκό νερό. Ιλεάνα, βλέπεις μια κατσαρόλα με γάλα...
Και τους έδιναν να πλυθούν και να σκουπιστούν με λευκά μαντηλάκια, και τους τάισαν και τους πήγαν να κοιμηθούν σε ένα δωμάτιο που μύριζε κυδώνι και βασιλικό.
Το επόμενο πρωί τους άφησαν να πλυθούν ξανά, τούς έδωσαν πρωινό και έβαλαν στα σακιά τους μερικά μήλα, όμοια που δεν είχαν ξαναδεί, και τους ευχήθηκαν καλό ταξίδι.
Και καθώς έφευγαν από το χωριό, ο Άγιος Πέτρος άρχισε να προσεύχεται στον Θεό:
- Θεέ μου, κάνε κάτι για αυτούς τους ανθρώπους, γιατί μας δέχτηκαν πολύ καλά!
- Τι θα ήθελες να κάνω, άγιε Πέτρο, γιατί είδες ότι δεν είχαν ανάγκη!
- Θεέ, κάνε κάτι, κάνε τον να δει έστω και μια φορά την ψυχή του!
- Για να δεις την ψυχή του λες, Άγιο Πέτρο;
- Ναι, Θεέ, να μπορέσω να δει την ψυχή του, όπως βλέπουμε εκείνη τη λεύκα εκεί πέρα...
- Ωραία, άγιε Πέτρο, απάντησε ο Θεός κοιτάζοντας σκεφτικός το χωριό της κοιλάδας.
Και μετά από λίγο, ο Μιχάι Εμινέσκου γεννήθηκε από αυτή τη φυλή ανθρώπων».
Geo Bogza
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου