Στις 23 Μαρτίου, πριν από 23 χρόνια, ο Ιερομόναχος Βλαδίμηρος (Σικίν) εκοιμήθη εν Κυρίω /25.06.1947 - 23.03.2000/
Ο ιερέας Βλαδίμηρος, ο οποίος εκάρη μοναχός λίγο πριν το θάνατό του, υπηρέτησε στη Μονή Σεραφείμ-Ντιβέεβο μόνο για 6 χρόνια. . Ζέστανε χιλιάδες ψυχέςη στην αγάπη του Χριστού, οδήγησε πολλούς στην Εκκλησία, στράφηκε στη μετάνοια. Έγινε πραγματικά πνευματικός πατέρας για πολλούς προσκυνητές που ήρθαν στο Ντιβέεβο.
Γεννήθηκε στην περιοχή Tambov, σε οικογένεια δασκάλων. Αποφοίτησε από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, σχολή δημοσιογραφίας. Έγραψε τη διπλωματική του εργασία για το έργο του F.M. Ντοστογιέφσκι. Το 1984 παντρεύτηκε.
Το 1992, η οικογένεια μετακόμισε στο Ντιβέεβο, ο Βλαντιμίρ εργαζόταν για την αποκατάσταση του ναού στο χωριό Bolshoye Cherevatovo και προετοιμαζόταν για την ιεροσύνη.
Το 1993 χειροτονήθηκε ιερέας και διορίστηκε ιερέας στο μοναστήρι Diveevo. Από τις πρώτες μέρες της ιερωσύνης του ως τις τελευταίες, παραδίδεται ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του Θεού και των ανθρώπων.
Το 1999, ο πατέρας Βλαντιμίρ διαγνώστηκε με καρκίνο. Η θεραπεία και η χειρουργική επέμβαση απέτυχαν.
Απάντηση ήρθε από τον Αρχιμανδρίτη της Λαύρας Κύριλλο: «Πάτερ Βλαδίμηρο, έλαβα την επιστολή σου... Θεωρώ απαραίτητο να σε ευλογήσω για την τόνωση. Με την προϋπόθεση ότι η μητέρα σου συμφωνεί, και με την ευλογία του βασιλέως κυρίου σου.
Στις 20 Ιανουαρίου 2000, στον Ιερό Ναό Γεννήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου (Μονή Serafimo-Diveevo), ο π. Βλαδίμηρος έλαβε μοναχική κηδεία.
Αυτή η ιστορία είναι από τα πνευματικά παιδιά του πατέρα Βλαδίμηρου, του Δημήτρη και της Όλγας.
Λίγο πριν διαγνωστεί ο πατέρας Βλαντιμίρ, έφεραν τους γνωστούς , νεαρούς συζύγους, από το Νίζνι Νόβγκοροντ στον ιερέα.
Και οι δύο άπιστοι, μακριά από τον Θεό και την Εκκλησία. Ο νεαρός, σχεδόν στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου, έκανε πολλαπλά μαθήματα χημειοθεραπείας, από τα οποία έγινε εντελώς φαλακρός. Ο Batiushka έδωσε σε αυτούς τους ανθρώπους πολλή προσοχή και δύναμη. Μίλησα μαζί τους, συμβούλεψε άμεση γενική εξομολόγηση, Κοινωνία και ευλογημένα ταξίδια στα μοναστήρια. Αποδέχτηκε την πρώτη του ομολογία. Έκαναν ό,τι τους ζητήθηκε.
Μέσα σε λίγα λεπτά γίνεται σαφές: ο καρκινοπαθής, στον οποίο οι γιατροί υπέγραψαν το ένταλμα θανάτου, θεραπεύτηκε πλήρως. Οι γιατροί είναι μπερδεμένοι. Κανένα σημάδι, έστω και υπολειπόμενο, μιας τρομερής ασθένειας. Ήταν τον Αύγουστο. Τον Σεπτέμβριο, ο πατέρας διαγνώστηκε με καρκίνο.
Όταν θάφτηκε ο πατέρας του Βλαντιμίρ, η σύζυγος του θεραπευμένου ήρθε στον Δημήτρη, ο οποίος τους έφερε κάποτε στο Ντιβέεβο, και του είπε ότι ο σύζυγός της, έχοντας μάθει για τον θάνατο του πατέρα του Βλαντιμίρ, της είπε για το πιο εσωτερικό μέρος της επικοινωνίας του μαζί του .
Δεν αμφέβαλλε ότι θα πέθαινε, ήταν σε βαθιά απόγνωση. Ξαφνικά, ο πατέρας Βλαδίμηρος, στο τέλος της προφανώς βαθιάς ομολογίας του, είπε: «Μη φοβάστε. Θα θεραπευτείς πλήρως. Θα πάρω τις αμαρτίες σου πάνω μου».
Δεν ανήκω σε ανθρώπους που θεωρούν ότι ο πατέρας Βλαντιμίρ πέθανε επειδή ανέλαβε τις αμαρτίες, και μαζί με αυτές, την ασθένεια του Yevgeny.
Αλλά, φυσικά, αυτή η μοίρα ήταν και μέρος του υπέρογκου φορτίου των ανθρώπινων θλίψεων που ανέλαβε οικειοθελώς ο ιερέας. Ανάλογες καταστάσεις στη ζωή του επαναλαμβάνονταν τακτικά.
Ο πατέρας Βλαντιμίρ, από την άλλη, είχε κάθε λεπτό ετοιμότητα να βοηθήσει ακόμα και με «γυμνά χέρια»: χωρίς να διστάσει στιγμή, έσπευσε να σώσει, να τραβήξει, να αναζωογονηθεί.
Ήταν αδύνατο να κρατήσει την καρδιά του batiushka, που σπεύδει να βοηθήσει, σε μια ήρεμη, νηφάλια, ισορροπημένη και λογική κατάσταση. Στα παράπονα και τη δυσαρέσκεια της συζύγου του για την αργοπορημένη επιστροφή του από την εξομολόγηση του μοναστηριού, ο ιερέας απάντησε: «Δεν μπορώ να αφήσω κανέναν απαρηγόρητο!»
Ο πατέρας Βλαντιμίρ διέθετε βαθιά εσωτερική σεμνότητα. Το ράσο, το μόνο που φορούσε, ήταν, χωρίς υπερβολή, ρούχα ζητιάνου. Δεν υπήρχαν αρκετά χρήματα για να αγοράσω ένα νέο πράγμα.
Ωστόσο, αυτό που φορούσε ο πατέρας Βλαντιμίρ δεν πέρασε από το μυαλό να το προσέξει κανείς. Τον δεύτερο χειμώνα της ιερωσύνης του, περπάτησε με μπότες που είχαν διαρροή και αστειεύτηκε ως απάντηση στον φόβο κάποιου για αυτό, παρουσιάζοντας το θέμα ως οικιακό ασήμαντο που δεν αξίζει προσοχής.
Βάζοντας την πνευματική πάνω από την υλική και την αιώνια ζωή πάνω από την πρόσκαιρη, ο πατέρας Βλαντιμίρ δεν ευλόγησε τα πνευματικά του παιδιά να πάρουν αριθμούς φορολογικής ταυτότητας (ΑΦΜ) και όλα τα επόμενα έγγραφα με ψηφιακά αναγνωριστικά.
Στον πατέρα Βλαντιμίρ υπήρχε κάτι από τους αληθινούς πρώην πατέρες: ζωή από μια αληθινή ψυχή, που δεν έχει ούτε δεύτερο ούτε τρίτο πάτο, μια ολόκληρη αφοσίωση στον Χριστό. Και πόσο βοήθησε!
Στις πιο δύσκολες στιγμές παρηγορούσε με ελπίδα: «Όλες οι αμαρτίες όλης της ανθρωπότητας είναι μια χούφτα άμμο ριγμένη στη θάλασσα του ελέους του Θεού».
Είπε: «Ο Θεός θέλει να μας σώσει! Τι χαρά. Πόσες Δυνάμεις, πόσοι Άγγελοι μας βοηθούν. Αν δεν αντισταθούμε πολύ».
Και επανέλαβε τα λόγια του αποστόλου: «Πάντα να χαίρεσαι, να προσεύχεσαι αδιάκοπα, να ευχαριστείς σε όλα. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού για τον Χριστό Ιησού μέσα σας».
Το πρωί της 23ης Μαρτίου 2000, ο Ιερομόναχος Βλαδίμηρος αναχώρησε ειρηνικά στον Κύριο.
Κηδεύτηκε πίσω από το βωμό του καθεδρικού ναού της Αγίας Τριάδας στη μονή Serafimo-Diveevsky.
Βασιλεία των Ουρανών σε σένα πάτερ Βλαντιμίρ, θυμήσου μας στις προσευχές σου στον θρόνο του Παντοδύναμου και Κυρίου μας Ιησού Χριστού!
Και οι δύο άπιστοι, μακριά από τον Θεό και την Εκκλησία. Ο νεαρός, σχεδόν στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου, έκανε πολλαπλά μαθήματα χημειοθεραπείας, από τα οποία έγινε εντελώς φαλακρός. Ο Batiushka έδωσε σε αυτούς τους ανθρώπους πολλή προσοχή και δύναμη. Μίλησα μαζί τους, συμβούλεψε άμεση γενική εξομολόγηση, Κοινωνία και ευλογημένα ταξίδια στα μοναστήρια. Αποδέχτηκε την πρώτη του ομολογία. Έκαναν ό,τι τους ζητήθηκε.
Μέσα σε λίγα λεπτά γίνεται σαφές: ο καρκινοπαθής, στον οποίο οι γιατροί υπέγραψαν το ένταλμα θανάτου, θεραπεύτηκε πλήρως. Οι γιατροί είναι μπερδεμένοι. Κανένα σημάδι, έστω και υπολειπόμενο, μιας τρομερής ασθένειας. Ήταν τον Αύγουστο. Τον Σεπτέμβριο, ο πατέρας διαγνώστηκε με καρκίνο.
Όταν θάφτηκε ο πατέρας του Βλαντιμίρ, η σύζυγος του θεραπευμένου ήρθε στον Δημήτρη, ο οποίος τους έφερε κάποτε στο Ντιβέεβο, και του είπε ότι ο σύζυγός της, έχοντας μάθει για τον θάνατο του πατέρα του Βλαντιμίρ, της είπε για το πιο εσωτερικό μέρος της επικοινωνίας του μαζί του .
Δεν αμφέβαλλε ότι θα πέθαινε, ήταν σε βαθιά απόγνωση. Ξαφνικά, ο πατέρας Βλαδίμηρος, στο τέλος της προφανώς βαθιάς ομολογίας του, είπε: «Μη φοβάστε. Θα θεραπευτείς πλήρως. Θα πάρω τις αμαρτίες σου πάνω μου».
Δεν ανήκω σε ανθρώπους που θεωρούν ότι ο πατέρας Βλαντιμίρ πέθανε επειδή ανέλαβε τις αμαρτίες, και μαζί με αυτές, την ασθένεια του Yevgeny.
Αλλά, φυσικά, αυτή η μοίρα ήταν και μέρος του υπέρογκου φορτίου των ανθρώπινων θλίψεων που ανέλαβε οικειοθελώς ο ιερέας. Ανάλογες καταστάσεις στη ζωή του επαναλαμβάνονταν τακτικά.
Ο πατέρας Βλαντιμίρ, από την άλλη, είχε κάθε λεπτό ετοιμότητα να βοηθήσει ακόμα και με «γυμνά χέρια»: χωρίς να διστάσει στιγμή, έσπευσε να σώσει, να τραβήξει, να αναζωογονηθεί.
Ήταν αδύνατο να κρατήσει την καρδιά του batiushka, που σπεύδει να βοηθήσει, σε μια ήρεμη, νηφάλια, ισορροπημένη και λογική κατάσταση. Στα παράπονα και τη δυσαρέσκεια της συζύγου του για την αργοπορημένη επιστροφή του από την εξομολόγηση του μοναστηριού, ο ιερέας απάντησε: «Δεν μπορώ να αφήσω κανέναν απαρηγόρητο!»
Ο πατέρας Βλαντιμίρ διέθετε βαθιά εσωτερική σεμνότητα. Το ράσο, το μόνο που φορούσε, ήταν, χωρίς υπερβολή, ρούχα ζητιάνου. Δεν υπήρχαν αρκετά χρήματα για να αγοράσω ένα νέο πράγμα.
Ωστόσο, αυτό που φορούσε ο πατέρας Βλαντιμίρ δεν πέρασε από το μυαλό να το προσέξει κανείς. Τον δεύτερο χειμώνα της ιερωσύνης του, περπάτησε με μπότες που είχαν διαρροή και αστειεύτηκε ως απάντηση στον φόβο κάποιου για αυτό, παρουσιάζοντας το θέμα ως οικιακό ασήμαντο που δεν αξίζει προσοχής.
Βάζοντας την πνευματική πάνω από την υλική και την αιώνια ζωή πάνω από την πρόσκαιρη, ο πατέρας Βλαντιμίρ δεν ευλόγησε τα πνευματικά του παιδιά να πάρουν αριθμούς φορολογικής ταυτότητας (ΑΦΜ) και όλα τα επόμενα έγγραφα με ψηφιακά αναγνωριστικά.
Στον πατέρα Βλαντιμίρ υπήρχε κάτι από τους αληθινούς πρώην πατέρες: ζωή από μια αληθινή ψυχή, που δεν έχει ούτε δεύτερο ούτε τρίτο πάτο, μια ολόκληρη αφοσίωση στον Χριστό. Και πόσο βοήθησε!
Στις πιο δύσκολες στιγμές παρηγορούσε με ελπίδα: «Όλες οι αμαρτίες όλης της ανθρωπότητας είναι μια χούφτα άμμο ριγμένη στη θάλασσα του ελέους του Θεού».
Είπε: «Ο Θεός θέλει να μας σώσει! Τι χαρά. Πόσες Δυνάμεις, πόσοι Άγγελοι μας βοηθούν. Αν δεν αντισταθούμε πολύ».
Και επανέλαβε τα λόγια του αποστόλου: «Πάντα να χαίρεσαι, να προσεύχεσαι αδιάκοπα, να ευχαριστείς σε όλα. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού για τον Χριστό Ιησού μέσα σας».
Το πρωί της 23ης Μαρτίου 2000, ο Ιερομόναχος Βλαδίμηρος αναχώρησε ειρηνικά στον Κύριο.
Κηδεύτηκε πίσω από το βωμό του καθεδρικού ναού της Αγίας Τριάδας στη μονή Serafimo-Diveevsky.
Βασιλεία των Ουρανών σε σένα πάτερ Βλαντιμίρ, θυμήσου μας στις προσευχές σου στον θρόνο του Παντοδύναμου και Κυρίου μας Ιησού Χριστού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου