7 Απριλίου - Πριν από 47 χρόνια ο σχηματομοναχός Ιωάσαφ (Μωυσής) /1887 - 04/07/1976/, ένας από τους τελευταίους πρεσβύτερους της Optina, πέθανε στον Κύριο.
Ήταν ένας πραγματικός ερημίτης, ένας άνθρωπος του Θεού και ένας επίγειος άγγελος, και η υψηλή, σιωπηλή, απόκοσμη ζωή του,που πέρασε στην αφάνεια ήταν αντικείμενο διαρκούς απορίας.
Γεννήθηκε στην επαρχία Kaluga, 30 χιλιόμετρα από την Optina Pustyn.
Όταν μεγάλωσε αποφάσισε: "Θα πάω στην Optina". Και πήγε.
Ο ηγούμενος του μοναστηριού δέχτηκε με αγάπη το αγόρι, που ήθελε να αφοσιωθεί στον Θεό, ένιωσε αμέσως κάτι ιδιαίτερο στο αγόρι και απάντησε στο αίτημά του με αυτόν τον τρόπο: «Πρέπει τώρα να επιστρέψεις στο σπίτι… Και μετά να επιστρέψεις, αλλά όταν πατέρας σου στείλει έγγραφα. Τότε σίγουρα θα σε πάρουμε».
Με τη χάρη του Θεού, οι γονείς ευλόγησαν τον γιο τους, ο πατέρας συμφώνησε και ο ίδιος τον έφερε πίσω στο μοναστήρι, σκεπτόμενος: «Καλά να γίνει τουλάχιστον ένας μοναχός!».
Το 1924, η Optina έκλεισε και όλοι οι μοναχοί εκδιώχθηκαν. Φεύγοντας από το μοναστήρι, ο πατήρ Ιωσήφ διέσωσε το σχήμα του Αγίου Αμβροσίου, το οποίο αργότερα περνώντας από χέρι σε χέρι και διατηρήθηκε προσεκτικά, επέστρεψε στη μονή το 1988.
Με τη χάρη του Θεού, την άνοιξη του 1925, στο συγκρότημα της Μόσχας του Ερμιτάζ της Optina, έγινε μανδύας. Εκείνη την εποχή πέθανε ο Άγιος Τύχων, Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών, και ο πατέρας Ιωσήφ έλαβε την υπακοή να σταθεί στη Μονή Donskoy με τον πατριαρχικό σταυρό στον τάφο του νεκρού.
Κατά τη διάρκεια της υπακοής στον τάφο του Πατριάρχη, είχε ένα όραμα: ξαφνικά άνοιξε ο ουρανός και είδε τον Παναγιώτατο Πατριάρχη Τύχων να ανεβαίνει στους ουρανούς και τη δολοφονημένη βασιλική οικογένεια. Θυμόταν αυτό το όραμα για το υπόλοιπο της ζωής του.
Όπως πολλοί κάτοικοι του Ερμιτάζ της Optina, ο πατέρας Ιωσήφ υπέστη τον άθλο της εξομολόγησης. Συνελήφθη και πέρασε 22 χρόνια σε εξορία, φυλακές και στρατόπεδα.
Κατά τις συχνές μεταγωγές, συνήθως αφαιρούσαν τους σταυρούς των κρατουμένων και προσπαθούσαν να τους κρύψουν. Μια μέρα, την παραμονή μιας άλλης αναζήτησης, ο πατέρας Ιωσήφ σκέφτηκε: «Πώς μπορώ να σώσω τον σταυρό;». Και ξαφνικά άκουσα μια φωνή: "Δεν είσαι εσύ που με σώσεις, αλλά εγώ θα σε σώσω. Και θα σε σώσω ξανά".
Το 1954, μετά την απελευθέρωσή του, ο πατέρας Ιωσήφ εγκαταστάθηκε στην πόλη Gryazi, στην περιοχή Voronezh. Ειδικά γι' αυτόν αγοράστηκε από τους γείτονες ένα προσωρινό σπίτι, το οποίο ο ίδιος μάζεψε στον κήπο, στο κελί αυτό εργάστηκε με αυστηρή νηστεία και αδιάλειπτη προσευχή.
Αφιέρωσε όλο τον χρόνο του στην προσευχή, στον στοχασμό, στην ανάγνωση των Αγίων Γραφών, στα πατερικά βιβλία και στη χειροτεχνία.
Από τα απομνημονεύματα του κελλιού του Γέροντα Ιωάσαφ:
- Θα σας πω πώς μου δίδαξε την Προσευχή του Ιησού. Λέει: «Ακούστε: όταν κάποιος είναι χωρίς προσευχή, ένας άγγελος φεύγει από αυτόν και δεν ξέρει πού να πάει. Είσαι καλόγερος σκέφτεσαι πιο συχνά την ημέρα που έλαβες τον άγιο τόνο και θυμάσαι πάντα την κατάσταση της ψυχής σου εκείνη τη στιγμή.
Εξέτισα λοιπόν 20 χρόνια, ήταν σκληρά στη φυλακή, αλλά πάντα φώναζα στον Κύριο. Πρέπει να προσευχόμαστε στον Κύριο, να φέρουμε το όνομά Του στην καρδιά, στο μυαλό, στο στόμα, με τον Κύριο, με την προσευχή του Ιησού, να κοιμόμαστε, να ζούμε, να περπατάμε, να τρώμε, να πίνουμε. Εάν δεν υπάρχει τέτοιο κάλεσμα, οι κακές σκέψεις ρέουν και όλες οι κακές σκέψεις απομακρύνονται από την Προσευχή του Ιησού».
Ο Batiushka ήταν ένα υπέροχο βιβλίο προσευχής. Περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας στην προσευχή. Σηκώθηκα το βράδυ, στις τρεις. Πηγαίνω στη δουλειά το πρωί, και συνεχίζει. Επιστρέφω για δείπνο στις δώδεκα για να φάω για μένα και να τον ταΐσω, και αυτός εξακολουθεί να προσεύχεται. Εδώ θα δειπνήσει, θα πάει, θα κόψει ξύλα ...
Στις τέσσερις το απόγευμα ανέλαβε πάλι τον κανόνα και προσευχήθηκε μέχρι τις οκτώ. Πριν από τον απογευματινό κανόνα, έπινε πάντα τσάι, αλλά μετά την προσευχή δεν έτρωγε πια. Έπειτα, μετά την απογευματινή προσευχή, καθόταν να διαβάσει τα βιβλία του, και όταν πήγαινε για ύπνο, δεν το ήξερα.
Στα τέλη της δεκαετίας του '50, με την ευλογία του κυβερνώντος επισκόπου, ο ιερέας ενήχθη στο μεγάλο σχήμα με το όνομα Ιωάσαφ, προς τιμή του Αγίου Ιωάσαφ του Μπέλγκοροντ. Ο Shiigumen Mitrofan (Myakinin) /+1964/ τον ενίσχυσε...
Ο Batiushka προέβλεψε πολλά. Συχνά αναστέναζε: «Α, δεν ζω πολύ, γιατί θα ανοίξει η Όπτινα» ...
Έκρυβε όμως τη διόρασή του. Όταν τον ρωτούσαν για κάτι, έπαιρνε ένα σημειωματάριο και άρχιζε να τους μιλάει από το τετράδιο.
Ρωτάω: «Μπατιούσκα, γιατί δεν τους το λες μόνος σου; Πες τους με τα δικά σου λόγια, ξέρεις τι να πεις.» Και λέει: «Δεν μπορώ Μάσα, αν αποκαλυφθώ, τότε δεν θα είμαι εδώ. Και η Μητέρα του Θεού με ευλόγησε να ζήσω σε αυτόν τον τόπο.»
Πολλοί πιστοί απευθύνθηκαν στον γέροντα για πνευματικές συμβουλές, ευλογία και καθοδήγηση.
Ο πατέρας Ιωάσαφ, σύμφωνα με το κελί του, γνώριζε την ώρα του θανάτου του ένα χρόνο πριν από το θάνατό του. Το τελευταίο εσπέρας του στην εορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου το 1976 τιμήθηκε με την εμφάνιση του Σωτήρος και της Θεοτόκου. Εκείνες τις στιγμές που ήδη έφευγε για έναν άλλο κόσμο, τον γέμιζε απερίγραπτη χαρά, θεϊκή απόλαυση και όλα έμοιαζαν να λάμπουν.
Κηδεύτηκε στο νεκροταφείο Γρυαζίου. Ο τάφος του προσέλκυσε μεγάλο αριθμό πονεμένων ανθρώπων. Σύμφωνα με τη μαρτυρία των πιστών, πολλοί από αυτούς λαμβάνουν βοήθεια γεμάτη χάρη μέσω των προσευχών του μοναχού Ιωάσαφ.
Στις 30 Νοεμβρίου 2005, τα λείψανα του Schemamonk Joasaph μεταφέρθηκαν από την περιοχή Lipetsk στην Optina Pustyn και θάφτηκαν στο αδελφικό νεκροταφείο.
Πολλοί που ήρθαν στο Ερμιτάζ της Optina κάθισαν , χωρίς να το ξέρουν, σε ένα παγκάκι κοντά στον τάφο του πατέρα.». Όπως κανείς δεν τον γνώριζε όσο ζούσε, έτσι και μετά θάνατον ήθελε να μείνει στην αφάνεια. Ο πατέρας ήταν πολύ ταπεινός.
Κύριε, ανάπαυσε την ψυχή του δούλου Σου, Γέροντα Ιωσάφ, ανάπαυσε τους αγίους και σώσε μας με τις προσευχές του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου