🔸 «Το έτος 2000, το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, είδα ένα όνειρο στο οποίο έλαβα ένα μεγάλο δώρο το Πάσχα. Την ίδια μέρα στο ναό κατά την εξομολόγηση, ένα κοριτσάκι ήρθε κοντά μου, κόλλησε πάνω μου και κλαίγοντας είπε: «Είναι πολύ άσχημα στο ορφανοτροφείο, με χτύπησαν εκεί, δεν θέλω να επιστρέψω εκεί».
🔸 Έγινε σαφές ότι ήρθε στο ναό μαζί με τη γιαγιά της. Και η γιαγιά έδωσε το κορίτσι στο ορφανοτροφείο, γιατί η μητέρα του παιδιού, δηλ. η κόρη αυτής της γιαγιάς, ήταν νεκρή. Και η γιαγιά, ηλικιωμένη, φοβόταν ότι δεν θα τα βγάλει πέρα με το μεγάλωμα του παιδιού, ότι θα ρίξει το παιδί, και το έστελνε στο σπίτι των παιδιών, παίρνοντάς το κάθε Κυριακή να το πάει στην εκκλησία.
🔸 Κάλεσα τη γυναίκα και προσφέρθηκα να πάρω αυτό το κοριτσάκι στην οικογένειά μας. Έτσι κατέληξε η Κάτια στο σπίτι μας. Τότε ήταν 7 ετών και τώρα είναι 29. Εκείνη την εποχή, είχαμε ήδη μια κόρη που την έλεγαν Ulyana, η οποία ήταν 3 ετών. Η Katya και η Ulyana μεγάλωσαν μαζί, σε φιλία, σαν αδερφές. Μέχρι σήμερα, νομίζω ότι η εμφάνιση της Κάτιας στην οικογένειά μας ήταν ένα θαύμα του Θεού».
☦️ Πατήρ Konstantin Parkhomenko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου