Πατήρ Ιωάννης Ιστράτι - Ο γενειοφόρος παπάς στους διαδρόμους της φυλακής

Πατήρ Ιωάννης Ιστράτι - Ο γενειοφόρος παπάς στους διαδρόμους της φυλακής

 Πριν από τρία χρόνια, μας κάλεσε μια πολύ διακεκριμένη κυρία (εγώ και ένας άλλος ιερέας) να κάνουμε το Ιερό Ευχέλαιο για τον πατέρα της.  Ένα σπίτι με άψογα έπιπλα από μαόνι, παλιά ξύλινα σκαλίσματα...

 Ο γέρος είναι στο κρεβάτι, κάτω από ένα πάπλωμα, ένα ανθρώπινο χέρι, παλεύει με μεγάλο πόνο.  Ούρλιαζε, έκλαιγε!

 - Δεν μπορεί να πεθάνει, πατέρα!  λέει η κόρη.

 Αρχίζουμε την Αγιο Ευχελαιο 7 προσευχές αγιασμού, 7 Απόστολοι, 7 Ευαγγέλια, 7 μεγάλες προσευχές.  Ο άντρας στενάζει από τον πόνο με κάθε χρίσμα.  Λες και τον καίει το ιερό λάδι.  Τελειώνουμε σε μια ώρα παιδιά.

 Η κυρία μας φτιάχνει έναν καφέ, τον οποίο μας σερβίρει από επιχρυσωμένο ισλαμικό σετ.

 Ρωτάω:

 - Κυρία, από πότε πήγε ο πατέρας να εξομολογηθεί;

 - Λοιπόν, πατέρα, νομίζω ποτέ.  Ο πατέρας μου ήταν ανώτερος διευθυντής ασφαλείας, επικεφαλής σωφρονιστικού καταστήματος, δεν είχε τίποτα από αυτά...

 - Τι λες για αυτά?  λέω εκνευρισμένη.  «Εξαιτίας αυτού» δεν μπορεί να πεθάνει και υποφέρει τρομερά!  Ο Θεός και ξέρει τι συμφορές μοιράστηκε στη φυλακή...

 

 Το ομολογώ.  Ο άντρας είναι σαφώς αμήχανος, λαχανιάζει από τον πόνο, μπορεί ακόμα να μιλήσει.  Τραυλίζει.  Τέλος, ξεκινά: τη δεκαετία του '60, όταν ήταν δεσμοφύλακας, ξυλοκόπησε έναν γέρο ιερέα χωρίς τις αισθήσεις του και τον έσυρε από τα γένια στους διαδρόμους της φυλακής.

 - Γιατί?  Ρωτάω.

 - Γιατί έκανε προσευχή στο κελί και όλοι οι έγκλειστοι άκουγαν γονατιστοί.

 

 Τρέμω:

 - Προσευχήσου να μην πεθάνεις!  Να υποφέρετε εδώ, αντί να πάτε στον πάτο της κόλασης!

 

 Ο άντρας αρχίζει να κλαίει πικρά.  Λυπάμαι, πατέρα!

 

 - Πάντως κλάψε, πόσες τρίχες είχε αυτός ο πατέρας στα γένια του, τόσα δάκρυα να ρίξει!

 

 Ο βασανιστής μου φιλάει το χέρι και το γεμίζει δάκρυα.  Σε αυτή τη χειρονομία, βλέπω τη μεγάλη ανταμοιβή του Θεού για τον ιερέα ξυλοκοπημένο, συντετριμμένο, συρμένο από τα γένια του σαν κουρέλι στις αίθουσες του διαβολικού κατεστημένου.  Νιώθω μια σταγόνα από τον πόνο του.

 Η κυρία δεν με πήρε πια τηλέφωνο.

 Μετά από μια βδομάδα με φωνάζει ότι πέθανε ο γέρος κρατώντας έναν ξύλινο σταυρό.

 Πόσο άπειρη είναι η υπομονή του Θεού!